حمید منصوری در گفت‌وگو با ایسنا افزود: بحران در منابع آب زیرزمینی از مقاطعی که قوانینی برای مجاز کردن چاه‌های غیرمجاز در نظر گرفته شد آغاز گردید و همین باعث شد برخی با همین انگیزه چاه‌های را حفر و به امید اینکه روزی مشمول همین قوانین شود آن را مخفی نگه دارند.
منصوری افزود: این موضوع در کنار توسعه سطح زیر کشت و افزایش اراضی کشاورزی و کارخانه‌های صنعتی و رشد جمعیت، برداشت از منابع آب زیرزمینی را افزایش داده و باعث شده هم کیفیت و هم کمیت این منابع به مخاطره بیفتد.
وی ادامه داد: هر کشور به طور استاندارد مجاز است حداکثر ۴۰ درصد از منابع آب استراتژیک برداشت کند، این رقم در کشورهای توسعه‌یافته بین ۱۰ تا ۲۰ درصد است اما در ایران ۹۰ درصد و در البرز نزدیک به ۱۰۰ درصد است.
این مسئول افزود: زمانی که برداشت از منابع زیرزمینی افزایش می‌یابد زمین هم استحکام خود را از دست داده و دچار فرونشست می‌شود چیزی که در استان‌هایی چون کرمان، فارس و اصفهان از قبل رخ داده و در البرز و تهران هم چند سالی است شاهد آن هستیم و مدتی است روند آن شدت گرفته است، این به هیچ وجه علامت خوبی نیست.
منصوری با اشاره به رشد بیش از سه درصدی جمعیت در استان البرز خاطرنشان کرد: این رشد که عمدتاً هم ناشی از مهاجرت است دو برابر میانگین کشوری است و باعث شده البرز در همه زمینه‌ها دچار توسعه نامتوزان شود؛ منابع آب البرز توان پاسخگویی به این توسعه نامتوازن را ندارد و همین باعث می‌شود تنش آبی در کلانشهر کرج و شهرهای اطراف و حتی روستاها خود را نشان دهد.
این کارشناس آب منطقه‌ای یکی از نمودهای توسعه نامتوازن را تعداد بالای چاه‌های آب در استان عنوان و اعلام کرد: براساس آمار سال ۹۰، حدود ۱۷ هزار حلقه چاه در البرز حفر شده که از این تعداد ۶۳۰۰ چاه مجاز و ۱۱ هزار و ۷۰۰ چاه غیرمجاز است؛ این موضوع باعث شده ۸۵ درصد از اتکای آب مورد نیاز استان بر روی منابع آب زیرزمینی قرار گیرد.
وی ادامه داد: اگر این اتکای ۸۵ درصدی، با از دست رفتن منابع آب زیرزمینی استان مختل شود به همان میزان جمعیت استان نیز با مشکل مواجه می‌شود که جمعیتی حدود دو میلیون نفر را در بر می‌گیرد؛ ادامه این روند تا پنج سال آینده می‌تواند منجر به کوچ جمعیت از البرز به شهرها و استان‌های دیگر شود.
منصوری خاطرنشان کرد: اینها واقعیاتی است که در برابر ما وجود دارد؛ البته آب منطقه‌ای برای جلوگیری از بروز بحران به دنبال راهکارهایی چون پیگیری برای منابع جدید تأمین آب از ارتفاعات دو هزار و سه هزار، اتصال کنتور هوشمند به چاه‌های برداشت آب، مسدود کردن چاه‌های غیرمجاز، بهره‌وری در مصرف و ... است اما موفقیت این برنامه‌ها مشروط بر این است که همه ذینفعان با سیاست‌های آبی همراه و همگام شوند تا تضاد منافع در این حوزه از بین برود و همه فقط به فکر حفظ حیات سرزمینی باشند.
- 12
- 5
