به گزارش ایسنا، اخیرا پژوهشگران" دانشگاه تسوکوبا" ژاپن به سرپرستی پروفسور" تاکشی ساکورای"( Takeshi Sakurai) نورون هایی را در مغز یافتند که هر سه اخلال را به هم پیوند می دهد و میتواند هدفی برای گسترش درمان های مناسب برای این اختلالات باشد.
حرکت صریح چشم در خواب زمانی که ما رویا می بینیم رخ می دهد. چشمان ما پی در پی حرکت می کنند ولی بدن ما بی حرکت است. این حالت که همانند فلج تقریبی عضلات هنگام رویا دیدن است و حرکت تند چشم در خواب- آتونیا( REM- atonia) نامیده می شود و در افراد مبتلا به اختلال رفتاری حرکت تند چشم در خواب وجود ندارد. عضلات به جای این که در هنگام حرکت تند چشم در خواب بی حرکت باشند، به اطراف حرکت می کنند و اغلب به حدی حرکت شان زیاد می شود که فرد بلند می شود یا از خواب می پرد و فریاد می زند.
ساکورایی و پژوهشگران دسته او تلاش کردند نورون های مغز را که به صورت رایج از این نوع رفتارها در هنگام حرکت تند چشم در خواب جلوگیری می کنند، پیدا کنند.
پژوهشگران با آزمایش بر روی موش ها گروه خاصی از سلول های عصبی را بعنوان کاندیداهای احتمالی مرتبط با این اختلالات شناسایی کردند. این سلول ها در ناحیه ای از مغز به نام مدولای میانی شکمی( ventral medial medulla) قرار داشتند و اطلاعات ورودی را از ناحیه دیگری به نام" هسته تگمنتال سابلاترودورسال"( sublaterodorsal tegmental nucleus) یا" SLD" دریافت می کردند.
ساکورایی بیان کرد:آناتومی نورون هایی که پیدا کردیم با آنچه می دانیم مطابقت دارد. آن ها به سلول های عصبی که حرکات ارادی را کنترل می کنند متصل شده اند نه آنهایی که عضلات چشم یا اندام های داخلی را کنترل می کنند. از همه مهمتر اینکه آنها مهار کننده/بازدارنده هستند و این به آن معناست که میتوانند از حرکت عضلات در هنگام فعالیت جلوگیری کنند.
هنگامی که محققان بخش ورود به این سلول های عصبی را مسدود کردند، موش ها در هنگام خواب شروع به حرکت کردند و این حالت دقیقاً در فردی که اختلال رفتاری حرکت تند چشم در خواب دارد رخ می دهد.
حمله خواب همانطور که در شخصیت هومر سیمپسون در سریال سیمپسون ها نشان داده شده است، به خواب رفتن ناگهانی در هر زمان از روز است. حمله های خواب در ساعات بیداری را حمله خواب یا خواب تازش یا نارکولپسی( Narcolepsy) می گویند. کاتاپلکسی یک بیماری مرتبط با خواب است که در آن افراد به طور ناگهانی تونوس ماهیچه ای را از دست می دهند و گویی می افتند. اگرچه آنها بیدار هستند، اما عضلات آنها طوری رفتار می کنند که گویی در حالت حرکت تند چشم در خواب هستند. ساکورایی و تیم وی مشکوک بودند که سلول های عصبی خاصی که پیدا کردند با این دو اختلال مرتبط هستند. بدین ترتیب آنها فرضیه خود را با آزمایش بر روی یک موش مبتلا به حمله خواب که در آن حملات کاتاپلکسی نیز گاها ایجاد می شد، آزمایش کردند.
ساکورایی خاطرنشان کرد:ما دریافتیم که خاموش کردن " SLD" در مدولای میانی شکمی تعداد حملات کاتاپلکسی را کاهش می دهد.
به طور کلی آزمایشات نشان داد که این مدارهای خاص باعث کنترل آتونیا عضله( muscle atonia) حرکت تند چشم در خواب و در کاتاپلکسی می شوند.
ساکورایی در انتها افزود:سلول های عصبی گلیسینرژیک که در مدولای میانی شکمی شناسایی کرده ایم میتواند هدف خوبی برای توسعه درمان دارویی در افراد مبتلا به حمله خواب، کاتاپلکسی یا حرکت تند چشم در خواب باشد.
پژوهشگران در مطالعات آینده بررسی خواهند کرد که چگونه احساسات که بعنوان عامل تحریک کاتاپلکسی شناخته میشوند ، میتوانند بر این سلول های عصبی تأثیر بگذارند.
- 19
- 4
