این کرم خودش را دو نیم می کند و نیمه ی پشتی خود را به دنبال شریک جنسی می فرستد. نیمه ی پشتی تغییر یافته بعنوان «استولون» (stolon) شناخته می شود و به عنوان یک واحد مستقل عمل می کند.
به گزارش ایسنا به نقل از آی ای، در برخی از گونه های کرمها اگر آن ها را دو نیم کنید و دم و سر آنها را از هم جدا کنید، هر دو نیمه پس از بازسازی قسمت های از دست رفته خود به دو کرم مجزا تبدیل می شوند.
نوع جالب دیگری از کرمها به نام Syllidae که به آنها کرم های گردن بندی نیز می گویند، وقتی از وسط نصف میشوند، دوباره احیا نمی شوند، بلکه در عوض، هنگامی که می خواهند تولید مثل کنند، داستان جالبی اتفاق می افتد.
وقتی این کرم ها بزرگ میشوند و آماده تولید مثل میشوند، یک دگرگونی در قسمت پشت بدنشان اتفاق می افتد. این قسمت پشتی تغییر شکل یافته، استولون نامیده می شود و به یک واحد مستقل تبدیل می شود که در اطراف حرکت می کند و مواد سازنده نوزاد را از خود آزاد می کند.
دانشمندان کنجکاو شده اند که چگونه این کرم ها با نام علمی Megasyllis nipponica موفق به ایجاد استولون می شوند.
بنابراین، جمعی از پژوهشگران به سرپرستی پروفسور تورو میورا از دانشگاه توکیو در ژاپن با مطالعه بیان ژن این کرم آبی که در دریای ژاپن یافت می شوند ، این فرآیند پیچیده را رمزگشایی کردند.
آنها دریافتند پس از تشکیل استولون، موجود اصلی که استاک (stock) نامیده می شود، قسمت پشتی خود را دوباره رشد می دهد تا استولون های بیشتری بسازد. این استولون ها سرگردان میشوند و به دنبال استولونی از جنس مخالف برای جفت گیری می گردند.
پژوهشگران از طریق این مطالعه تجربی همچنین دریافتند که استولون ها سیستم گوارشی پیچیده تری دارند و ظاهری متفاوت از استاک دارند.
آن ها می گویند، این واحدهای کودک سازی یا استولون ها بسیار پیشرفته هستند. آنها چشم ها، آنتن ها و چیزهای مخصوص پرز مانندی برای شنا دارند. دانشمندان فکر می کنند آن ها شاید مغز و سیستم عصبی کوچک خود را داشته باشند، زیرا می توانند دیگر استولون های اطراف خود را حس کنند و به آنها پاسخ دهند.
روش جدید استولون سازی
پژوهشگران در استولون های ماده ی بالغ، یعنی آنهایی که تخم می سازند، در واقع می توانند تخم ها را بیرون بدن آن ها ببینند و استولون های نر بالغ، یعنی آنهایی که اسپرم می سازند، زردتر بنظر می رسند.
پژوهشگران به نواحی خاصی از بدن کرم گردنبندی نگاه کردند که در آن ژن هایی به نام «ژن های Hox قدامی» در قسمت جلویی بدن در طول فرآیند تولید استولون فعال می ماندند و آنهایی که« ژن های Hox خلفی» نامیده می شوند در قسمت پشت فعال باقی ماندند.
بنابراین به نظر میرسد این مطالعه نشان می دهد که فعالیت این ژن ها به طور منظم در طول بدن پابرجاست، حتی زمانی که این موجودات دریایی در حال ساخت این واحدهای ویژه تولید نوزاد هستند.
دانشمندان می گویند این موجودات دریایی در طول مدت زمانی بسیار طولانی با فرگشت (تکامل)، روش رشد بدن خود را تغییر داده اند. شاید آنها برخی از ویژگی ها را از اجداد قدیمی شان وام گرفته اند.
این پژوهش در مجله Scientific Reports منتشر شده است.
- 11
- 5
