به گزارش ایسنا، بسیاری از افرادی که از بی اشتهایی عصبی، پرخوری عصبی و دیگر اختلالات مربوط به غذا خوردن رنج می برند، در دوره شیوع کووید- ۱۹ و لزوم قرنطینه، به استرس ناشی از ماندن در خانه دچار شده اند.
بررسی جدیدی که در این مورد انجام شده است ، نشان می دهد که بسیاری از افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی، در چند ماه نخست شیوع کووید- ۱۹، غذا خوردن خود را محدود کرده اند. از سوی دیگر، افرادی که به پرخوری عصبی مبتلا هستند، بیشتر به خوردن غذا می پردازند. همچنین شرکت کنندگان این بررسی، در مورد افزایش اضطراب و تأثير کووید- ۱۹ بر سلامت روحی خود اظهار نگرانی کردند.
بیش از یک سوم ۱۰۲۱ شرکت کننده این بررسی گفتند که اختلالات غذا خوردن آنها بدتر شده است. شرکت کنندگان، علت این تغییرات را به مواردی از قبیل کمبود ساختار مناسب و یک محیط محرک، عدم حمایت اجتماعی و عدم توانایی در به دست آوردن غذاهای متناسب با برنامه غذایی خود عنوان کردند.
" کلیر مایسکو"( Claire Mysko)، مدیرعامل" موسسه ملی اختلالات خوردن"( NEDA) در آمریکا گفت:اگرچه هیچ کس مطمئن نیست که چه عاملی موجب اختلالات خوردن می شود اما یک اتفاق نظر در حال گسترش نشان می دهد که این اختلالات، در نتیجه طیف وسیعی از عوامل زیستی، روان شناختی و اجتماعی- فرهنگی به وجود می آیند.
مایسکو خاطرنشان کرد بسیاری از افرادی که با این اختلالات دست و پنجه نرم می کنند، از یک بیماری همزمان مانند اضطراب یا افسردگی رنج می برند.
" سینتیا بولیک"( Cynthia Bulik)، پژوهشگر" دانشگاه کارولینای شمالی در چپل هیل"( UNC) و از نویسندگان این پژوهش گفت:اضطراب و افسردگی افرادی بسیاری، تحت‌تأثیر شیوع کووید- ۱۹ رو به افزایش است و خصوصا به کسانی آسیب می رساند که به اختلال در غذا خوردن دچار هستند زیرا این شرایط، بیماری آنها را تشدید می کند.
انزوای اجتماعی، یکی از محرک های اصلی است." الن فیتزسیمونز کرفت"( Ellen Fitzsimmons- Craft)، استادیار روان پزشکی" دانشکده پزشکی دانشگاه واشنگتن"( WUSM) گفت:اختلالات خوردن، موضوعی فردی هستند که معمولا به صورت بخشی از حریم شخصی حفظ می شوند.
وی افزود:این اختلالات در انزوا رخ می دهند؛ در نتیجه عجیب نیست که افزایش رفتارهای ناهنجار و عود کردن آنها را در میان افرادی شاهد باشیم که پیش از شرایط قرنطینه و انزوا عملکرد خوبی داشته اند.
بسیاری از افراد برای پر کردن جای خالی ناشی از فاصله گذاری فیزیکی، ساعت ها آنلاین هستند و این می تواند موضوع پیچیده ای برای افراد مبتلا به اختلالات خوردن باشد. پیام هایی که در رسانه های اجتماعی در مورد خلاقیت، استفاده کارآمد از زمان در قرنطینه و پیشگیری از افزایش وزن منتشر می شوند ، صحبت های منفی را افزایش می دهند.
پژوهشی که در ماه جولای انجام شد، خطرات و پیشنهاداتی را برای افراد مبتلا به اختلالات خوردن مورد بررسی قرار داد." ماریتا کوپر"( Marita Cooper)، سرپرست این پژوهش و همکارانش در دانشکده پزشکی" دانشگاه جان هاپکینز"( Johns Hopkins University)، این پژوهش را انجام دادند. کوپر گفت:مشکلات مربوط به غذا، با همه گیری کووید- ۱۹ نیز در ارتباط هستند که نقشی مهم را در این میان بر عهده دارد.
