باسلام، خدایش بیامرزد، من از آن زنده یادهمواره کاراکتر کلنجاررفتن یک آموزگاررا با مبصری که سالها دریک کلاس درجازده بودوهمیشه از۱۰تا۱راکه باانگشتانش شماره میکردبه عدد۱۱میرسیدرادرخاطردارم که کودکی فرزندانم وطبعاجوانی های خودم رایادآورم میگرددرادوست میدارم، امانکته ایکه پس ازمشاهده عکسهاییکه اکثر هنرمندان کشورمان رابه تصویرکشیده است؟متوجه شدم که تنهاخود پیرنشده بلکه متاسفانه اکثرهنرمندان نامداروطن درحوالی دروازه ایکه به وادی عدم منتهی میگردد ایستاده اند؟وبدابحال آنانکه بعدازاینان بایستی باجمع هنرمندان بی هنر؟ مسیرزندگی راتادروازه نیستی طی طریق کنند!؟ که زندگی بدون هنرمندوبطورکلی جهان بی هنرچقدرغیرقابل تحمل است!!؟.. چه اگرصادقانه اندکی باخودبخلوت برویم متوجه میشویم که درموسیقی،آوازسنتی وپاپ سینما....یک شجریان،داریوش،مهرجویی،کیمیایی،و..بجامعه هنری عرضه نکرده ایم ....!؟ ایام بکام.م.سپانلو
محمدجوادسپانلو
۱۳۹۷/۱۱/۱ - ۱:۲۷
Permalink