اگر یک خودروی ساخت سال ۲۰۱۲ را با یک خودروی مدل ۲۰۱۷ مقایسه کنیم، خواهیم دید که پیشرفت های بسیاری در عرض این زمان نسبتا کم حاصل شده است. حال چنانچه به اواخر سده قبل بازگردیم و یک خودروی مدل ۱۹۹۸ را با آخرین مدل کنونی مقایسه نماییم، این سوال را از خود خواهید پرسید که افراد حاضر در جاده ها چطور زنده مانده اند؟!
برای نشان دادن میزان پیشرفت ایمنی خودروها از زمان ورود به قرن بیست و یکم، شاخه استرالیایی NCAP اخیرا تصادفی آزمایشی بین دو نسل از یک اتومبیل ترتیب داده و به نتایج بسیار جالبی دست یافته است.
در این تصادف یک دستگاه تویوتا کرولای مدل ۱۹۹۸ و یک دستگاه کرولای مدل ۲۰۱۵ با هم دیگر برخورد می کنند. در اثر این تصادف قسمت جلویی کرولای جدیدتر به بهترین نحو ضربه را جذب نموده و تا حد زیادی از انتقال آن به کابین جلوگیری کرده است. به همین جهت کابین خودرو تقریبا شکل اولیه خود را حفظ کرده و تغییر چندانی در ساختار آن دیده نمی شود؛ درها نیز به راحتی قابل باز شدن هستند.
از سوی دیگر بررسی تصاویر ضبط شده از دوربین های داخل کابین نشان می دهد که ایربگ ها در لحظه برخورد تا چه حد نجات بخش بوده و می توانند با کمک کمربند ایمنی مانع از وارد شدن ضربات شدید به سر و قفسه سینه راننده شوند.
در طرف مقابل قسمت جلویی کرولای قدیمی که از تکنولوژی ساخت به مراتب پایین تری برخوردار است، در اثر ضربه متلاشی شده و با انتقال ضربه به کابین، این بخش نیز کاملا تغییر شکل داده است. ویدیوهای دوربین داخل حکایت از وضعیتی بحرانی در لحظه تصادف دارند؛ زیرا به علت ضربه فرمان و داشبورد به سمت راننده حرکت نموده و به دلیل نبود ایربگ به شدت با سر و قسمت فوقانی بدن آدمک برخورد می کنند که قطعا در شرایط واقعی چنین اتفاقی باعث صدمه جدی و حتی مرگ راننده می شود.
بر اساس داده های انکپ استرالیا، چنانچه فردی در یک خودروی ساخت قرن بیستم دچار سانحه رانندگی شود، احتمال اینکه جان خود را از دست بدهد دو برابر بیشتر از خودروهای ساخت قرن بیست و یک است. آزمایش انجام شده نیز تا حد زیادی این مساله را اثبات می کند.
نکته ای که ذکر آن ضروری است این است که اکثر خودروهای ساخت داخل به دلیل تکنولوژی قدیمی در تصادف های رخ داده عملکردی مشابه یا حتی ضعیف تر نسبت به کرولای مدل ۱۹۹۸ از خود نشان می دهند.
کم نیستند تصادفاتی که در آنها علاوه بر قسمت جلویی، کابین خودروها نیز به کلی تغییر شکل داده و حتی متلاشی شده اند. شکی در این وجود ندارد که اگر خودروهای سانحه دیده در جاده های کشور از ایمنی هم تراز با کرولای ۲۰۱۵ برخوردار بودند، میزان جان باختگان تا حد بسیار زیادی کاهش می یافت.
در واقع از نتایج این تحقیق می توان دریافت که چنانچه حدود هشت هزار نفر از تلفات ناشی از تصادفات رانندگی را از سرنشینان خودرو بدانیم (براساس آمار حدود هشت هزار نفر از آمار ۱۶ هزار نفری مربوط به افراد پیاده و موتور سواران هستند) و از این رو با تغییر خودروهای دهه ۹۰ به خودروهای سال ۲۰۰۰، حدود چهار هزار نفر از این تعداد تلفات کاسته می شود.
حال آنکه پلت فرم و ساختار اکثر قریب به اتفاق خودروهای تولیدی در کشور مربوط به دهه ۸۰ میلادی است و حداقل ۳۰ سال با تکنولوژی روز صنعت خودروسازی جهان فاصله دارد.
- 16
- 1
