ثبات استقلال تا کی ادامه خواهد داشت؟

خط دفاع استقلال محک سختی نخورده تا عیارش عیان شود اما بسته نگه داشتن دروازه و رسوخ‌ناپذیری در ۲۷۰ دقیقه‌ای که از لیگ بیست و یکم گذشته، اهمیت بسیاری برای تیمی خواهد داشت که قصد دارد این فصل را متفاوت از سال‌های اخیر به پایان برساند. استقلال فصل پیش چندان در فاز دفاعی موفق نبود اما در سه بازی نخست لیگ بیست و یکم عملکردی از مردان خط دفاعی استقلال به جا مانده که می‌‌شود به آینده دفاعی این تیم امیدوار بود و آبی‌ها را در ردیف جدی‌ترین مدعیان قهرمانی لیگ بیست و یکم دید.

 تردیدی نیست جدال‌های رو در رو با تیم‌های مدعی آنچه زیر پوست استقلال قرار دارد را هویدا خواهد کرد. بخصوص با پرسپولیس، سپاهان و احتمالاً گل گهر و تیم‌هایی از این دست. در ۳ بازی نخست استقلال در لیگ بیست و یکم حقیقتاً تیم‌های آنچنان پرکاری در خط آتش مقابل استقلال قرار نگرفتند و نه هوادار و نه ذوب‌آهن و تراکتور در فاز هجومی تیم‌های آنچنان حمله‌وری نبودند که متر و معیار دقیق‌تری از وضعیت دفاعی استقلال به دست‌مان بدهند. نه اینکه این تیم‌ها در ایجاد موقعیت‌های گلزنی ناتوان باشند؛ هرگز اینطور نیست. این سه تیم نیز در حد توانایی‌های خود و وابسته به دارایی‌ها به خط دفاع استقلال فشار وارد آوردند تا لایه‌های دفاعی را باز کنند اما پرواضح است که هیچ یک از این تیم‌ها نمی‌توانند در حد و اندازه چهار تیم کنونی صدر جدول باشند و تا زمانی که استقلال مقابل این قبیل تیم‌ها قرار نگرفته سنجس قطعی نیز ممکن نیست.

با این حال روندی که خط دفاع استقلال در پیش گرفته، قابل توجه است و اینطور نیست که وضعیت کنونی که «صفرگل خورده» را مقابل استقلال نشان می‌دهد، اتفاقی باشد. برای درک بهتر آنچه در استقلال گذشته باید به ثبات نفری خط دفاع توجه ویژه داشت. فصل پیش استقلال هرگز از این مزیت بهره‌مند نبود و تغییرات پی‌درپی مدافعان و استفاده از تاکتیک‌های گوناگون سبب شد آرایش دفاعی این تیم بارها مورد تحول و دگرگونی قرار بگیرد. از ابتدای فصل جاری تاکنون اما فرهاد مجیدی تنها از ۳ مدافع استفاده کرده و مگر در شرایط اجباری؛ مانند آنچه در بازی با تراکتور رقم خورد و یزدانی به دلیل مصدومیت نتوانست به بازی ادامه دهد و آغاسی جایش را گرفت، ثبات در خط دفاع استقلال قابل توجه بوده است.

این ثبات ادامه خواهد داشت؟

فصل پیش استقلال بارها بازیکنان دفاعی‌اش را تغییر داد. سیستم بازی نیز گاهی به چهار و گاهی به سه دفاع تغییر کرد اما در فصل جاری ظاهراً بنا است استقلال با همان روش سه دفاع به میدان برود و نفراتش را مگر در شرایط الزام‌آور، تغییر ندهد. این رویکرد را مجیدی تاکنون توانسته به خوبی حفظ کند اما روشن نیست که او نیز در آینده بتواند روی همین مدار حرکت کند یا خیر؟! فصل پیش نیز از زمانی که مجیدی سکان هدایت استقلال را در دست گرفت، این تغییرات بازهم در استقلال مشاهده شد.

از طرفی عارف غلامی هرگز مدافع مطمئنی نبود اما مصدومیت این بازیکن یک توفیق اجباری را نصیب استقلال کرده تا بهتر از فصل پیش جلو برود. محمد نادری نیز با اینکه در فاز هجومی بازیکن اثرگذاری بود و گل‌های مهمی هم برای استقلال به ثمر رساند اما هرگاه که در ترکیب دفاعی به میدان می‌رفت، دچار اشتباهاتی می‌شد که در نهایت برای استقلال ویرانی به بار می‌آورد. وضعیت بی‌ثبات فصل پیش استقلال سبب شد این تیم از این منظر نتواند خالق عملکردی متفاوت باشد. ضمن اینکه حضور رشید مظاهری تا حدی مربیان استقلال را نیز به سمت این دروازه‌بان متمایل کرده بود که در نهایت نیز حضور او در استقلال نتوانست منشأ تحولات چشمگیری باشد. در لیگ بیست و یکم اما تکلیف استقلال با دروازه‌بان اولش روشن است و بنا است حسینی در قفس توری استقلال قرار بگیرد. اولویت نیز در خط دفاع با یزدانی، مرادمند و دانشگر است.

ضمن اینکه باید توجه داشت بازگشت دانشگر به خط دفاع استقلال نیز با انگیزه متفاوت این بازیکن همراه بود و او اهداف شخصی را برای اثباتش در ترکیب دنبال می‌کند که این سبب بالا رفتن کیفیت خط دفاع استقلال نیز شده است. هرچند که نباید فراموش کرد سیاوس یزدانی هم مدافع مطلوب‌تری نسبت به فصل گذشته است و تا امروز رو به رشد پیش رفته و حرکت کرده است.