چند سوال مهم درباره سقوط هواپیمای اوکراینی؛ چرا افکار عمومی را به بازی گرفتید؟

به گزارش فرارو، این در حالی است دو روز پیش دولت کانادا و چند دولت غربی دیگر بر احتمال سقوط هواپیما به دلیل شلیک پدافند تاکید کرده بودند. اما ایران قویا آن را رد کرد.  سازمان هواپیمایی کشور با قاطعیت اعلام کرد چنین چیزی غیرممکن است. علی ربیعی، سخنگوی دولت با انتشار بیانیه ای تند کاملا سقوط بر اثر شلیک پدافند را تکذیب کرد. حسام الدین آشنا مشاور رییس جمهور هم برای خبرنگارانی که ماجرا را پیگیری می کردند خط و نشان کشید. 

حالا مشخص شده که همه این واکنش ها اشتباه بوده و حق با طرف مقابل بوده است.

چند سوال مهم پیرامون این موضوع وجود دارد:

۱- رییس جمهور گفته که ساعاتی پیش از دلیل واقعی سقوط هواپیما خبردار شده است. آیا دولت واقعا در این سه روز بی اطلاع بوده است؟ برخی منابع می گویند دولت بی اطلاع بوده است. در این رابطه محمد فاضلی که معاون حسام الدین آشنا در مرکز تحقیقات استراتژیک است در مطلبی نوشته که این موضوع از دولت پنهان شده است. فاضلی نوشته است: «هولناک، پنهان نگه داشتن واقعيت از دولت است که اگر پنهان نشده بود رئيس سازمان هواپيمايی و سخنگوی دولت با آن اصرار از نفي سناريوی اصابت موشک نمی‌گفتند.» اگر پنهان کاری صحت داشته باشد، به معنای تائید بسیاری از ادعاها درباره مناسبات قدرت در داخل کشور است.

۲- البته بی اطلاعی دولت توجیه مناسبی نیست، سوال دوم این است که آیا سازمان هواپیمایی و کارشناسان آن نیز پنهان کاری کرده اند یا اینکه در بررسی‌های خود متوجه اصل ماجرا نشده اند؟ هر دو حالت ترسناک است، اگر پنهان کاری کرده باشند چگونه می توان به آن نهاد اعتماد کرد و اگر متوجه اصل ماجرا نشده است که دیگر باید فاتحه سیستم کارشناسی آن را خواند. واقعا چرا رییس سازمان هواپیمایی پیش از بررسی کارشناسی با قدرت همه چیز را تکذیب کرد؟

۳- چرا مقامات دولتی به سرعت و بدون آنکه تحقیقات انجام شود مسئله را برای خود و مردم حل شده فرض کردند. چرا افکار عمومی را به بازی گرفتند؟ چرا علی ربیعی و حسام الدین آشنا احتمالات مهم ماجرا را نادیده گرفتند؟ افکار عمومی می‌پرسند تاکنون چه اتفاقاتی اینگونه لاپوشانی شده است؟

۴- چرا نهادهای نظامی مسئول در این روزها سکوت کردند؟ آیا آنها به دنبال پنهان کاری بودند؟ آیا آنها مسئولیت آسیب عظیمی که به افکار عمومی وارد شده است را می پذیرند؟

۵- چه کسی محاکمه می‌شود؟ چه کسی استعفا می‌دهد؟ اساسا کسی زیر بار خطاهایش می‌رود؟ و یا باز هم باید شاهد کتمان و توجیه‌های بی مورد باشیم؟