" سارا آدلر"( Sarah Adler)، روانشناس' دانشگاه استنفورد"( Stanford University) گفت:کمبود غذا می تواند به بروز اضطراب منجر شود اما این اضطراب و استرس به خصوص که با تصمیم گیری در مورد غذا مرتبط هستند، می توانند میزان اضطراب را در افراد مبتلا به اختلالات خوردن افزایش دهند.
غذا یکی از بخش های مربوط به اختلال خوردن است. موضوع مهم دیگر در این زمینه، ورزش است. بولیک افزود:کسانی که اختلال آنها ورزش اجباری را شامل می شود، یا از این که نمی توانند به باشگاه بروند، مضطرب هستند و یا در خانه بیش از اندازه ورزش می کنند زیرا مانعی برایشان وجود ندارد. حتی ممکن است که برخی افراد، هر دو مشکل را تجربه کنند.
چالش های درمان
همه گیری کووید- ۱۹، محدودیت هایی را برای تجهیزات الکترونیکی ارزیابی درمان ایجاد کرده است. ۴۷ درصد از شرکت کنندگان گفتند که" تله هلث"( telehealth) یا همان پیگیری و مراقبت از سلامت به صورت آنلاین، روند درمان را قطع نمی کند. ۴۵ درصد شرکت کنندگان نیز گفتند که اصلا درمان دریافت نمی کنند.
بولیک گفت:درمان رو در رو، تا اندازه زیادی متوقف شده اما پشتیبانی و پاسخگویی به شیوه آنلاین ادامه یافته اند. انجام دادن برخی کارها به صورت آنلاین، دشوار است. برای مثال ، وزن کردن شخص مورد نظر برای اطمینان از کاهش یا افزایش وزن مطابق برنامه، به صورت آنلاین دشوار خواهد بود. من فکر می کنم حذف تعامل رو در رو، بخش مورد توجهی از مسئولیت را از بین می برد.
یکی از جنبه های مثبت موضوع این است که ارائه دهندگان در حال حاضر می توانند بینش های بیشتری در مورد آنچه در اینترنت کارکرد دارد و آنچه کارکرد ندارد، به دست بیاورند. بولیک ادامه داد :پزشکان نمی توانند فرض کنند که درمان مجازی، شبیه به درمان در مطب است. آنها باید آزمایش های بسیاری انجام دهند تا مطمئن شوند که بیماران، فضای ایمن و خصوصی دارند و تلاش کنند تا عملکرد خود را تا حد امکان به جلسات رو در رو نزدیک کنند.
" راث استریگل ویسمن"( Ruth Striegel Weissman)، استاد روانشناسی" دانشگاه وسلین"( Wesleyan University) آمریکا گفت:من باور دارم که رساندن درمان، تغییراتی را در دوره شیوع کووید- ۱۹ پدید خواهد آورد. ما تله هلث را بیشتر خواهیم دید و من مطمئن هستم که درمانگران در استفاده از آن مهارت بیشتری کسب خواهند کرد. آنچه درباره شرایط کنونی ، غیرمعمول به نظر می رسد ، این است که تغییرات به سرعت صورت می گیرند و خود درمانگران در مرحله انتقال و استرس قرار دارند.
یک نقطه روشن که در این میان دیده می شود، این است که اگرچه بسیاری از شرکت کنندگان به جنبه های منفی قرنطینه پرداختند اما برخی از آنها نیز به اثرات مثبت از جمله ارتباطات بهتر خانوادگی، زمان بیشتر برای مراقبت از خود و افزایش انگیزه برای بازیابی خود اشاره کردند.
ویسمن گفت:من شگفت زده شدم از این که برخی افراد، بهبودهایی را هم گزارش می دهند. شاید بحرانی مانند کووید- ۱۹ بتواند به بازیابی برخی از الگوهای رفتاری کمک کند و فرصت تغییرلت مثبت یا رشد فردی را برای برخی از افراد فراهم آورد.
- 10
- 5
