بررسی عملکرد چهار ساله بیژن زنگنه در وزارت نفت

سال ۱۳۹۲ است. به سبب تحریم‌های صنعت نفت، تولید نفت به کمتر از ۲۷۰۰ هزار بشکه در روز رسیده و صادرات آن رقم ۷۰۰ هزار بشکه در روز را تجربه کرده است. مخاذن ذخیره سازی و حتی نفتکش‌های روی آب هم پر است از نفت فروش نرفته. ناچار سطح تولید کاهش یافته است.

این کاهش در نهایت جایگاه ایران را در اوپک از دومین تولید کننده و صادر کننده نفت (پس از عربستان سعودی) به رتبه پنجم پس از عربستان، عراق،کویت و امارات متحده عربیتنزل داده است. سطح سرمایه‌گذاری خارجی تقریباً به صفر رسیده و همه منابع داخلی هم که جمع شود، بعد از پرداخت سهم هدفمندی یارانه ها کفاف توسعه یک فاز را نمی دهد. حباب قیمتی نفت ترکیده و روند نزولی آن شروع شده است و این امر بدون توجه به اصطلاحات اعمال پول نفت در بودجه و اقتصاد، یعنی کاهش درآمدهای دولت.

سال ۱۳۹۲ است، شرکت‌های نفتکش  و بیمه داخلی تحریم شده‌اند و شرکت‌های بیمه و حمل و نقل بین‌المللی حاضر به همکاری با صنعت نفت نیستند. سیستم ناکارآمد پالایشی آن‌قدر نفت کوره تولید کرده است که حتی مخاذن نیروگاه‌ها هم قابلیت ذخیره‌سازی آن را ندارند. واسطه‌های غیرتخصصی به فروش نفت وارد شده‌اند تا به اصطلاح خودشان تحریم‌ها را دور بزنند و نفت را بفروشند اما پول آن هیچ وقت برنمی‌گردد.

بخشی از ظرفیت ارزش‌مند صنعت پتروشیمی به تولید بنزین (غیر استاندارد) اختصاص داده شده است. صنعت پتروشیمی با مشکل روبرو شده است. سرمایه‌گذار خارجی ندارد و از صادرات محصولات خود ناتوان است.

کشور جایگاه خودش را در اوپک از دست داده وبا اقدامات لابی قدرتمند و خصمانه عربستان در این سازمان، حتی دستیابی به سهمیه پیشین تولید هم دشوار می نماید.

قطر در میدان مشترک پارس جنوبی جولان می‌دهد و بی‌رقیب و بدون پایبندی به هیچ اصل صیانتی در حال مکیدن گاز میدان است.

سال ۱۳۹۲ است و صنعت نفت با ده‌ها مشکل ریز و درشت دیگر نظیر سوء‌مدیریت، کمبود منابع مالی، عدم امکان تجهیزات مورد نیاز و… دست و پنجه نرم می کند.

مهندس بیژن نامدار زنگنه، آن‌جا و در آن شرایط آمد  و پای کار ایستاد. حالا که با دستان خالی، بدون منابع مالی، با بدهی‌های فراوان و علی‌رغم همه مشکلات و بی مهری‌ها بر اکثر موانع و محدودیت‌ها غالب آمده‌است چه شده است که در روزهای پیشین کسانی شادمان از احتمال نبودن او در ترکیب اصلی دولت دوازدهم خبر از نماندن و تردید وی سخن می‌گفتند؟

این‌جا خطاب به نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی است: مراقب شیخ الوزرا، آقای مهندس زنگنه باشید. انصاف در حق  ملت ایران این است که بیش از گذشته از او بخواهیم تا این دوره جهارساله را هم به خدمت خود ادامه دهد و حالا که تلاش‌های مجاهدانه او در آستانه به ثمر نشستن است این فرصت را به مردم ایران بدهیم تا شاهد توسعه صنعت نفت ایران باشند و ان‌شاءالله این صنعت را در اوج شکوفایی و توسعه در پایان دولت دوازدهم به سکاندار با صلاحیت دیگری بسپارند.

در این شرایط حساس که علی‌رغم آن‌که دشمن مدام در حال طرح‌ریزی توطئه‌های جدید و دل‌سرد کردن بازی‌گران بین‌المللی از صنعت نفت ایران است، شاهد به بارنشستن دیپلماسی خارجی و حضور سرمایه‌گذاران بین‌المللی هستیم، بر شماست که تا رسیدن به نتیجه مطلوب دست از شیخ‌الوزرا پشتیبانی کنید. کشور ما دیپلمات اقتصادی و انرژی (نفتی) کم دارد. اکنون زمان دست برداشتن از سرداران عرصه انرژی کشورمان نیست.

رأی قاطع و پرقدرت شما به وزیر نفت او را در عرصه‌ دیپاماسی نفتی مقتدرتر خواهد ساخت و بهره دست‌آوردهای آن را مردم ایران خواهند برد. دین خودتان به مردم ایران را ادا کنید.