امیرعبداللهیان وزیر خارجه کشورمان در گفت‌وگوی تلفنی خود با گوترش گفت که به توافق در وین نزدیک هستیم. فقط هم صحبت از وزیر خارجه ایران نیست. تقریبا همه طرف‌ها یعنی روسیه، چین، اتحادیه اروپا و آمریکا کم و بیش همین حرف را زده و تاکید کرده‌اند که مدت زیادی تا توافق نمانده است. در عین حال صداهایی نیز شنیده می‌شود مبنی بر اینکه ممکن است توافق به دست نیاید یا به زودی حاصل نشود. از این جهت صحبت امیرعبداللهیان یک واقعیت است که مذاکرات می‌تواند طی چند ساعت یا چند روز به نتیجه برسد به شرط اینکه آمریکاییها حاضر باشند، به تمام تعهدات خود عمل کنند.
صحبت این است که همه تحریم‌های بعد از هشتم می ۲۰۱۸ برداشته شود. یکی از این تحریم‌ها هم تحریم‌های سپاه است که در داخل آمریکا مخالفان جدی و قدرتمندی دارد. به نظر می‌رسد که اگر این شرط ایران تحقق پیدا نکند، توافق یا به دست نمی‌آید و یا به زودی حاصل نمی‌شود.
آن‌طور که از مواضع رسمی جمهوری اسلامی ایران متوجه می‌شوم، ایران بحث سپاه را به طور مستقیم مطرح نمی‌کند. ایران می‌گوید هر تحریمی که بعد از هشتم می ۲۰۱۸ اعمال شده باید به نقطه اول برگردد. این حرف اصولی ایران است و ممکن است که منظور سپاه باشد، بسیج، دفتر رهبری، پتروشیمی، نفت، خودروسازی، بانک مرکزی و… باشد. ایران اصرار داد که اگر قرار است همه چیز به قبل از روزی که ترامپ از برجام خارج شد، برگردد آمریکا هم باید به تعهدات خود برگردد و یکی از تعهدات این بوده که هیچ تحریم جدیدی اعمال نشود. قرار گرفتن نام سپاه در فهرست تروریستی وزارت خارجه آمریکا بعد از فرمان اجرایی ترامپ بود و بنابراین این خواسته ایران اصولی است.
آمریکاییها اما این‌طور وانمود می‌کنند که همه چیز بستگی به مساله سپاه دارد و اگر این موضوع حل نشود، توافق نخواهد شد.
این تبلیغاتی است که طرف مقابل می‌کند اما واقعیت این است که ایران می‌خواهد همه چیز به نقطه اول برگردد و این شامل تحریم‌های سپاه نیز است. البته رابرت مالی چند روز قبل گفته بود که اگر ما سپاه را هم از فهرست تروریستی خارج کنیم تحریم‌های سپاه به جای خود باقی می‌ماند. این هم حرف درستی است چون سپاه قبل از آن هم با تحریم‌هایی مواجه بود. همین که آمریکا بخواهد سپاه را از فهرست تروریستی خارج کند اما تحریم‌هایش را برندارد نیز یک نوع عقب‌نشینی است که البته نمی‌دانیم نظر ایران را جلب کرده یا خیر.
نمی‌دانیم که مساله سپاه چقدر مهم است و یا اینکه اگر این مساله حل شود، مشکلات دیگری هم باقی است. اینها اطلاعاتی است که در اختیار رسانه‌ها گذاشته نمی‌شود. همین قدر می‌دانیم که توافق نمی‌شود مگر آنکه بر سر همه چیز توافق بشود. یک موضوع هم حل نشده بماند چه سپاه باشد یا چیز دیگری، توافق به دست نخواهد آمد. الان هم که توافق نشده می‌توان مطمئن بود که همه اختلافات برطرف نشده و نمی‌دانیم که اختلافات کی برطرف خواهد شد.
