علی سعوندی، اقتصاددان، در آغاز درباره ی عدم نزدیکی برنامه های توسعه با واقعیت های اقتصادی به انتخاب گفت: برنامه هفتم توسعه مجموعه ای از آرزوهاست که هیچ تناسبی با هم و با واقعیت ندارند و بنظر می رسد از تکنیک copy-paste استفاده کرده اند. بدون اینکه توجه کنند وضعیت کشور تغییر کرده و برنامه های گذشته موفق نبوده است صرفا برنامه های گذشته را دور هم جمع کرده اند. بنابراین خیلی نباید جدی گرفته شود و صرفا به عنوان یک وظیفه اداری توسط چند کارمند انجام شده است.
وی در ادامه نسبت به ناموفق بودن برنامه های توسعه در ادوار مختلف اظهار داشت: هر برنامه ای که آمده بدتر از برنامه قبل بوده است، حداقل چهار برنامه گذشته موفقیتی نداشته اند. هرچند پیش از آن تا حدی می توانستیم به نتیجه برسیم. برنامه پنج ساله اول و پنج ساله سوم نسبتا موفق بودند اما الان شرایطی داریم که اصلا کسی که برنامه را نوشته هم آن را جدی نگرفته است. هیچ تعاملی نیز با جامعه و مدیران برای تبیین آن صورت نگرفته است. اگر بنا هست رشد اقتصادی هشت درصد اتفاق بیوفتد نرخ تورم بیست درصد از کجا آمد؟ بنظر نمی رسد این اعداد با واقعیت نسبتی داشته باشند.
سعدوندی در پایان درباره تناقض های برنامه هفتم با علم اقتصاد گفت: مهم ترین تناقض اقتصادی برنامه هفتم نرخ تورم است. اگر از نظر اقتصادی اگر بخواهید تورم را کاهش دهید باید سریع و قاطع و همه جانبه صورت بگیرد. این برنامه تورمی است و تورم را به رسمیت می شناسد که جای تاسف است بعد از این همه سال که مردم مظلوم ایران تورم را تحمل کرده اند حتی انگیزه کنترل آن را نداریم. چهارسال است که خالص سرمایه گذاری مان منفی است اما برای این امر خطیر تدبیری اندیشه نشده است. وقتی شما تورم را به رسمیت می شناسید و رشد اقتصادی ندارید و اسباب توسعه فراهم نشده مشخص است که این برنامه به نتیجه نمی رسد.
- 14
- 4
