امید ابراهیمی، سرانجام همان که منتظرش بودیم

 وقتی پیش از شروع جام ملت‌های آسیا مصدومیت سعید عزت اللهی تایید شد، این نگرانی به‌وجود آمد که کارلوس کی‌روش از چه بازیکنی در پست هافبک دفاعی استفاده می‌کند؟

مربی پرتغالی برای این پست چند گزینه داشت، ولی در نهایت امید ابراهیمی را انتخاب کرد؛ همان بازیکنی که در بازی مقابل مراکش در جام جهانی جای خالی عزت‌اللهی محروم را به خوبی پر کرده بود.

اگر بلوک دفاعی تیم ملی را متشکل از شش بازیکن بدانیم (دروازه‌بان، چهار مدافع و هافبک دفاعی) بیرانوند و ابراهیمی تنها بازیکنانی هستند که در هر پنج بازی تیم ملی در این تورنمنت به طور کامل در زمین بوده‌اند. با شناختی که از سختگیری کی‌روش داریم، همین آمار کافی است تا ثابت کند هافبک سابق استقلال چقدر در انجام ماموریتش موفق بوده. ایران به همراه قطر تنها تیم‌های بدون گل خورده حاضر در مسابقات هستند و اگر از تاثیر بیرانوند و مهار پنالتی‌اش مقابل عمان بگذریم، به امید می‌رسیم که به خوبی توانسته فضای مقابل خط دفاع را جارو کند و اجازه نداده توپ‌های سالم زیادی به قلب دفاع تیم ملی برسد.

پشت خط آندو و نکونام

امید ابراهیمی در سپاهان خودش را به‌عنوان یک هافبک دفاعی جنگنده و خستگی‌ناپذیر مطرح کرد و انتظار می‌رفت بتواند در این جایگاه به تیم ملی هم کمک کند، ولی رسیدن او به پست شماره ۶ تیم ملی خیلی زمان برد. از شروع بازی امید در سپاهان تا جام ملت‌های آسیا در امارات حدود هشت سال می‌گذرد و این زمان زیادی برای رسیدن به نقطه‌ای است که از روز اول به نظر می‌رسید برای او مناسب‌ترین باشد.

ابراهیمی برای رسیدن به ترکیب اصلی تیم ملی رقیبان سرسختی مثل نکونام و آندو داشت و طبیعی بود که کی‌روش هافبک‌های لژیونر و باتجربه‌ترش را ترجیح دهد. قلعه‌نویی، کسی که نخستین بار از ابراهیمی در سپاهان استفاده کرده و بعدها او را به استقلال برد، عقیده داشت که سرمربی تیم ملی باید این بازیکن را به برزیل می‌برد، ولی نمایش خوب نکونام و آندو در این مسابقات بخصوص بازی مقابل آرژانتین نشان داد که انتخاب کی‌روش دقیق بوده.

سبک بازی ابراهیمی در آن سال‌ها هم تردیدهایی برای استفاده از او در پست شماره شش به‌وجود آورده بود. او میل زیادی به شرکت در حملات داشت و شعاع ‌حرکتی‌اش بیشتر به یک هافبک باکس تو باکس می‌مانست. به همین خاطر مربیان استقلال ترجیح می‌دادند از ابراهیمی در کنار یک هافبک دفاعی دیگر استفاده کنند تا او بتواند در حملات شرکت کند و فضای جلوی دفاع خالی نماند. آزمون و خطاها در ترکیب هم نشان می‌داد بهترین کارآیی امید در سیستم ۱-۳-۲-۴ است و استفاده از او به‌عنوان تنها هافبک دفاعی، تیم را آسیب‌پذیر می‌کند.

شعاع حرکتی و شرح وظایف جدید

ابراهیمی در سیستم ۳-۳-۴ کی‌روش هم بیشتر به‌عنوان یکی از دو بازوی هافبک به زمین رفته. حتی با رفتن نکونام و آندو کی‌روش ترجیح داد از عزت‌اللهی به‌عنوان هافبک دفاعی استفاده کند و امید همچنان هافبک بازوی تیم ملی بود. با این ترکیب کی‌روش هم می‌توانست یک هافبک دفاعی سرزن داشته باشد و هم از قابلیت‌های هجومی ابراهیمی استفاده کند.

با محرومیت عزت‌اللهی از بازی با مراکش جرقه استفاده از ابراهیمی در پست شماره شش شکل گرفت. کی‌روش در بازی‌های تدارکاتی قبل از جام جهانی گزینه‌های مختلفی را محک زد، از روزبه چشمی تا مسعود شجاعی، ولی در نهایت به امید ابراهیمی رسید.

نمایش خوب او در نخستین بازی تیم ملی در روسیه نشان داد که انتخاب کی‌روش درست بوده. مربی پرتغالی هافبکش را متقاعد کرد که با شعاع حرکتی و شرح وظایف جدیدی بازی کند و یک هافبک دفاعی کامل باشد. کی‌روش وقتی برای جام ملت‌ها هم عزت‌اللهی را از دست داد، قبل از همه سراغ ابراهیمی رفت. بازیکنی که مقابل خط میانی تکنیکی مراکش به خوبی توانسته بود ماموریتش را کامل کند، طبیعی بود که مقابل حریفان آسیایی هم مشکلی نخواهد داشت.

او هر چند امتیاز قد عزت‌اللهی را ندارد، ولی در جنگندگی، پر کردن فضاهای خالی و تقسیم توپ عالی بوده و خیال کی‌روش را بابت کنترل مرکز زمین در جام ملت‌ها راحت کرده. ابراهیمی ۳۱ ساله در اوج پختگی سرانجام در پستی بازی می‌کند که از روز اول انتظار می‌رفت به آن برسد. هرچند او برای طی کردن فاصله خط میانی سپاهان تا پست شماره شش تیم ملی زمان زیادی صرف کرد، ولی این انتظار ارزشش را داشت و حالا یکی از بازیکنان کلیدی تیمی است که پیش‌بینی می‌شود قهرمانی آسیا را پس از ۴۲ سال به ایران برگرداند.

آرمن ساروخانیان