بهترین وصف برای این شرایط خیلی دور، خیلی نزدیک است. یعنی هم می‌تواند عنقریب باشد و با همان سرعتی که ترامپ امضای آنچنانی خود را پای کاغذ گذاشت، انجام شود و هم می‌تواند طول بکشد. به هر حال حدودا بیش از یک سال از عمر دولت بایدن گذشته و پنج، شش ماه هم از دولت آقای رییسی گذشته و توافق به دست نیامده است. بنابراین این روند ممکن است در ماه‌های آینده هم به درازا بکشد.
امیرعلی ابوالفتح-تحلیلگر مسائل بین‌الملل
چرایی وجود فضای ابهام در مذاکرات
دکتر ابراهیم متقی، استاد دانشگاه تهران در روزنامه دنیای اقتصاد نوشت:
مذاکرات ایران و کشورهای گروه ۱+۵ به این دلیل در وضعیت و فضای ابهام قرار گرفته که از یک طرف اراده ایران، آمریکا و کشورهای اروپایی بر اعاده برجام بوده و خواهد بود و آمریکاییها به این موضوع واقف هستند که عدم توافق زمینه برخورد و رویارویی احتمالی را به وجود می‌‌آورد. از سوی دیگر عدم توافق، تنش بازیگران منطقه‌‌ای یعنی اسرائیل، ایران، عربستان و امارات متحده عربی را تشدید می‌کند.
در عین حال برخی از انتظارات آمریکاییها و ایرانی‌‌ها در روند اعاده برجام، ماهیت اجرایی و عملیاتی ندارد. به‌طور مثال خروج سپاه پاسداران از لیست بازیگران حامی تروریسم در اختیار دولت آمریکا نیست. زیرا قانون کنگره بوده و نادیده گرفتن کاتسا نیازمند توافق مجدد کنگره خواهد بود. مگر آنکه جو بایدن یا آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه آمریکا، تعهد بدهند که اجرای این قانون را تا پایان دوره ریاست‌جمهوری تعلیق خواهند کرد.
تحقق این امر نیز نیازمند آن است که وزارت خارجه آمریکا در گزارش اوت ۲۰۲۲ خود درباره بازیگران حامی تروریسم، ایران و سپاه پاسداران را از لیست تروریسم این وزارتخانه خارج سازد. اگر ایران از این لیست خارج شود زمینه برای اعاده همکاری‌‌های منطقه‌‌ای آمریکا و ایران فراهم می‌شود. به عبارت دیگر شرط غیرامنیتی شدن ایران آن است که از لیست حامی تروریسم وزارت امور خارجه آمریکا خارج شود.از سوی دیگر آمریکا هنوز نسبت به‌سانتریفیوژهای پیشرفته ایران نگران بوده و تلاش دارد تا قابلیت اجرایی و عملیاتی سانتریفیوژها را کنترل کند.
اگرچه موضوع خروج سانتریفیوژها از کشور منتفی شده اما چگونگی حفظ و نظارت بر آن در قالب دغدغه‌های آمریکا برای گریز هسته‌‌ای هنوز پابرجاست. در نهایت باید موضوع سوئیفت مالی را مورد توجه قرار داد مبنی بر اینکه آیا درآمدهای نفتی ایران به گونه‌‌ای خواهد بود که زمینه برای مبادلات تجاری جمهوری اسلامی و سایر کشورها به وجود آید، یا اینکه هرگونه قراردادی نیازمند مجوز وزارت خزانه‌‌داری ایالات متحده خواهد بود؟ با وجود این مسائل، همچنان مذاکرات ادامه دارد اما زمان برای نتیجه‌‌بخشی آن بسیار محدود است. اگر در آوریل ۲۰۲۲ توافق حاصل نشود، ضریب خطر ناشی از عدم توافق، امنیت ملی کشور و امنیت منطقه‌‌ای را تحت تاثیر قرار خواهد داد.
- 14
- 6
