به گزارش انتخاب، این برنامه طبق توصیفی که پیش از این ترامپ از برنامه اش ارائه داده بود، یک طوفان نیست. وی برخلاف وعده اش توافق هسته ای را پاره نکرد؛ بلکه آن را به کنگره آمریکا محوّل کرد تا شروطش را بدان اضافه کند. حتی از کنگره نخواست که تحریمهای تهران را برگرداند، زیرا این مساله مساوی با لغو توافق هسته ای بود.
برعکس آنچه در مورد احتمال تروریست نامیدن سپاه پاسداران در این سخنرانی مطرح می شد، رئیس جمهور آمریکا تنها در مورد تحریم هایی علیه سپاه پاسداران سخن گفت. به عبارتی، وی افراط و زیاده روی را مقهور عقلانیت کرد. همانطور که وزیر خارجه وی تروریست خواندن ارتش یک کشور را خطرناک و همراه با پیچیدگی های زیادی دانسته بود؛ ایالات متحده وزارت دارایی و خزانه داری خود را مکلّف به وضع تحریمهایی علیه سپاه ایران کرد.
به عقیده ترامپ، توافق هسته ای پر از شکاف و ایراد بود و اقدام وی براساس عدم تایید این توافق، بعنوان یک رئیس جمهور، استوار است؛ اما وی از کنگره درخواست تحریمهای سریع علیه ایران را نکرد و این مساله نشان می دهد که وی عملا توان کناره گیری ناگهانی از این توافق را ندارد؛ از این رو به نصیحت اغلب مشاورانش در مورد کناره گیری نکردن از توافق گوش کرده است.
پشت مواضع عاقلانه آمریکا در مورد ایران، لابی ایرانی قرار نگرفته است(با اینکه چنین لابی وجود دارد)؛ در واقع تجربه ایالات متحده از نتایج مصیبت بار دخالتهایش در خاورمیانه و بویژه در عراق، آن را به سمت این تصمیم در مورد ایران سوق داد.
برخی دولتهای عربی که در تحریک آمریکا برای ورود به عراق سهیم بودند، شیوه مشابهی را در مورد ایران نیز به کار گرفتند؛ اما فراموش کردند که دخالت آنها در مساله عراق بود که منجر به نابودی و ویرانی آن شده و به ایران اجازه داد تا به عنوان یک دولت قدرتمند منطقه ای مطرح شود.
با توجه به اینکه ترامپ از درخت تهدیداتش پایین آمده و خبر از طوفان ادعایی اش نیست، ایران نیز دیگر مجبور به دادن پاسخ«کوبنده» به ایالات متحده نیست.
در این شرایط، آیا آن دولتهای عربی راه خود به سمت سرازیری و سقوط را می یابند؟!
- 18
- 2
