به نظر می رسد چین، که متحد جمهوری اسلامی ایران محسوب می شود، در برخورد با حادثه دلخراش آتش سوزی کشتی نفتکش ایرانی کاملا غیرمسئولانه و بی تفاوت عمل کرده است. این در حالی است که یک کشتی باری چینی عامل و مقصر اصلی این فاجعه بوده است.
محل برخورد این دو کشتی ۱۶۰ مایل تا ساحل شانگهای فاصله داشته و یگانهای امدادی چینی می توانستند بلادرنگ و با تعداد کافی در محل تصادم دو کشتی حاضر شوند و ۳۰ خدمه ایرانی و دو خدمه بنگلادشی کشتی حادثه دیده را که به احتمال قوی در هنگام تصادم همه یا اکثرشان زنده بودند نجات دهند. این در حالیست که به خدمه کشتی چینی بلافاصله امداد رسانی شد و همه آنها نجات پیدا کردند. البته ۴ روز طول کشید تا این افراد به خاک چین برسند که با توجه به فاصله نزدیک محل حادثه، بسیار عجیب و پرسش آمیز به نظر می رسد.
سوالی که برای نگارنده پیش آمده این است که آیا اگر یک کشتی آمریکایی یا اروپایی یا روسی جای کشتی ایرانی بود، آیا باز هم یگانهای امدادی آبی و هوایی چینی انقدر مسامحه وار و بی تفاوت با حادثه روبرو می شدند؟! این در حالی است که جمهوری اسلامی ایران متحد نزدیک چین به حساب می آید و در طول دهه های اخیر، وارد کننده ی حاضر و آماده محصولات اغلب بی و کم کیفیت چینی بوده و سود فراوانی به اقتصاد این کشور رسانده و البته، سهم قابل توجهی نیز از پروژه های نفتی و غیر نفتی خود به این کشور داده است. اگرچه وجود یا فقدان اعتبار لازم برای یک کشور نمی تواند دلیلی بر مسامحه کشور دیگری در نجات جان اتباع آن کشور باشد، اما سوال در این مورد ذهن را می آزارد و سوالاتی دیگر ...
با توجه به سرعت، نوع و کیفیت اقدام چینی ها در نجات جان شهروندان ایرانی (و بنگلادشی) نفتکش، سوء نیت یا سهل انگاری این کشور در برخورد با حادثه، محرز به نظر می رسد و دولت ایران که باید ملزم به دفاع از جان شهروندانش باشد می بایست جدا خواستار پاسخگویی مقامات چینی و روشن شدن ابعاد حادثه و دلایل قصور این کشور «متحد» در این حادثه دردناک شود؛ گرچه اصل موضوع که از دست رفتن احتمالی جان همه خدمه کشتی ایرانی بوده همچنان به جای خود باقی است و چین نمی تواند منکر سهل انگاری و اهمال خود در نجات خدمه کشتی ایرانی شود، چرا که اصلا اقدام موثر و فوری در این رابطه انجام نداد؛ امری که نباید از خاطر و خاطره ایرانیان محو گردد.
ونداد الوندی پور
- 21
- 3
