به گزارش ایرنا، حل وفصل نشدن اختلافات با خروج 'نیکلاس مادورو' از قدرت که مقام های واشنگتن گمان می کردند با برتری مخالفان خیلی زود به نفع آنان رقم خواهد خورد، کم کم در حال تبدیل شدن به صحنه قدرت نمایی مسکو و واشنگتن است.
چرا که علاوه بر دو پاره بودن خواسته های مردم در ونزوئلا، روسیه و آمریکا هم اختلاف نظر جدی در خصوص این کشور دارند و به تازگی 'مایک پمپئو' وزیر امور خارجه آمریکا مسکو را متهم کرده است که هنگام فرار نیکلاس مادورو مانع از خروج او از کشور و موفقیت به جلوگیری از کودتایی شد که 'خوان گوایدو' رئیس جمهور خودخوانده آن را سه شنبه گذشته کلید زد.
بحران داخلی در ونزوئلا در حالی وارد چهارمین ماه خود شده است که مایک پمپئو پس از تکذیب اظهارتش توسط وزارت خارجه روسیه، تصمیم گرفت چهارشنبه شب به وقت مسکو با 'سرگئی لاوروف' وزیر خارجه روسیه در همین رابطه گفت وگو کند.
پس از گفت وگوهای تلفنی، وزارت خارجه روسیه در بیانیه ای یادآوری کرد که وزیر امور خارجه روسیه در تماس تلفنی با همتای آمریکایی خود نسبت به پیامدهای اقدام های خصمانه واشنگتن علیه ونزوئلا هشدار داد.
هر چند که در نیم کره غربی جهان نیز اخباری منتشر شد مبنی بر اینکه وزیر امور خارجه آمریکا به مسکو هشدار داده که پای خود را از مناقشه در ونزوئلا کنار بکشد.
اما شاید مهمترین دستاورد این تماس تلفنی، توافق دو طرف برای دیدار درباره ونزوئلا آن هم در کشوری بی طرف همچون فنلاند بود.
'سرگئی ریابکوف' معاون وزیر امور خارجه روسیه دیروز جمعه از قطعی شدن دیدار وزرای امور خارجه روسیه و آمریکا در فنلاند خبر داد و گفت که این دیدار قطعی شده است.
ساعاتی بعد کرملین از گفت وگوی تلفنی 'ولادیمیر پوتین' و 'دونالد ترامپ' خبر داد که در آن نیز دو طرف درباره ونزوئلا مواضع خود را اعلام کردند.
براساس گزارشی که کرملین از این گفت وگوی تلفنی منتشر کرد، پوتین به همتای آمریکایی خود گفت که فقط مردم ونزوئلا حق تعیین سرنوشت خود را دارند و مداخله خارجی در امور داخلی ونزوئلا و تلاش برای تغییر حکومت در کاراکاس با استفاده از زور به چشم انداز حل و فصل سیاسی بحران در این کشور ضربه می زند.
اگر چه سران دو کشور گفت وگوی خود را مثبت خوانده اند اما بنظر می رسد هنوز روس ها و آمریکایی ها بر سر مواضع پیشین خود ایستاده اند و هیچ یک از طرفین خیال ندارد از موضع خود کوتاه بیاید.
در حال حاضر روس ها نه تنها از مادورو حمایت می کنند بلکه از تمایل خود برای گسترش روابط با کاراکاس می گویند و مقام های کرملین نیز اعلام می کنند که خوان گوایدو را به رسمیت نمی شناسند.
حضور نظامیان روسیه در ونزوئلا نیز از دیگر موارد اختلافی میان مسکو و واشنگتن است، هر چند که روس ها می گویند آنها برای ارایه خدمات لازم در خصوص تجهیزات روسی در کاراکاس حضور دارند و در مناقشات داخلی این کشور مداخله نمی کنند.
به نظر می رسد نقش آفرینی مسکو و پکن در آمریکای جنوبی و به طور مشخص کاراکاس که آمریکایی ها آن را حیاط خلوت خود می دانند، بیش از گذشته مقام های واشنگتن را برآشفته است اما دوپارگی مردم در ونزوئلا و قدرت نمایی نسبی طرفداران مادورو و گوایدو در خیابان ها، آمریکا را از انجام هرگونه اقدام نظامی منصرف کرده است.
با توجه به اختلاف های گسترده میان مسکو و واشنگتن بر سر ونزوئلا، صاحبنظران توافق دو طرف بر سر آینده کاراکاس در زمانی کوتاه را بعید می دانند هر چند که انتظار می رود مقام های واشنگتن برای موفق خواندن سیاست های خارجی خود از این نشست به عنوان یک نشست خوب و رو به جلو یاد کنند.
به عقیده بسیاری، واکنش احتمالی ایالات متحده در مقابل روسیه و تحریم احتمالی کرملین به بهانه نقش مخرب در کاراکاس، می تواند نشان دهنده یک گام به جلو یا دو گام به عقب در روابط مسکو و واشنگتن در آمریکای جنوبی باشد، مساله ای که زمان آن را مشخص خواهد کرد.
- 19
- 5
