مخاطبان از تلویزیون فراری هستند

این بازیگر در گفت‌وگو با خبرنگار رسانه‌ ایسنا در پاسخ به این پرسش که چرا این روزها کمتر شاهد بازی او در تلویزیون هستیم، اظهار کرد: یک زمانی در تلویزیون کارهایی ساخته می‌شد که با کارهای امروز کاملا متفاوت بود، شاید دغدغه‌ها بیشتر بود و زمانی که آدم‌ها دور هم جمع می‌شدند از تهیه‌کننده، بازیگران، کارگردان و همچنین نویسندگان انگیزه‌های بالایی برای ساختن یک اثر خوب و تأثیرگذار داشتند.

آثاری مثل «زیرتیغ» و خیلی از کارهای دیگر. آن زمان فعالیت بیشتری داشتیم و نقش‌هایی که نوشته می‌شد بسیار چالش‌برانگیز بود. دغدغه فیلمنامه‌نویس‌ها به گونه‌ای بود که من به عنوان یک بازیگر تازه‌کار وقتی کاری را می‌خواندم اول به شدت متأثر می‌شدم و پس از آن احساس می‌کردم که نقش جای این را دارد که طوری بازی کنم که بر روی مخاطبم تأثیر بگذارم؟

تهامی یکی از ضعف‌های آثار تلویزیونی را ساخت تله‌فیلم‌هایی عنوان کرد که با شکست مواجه شدند و گفت: پس از اینکه تله‌فیلم‌ها وارد شدند متأسفانه یکسری از کیفیت‌های کارها از بین رفت و همه در ساخت آثار دچار سهل‌انگاری شدند. از بازی‌ها، فیلمنامه‌ها و عوامل دیگر هیچکدام سر جای خود قرار نگرفتند در حالی که یک بازیگر درجه سه نمی‌تواند جای بازیگر درجه یک را بگیرد. یک دستیار درجه سه نمی‌تواند به عنوان طراح خود را نشان دهد. تلویزیون در این سال‌ها به خاطر تولیدات انبوهی که برایش پیش آمد که به نظرم هم باید می‌افتاد اما بدون برنامه‌ریزی بود، دچار ضعف و فرار مخاطب شد. هر چند تلویزیون آن سال‌ها می‌بایست با شبکه‌های ماهواره‌های مقابله می‌کرد اما باید فکر شده عمل می‌شد که این اتفاق نیفتاد.

این بازیگر در ادامه با تأکید بر اینکه تلویزیون باید به متن‌های قوی، کارگردانان قوی و بازیگران قوی کار را بسپارد، اظهار کرد: تلویزیون باید دیگر کار را به کاردان‌ها بسپارد. اصلا فرقی بین سینما و تلویزیون هم وجود ندارد. الان در سطح جهانی سریال‌هایی تولید می‌شوند که حیرت‌انگیزند. بنابراین حضور در تلویزیون و سینما چه تفاوتی می‌تواند داشته باشد. وقتی می‌تواند در هر دو حوزه کار حرفه‌ای انجام داد.

تهامی در ادامه با اشاره به مسائلی که تلویزیون با آن دست و پنجه نرم می‌کند، یادآور شد:‌ در این سال‌ها با توجه به اینکه این مسائل در تلویزیون جدی گرفته نشد، ترجیح دادم علیرغم پیشنهادات زیاد، کمی گزیده‌کار باشم.

تصمیم گرفتم به تجدید قوا بپردازم. کمی بیشتر یاد بگیرم و کمی بیشتر حواسم به بعضی چیزها باشد. هر چند این اتفاق برای من به عنوان بازیگر، می‌تواند تبعاتی هم داشته باشد اما گاه باید این مسائل را به جان خرید و به کاری که انجام می‌دهی، اهمیت داد. به عنوان فردی که در کارهای ممتاز تلویزیون حضور داشته‌ام، مجبور هستم کمی دست به عصا حرکت کنم، امیدوارم مجبور نباشم سراغ انتخاب‌هایی بروم که دلم نمی‌خواهد. اما به هر حال بازیگران هم امرار معاش دارند و گاهی در انتخاب‌هایشان مجبور هستند.

او در پاسخ به این پرسش که در حال حاضر سینما را به تلویزیون ترجیح می‌دهد، اظهار کرد: نه سینما را به تلویزیون و نه تلویزیون را به سینما ترجیح می‌دهم؛ چراکه هر کدام از این‌ها در جای خودش برای یک بازیگر لازم است.

منتها شرایط طوری است که آن اتفاق خوب باید بیفتد. برای بازیگری مثل من که سختگیری‌هایش کمی زیاد است، حاضر نیستم در هر کاری حاضر شوم و معتقدم برای کاری که انجام می‌دهم فارغ از تمام کلیشه‌ها و شعارهایی که داده می‌شود، به نوعی به یک کلاس درس می‌ماند. کار باید آنقدر ارزش این را داشته باشد که وقتی پخش می‌شود خود بازیگر هم دست به سینه بنشیند و آن اثر را نگاه کند؛ بنابراین تفاوتی نمی‌کند که این اتفاق در سینما یا تلویزیون بیفتد. هر کدام از این‌ها در جای خود باید خوب، درجه یک و تأثیرگذار باشد.

این بازیگر که آخرین حضورش در تلویزیون در سال ۹۲ و به مجموعه «عصر پاییزی» برمی‌گردد درباره سریال «گمشدگان» که این روزها در حال تولید برای تلویزون است، اظهار کرد: این مجموعه اولین همکاری‌ام با رضا کریمی به عنوان کارگردان است. این مجموعه یک سری بازیگر اصلی دارد و بقیه بازیگران به صورت مهمان در قسمت‌های مختلف ورود و یا خروج می‌شوند، اما اپیزودیک نیست م من نیز قرار است حدود هشت قسمت با این مجموعه همکاری کنم.

تهامی درباره اکران فیلم‌هایی که بر روی پرده سینما هستند، به «رگ خواب» اشاره و اظهار کرد: در حال حاضر فیلم «آشوب» و «رگ خواب» را در حال اکران دارم که خوشبختانه مخاطبان «رگ خواب» را دوست داشتند و از آن استقبال هم کردند. دو، سه فیلم دیگر در نوبت اکران دارم که از جمله آن‌ها «تنها در چند دقیقه سکوت»، «گام‌های شیدایی» و «نفس‌های آرام» هستند.

این بازیگر درباره‌ی تفاوت ایفای نقش در سینما و تلویزیون تأکید کرد: سینما شرایط خودش را دارد. اتفاقاتی که در آن می‌افتد از نظر اکران، زمان اکران، ارتباط برقرار کردن با مخاطب، داستان، نوع ژانر و همه و همه مهم است. حال در تلویزیون کمتر به این فکر هستند که چه زمانی سریالی را پخش کنند. سریال‌ها کنداکتور پخش و زمان پخش دارند و به هر حال اگر کار خوب باشد مخاطبان خودش را پیدا می‌کند و مردم برای آن آثار وقت می‌گذارند و می‌بینند، اما اگر کار معمولی باشد مخاطبان خودش را نمی‌تواند پیدا کند و متأسفانه زمان و بودجه‌ای که صرف این آثار شده است، از بین می‌رود