ماجراهای حقوقی معمولاً خسته کننده ترین بحث های فوتبال است. اشاره و ارجاعات پرشمار به قوانین و اساسنامه های فوتبال که معمولاً بیننده عادی به آنها اشراف ندارد و با گذشت چند دقیقه حوصله اش سر می رود. بحث های حقوقی حتی برای برخی خبرنگاران فوتبال هم ناآشناست و از حوزه هایی است که نیاز به اطلاعات دقیق از سابقه خبر و جزئیات قوانین دارد. با این حال اختلاف اخیر استقلال و سازمان لیگ بسیار مهمتر و جذاب تر از یک بحث حقوقی عادی است. مدیریت باشگاه استقلال قدم در راهی گذاشته که میتواند اقتصاد لیگ برتر را دگرگون کند و مسیر باشگاه های ایرانی را تغییر بدهد.
در ماجرای اخیر ریز شدن روی بحث های آیین نامه ای و اولویت دادن به آنها حکم ورود به هزارتوی پیچیده ای را دارد که شما را از موضوع اصلی منحرف می کند. واقعیت این است رقمی که سازمان لیگ سالانه بعنوان سهم تبلیغات محیطی به باشگاه های لیگ برتری پرداخت می کند، تناسبی با وضعیت بازار ندارد و بسیار پایین تر از حق واقعی آنهاست.
اگرچه سازمان لیگ در روزهای اول ابراز تمایل کرد که این تبلیغات به باشگاه ها واگذار شود، ولی با بررسی رفتارش در روزهای اخیر و برخی سنگ اندازی ها بنظر میرسد که در عمل مخالف این ماجراست و مصرانه می خواهد این انحصار را حفظ کند. آن ها در واکنش به اصرار استقلال برای گرفتن تبلیغات محیطی فشار روی این باشگاه را افزایش دادند و به نظر میرسد که ممانعت از بازی دو بازیکن خارجی این تیم مقابل گل گهر هم به این ماجرا ارتباط دارد.
پس از اتفاقات سیرجان و مناظره تلویزیونی برنامه« ورزش و مردم» اختلاف طرفین به بالاترین حد خودش رسیده و به نظر میرسد باشگاه استقلال مجبور به عقب نشینی شده، ولی موضع برتر سازمان لیگ احتمالاً مقطعی است و آنها دیر یا زود مجبور خواهند شد حق استقلال و سایر باشگاه های لیگ برتری را به آنها واگذار کنند. در تاریخ ورزش به نتیجه رسیدن دعواهای حقوقی زمانبر و فرسایشی است، ولی در صورتیکه استقلال با همین پشتکار پیشروی کند، بخت خوبی برای موفقیت دارد.
ماجرای اخیر این سؤال را به وجود می آورد که چرا باشگاه ها در تصمیمات اساسی سازمان لیگ هیچ نقشی ندارند؟ مدیران سازمان لیگ که ارتباطی با باشگاه ها ندارند و اصطلاحاً دلسوز آنها نیستند، به چه دلیل باید سکاندار این بخش حیاتی باشند؟ شاید اینها سؤالات جدی تری است که باشگاه ها باید به دنبال پاسخ آنها باشند و با متحول شدن این بخش، بسیاری از مشکلات باشگاه ها هم برطرف خواهد شد.
سکوت سایر باشگاه های لیگ برتر هم در این ماجرا محل سؤال است و آنها هم باید دیر یا زود تصمیم بگیرند که در این نزاع حقوقی می خواهند کدام طرف بایستند؟
اسپانسرینگ در لیگ های معتبر اروپایی به دو صورت متمرکز و غیرمتمرکز است. در روش متمرکز اختیار اسپانسرینگ و توزیع درآمد بین باشگاه ها به سازمان لیگ سپرده می شود و در روش غیرمتمرکز هر باشگاه به صورت مجزا آنرا در اختیار می گیرد. در نگاه اول روش متمرکز عادلانه تر است و ممکن است باشگاه های کوچکتر سهم بیشتری بگیرند، ولی این موضوع برای فوتبال ایران تا امروز صدق نکرده و آنچه در اختیار باشگاه ها قرار گرفته رقم ناچیزی است که تنها بخش کوچکی از هزینه های آنها را جبران می کند.
حداقل حسن طرح این دعوی از سوی استقلال این است که سازمان لیگ مجبور شده شفافیت بیشتری نشان دهد و مطرح شدن ارقام پایینی که به باشگاه ها پرداخت شده، اثبات می کند که آنها در سال های اخیر انگیزه و تلاش کافی نشان نداده اند و جایز نیست که رگ حیاتی اقتصاد فوتبال در کنترل آنها باشد. در روزهای آینده ممکن است استقلال با دست اندازهای بیشتری روبرو شود، ولی سؤالی که مطرح کرده و در روزهای گذشته بحث داغ فوتبال ایران بوده فراموش نخواهد شد. توپ در زمین سازمان لیگ است و در درازمدت چاره ای جز اصلاح رویه اشتباه این سال ها ندارد.
- 18
- 3
