معاون اول رئیس جمهور: دولت ۱۵۰ هزار تومان به مردم می دهد و یک میلیون تومان از جیب مردم بر می‌دارد

بامداد ۲۴ آبان‌ماه دولت دست به اقدامی زد که با گذشت نزدیک به ۱۰ روز هنوز تبعات آن در سطح کشور هویداست؛ گرانی یک‌شبه بنزین و سهمیه‌بندی آن که به‌زعم اکثر کارشناسان اقدام درستی نبود و در راستای جراحی اقتصادی صورت نگرفته است.

بیشتر بخوانید:

• تركان: دادن درآمد گرانی بنزین به ۶۰ میلیون نفر یعنی کشک!

شاهد این موضوع که این اقدام به صورت کلی جراحی نبوده را می‌توان در اظهارات انتخاباتی اسحاق جهانگیری در مناظره‌ها دید؛ زمانی که وی در برابر پیشنهاد یکی دیگر از نامزدهای انتخابات ریاست‌جمهوری درباره یارانه ۱۵۰ هزار تومانی برافروخته شده و به محل تامین منابع آن حمله‌ور می‌شود و می‌گوید: «یا حامل‌های انرژی را می‌خواهید گران کنید یا باید هزینه‌های دولت را کاهش دهید  یا باید دست در پول‌های بانک مرکزی کنید. جهانگیری ادامه می‌دهد: در هر حالتی هر روشی اجرا شود ۱۵۰ هزار تومان برمی‌دارند و یک میلیون تومان می‌رود در جیب دولت؛ اقتصاد این کشور و طبقه محروم را نابود می‌کنند. ما راهکارهای عاقلانه- عالمانه در این ۴ سال پیش‌بینی کرده‌ایم».

جالب اینجاست که حالا هر سه این اتفاقات رخ داده و خبری از ۱۵۰ هزار تومان هم نیست. با وجود تقبیح افزایش قیمت سوخت،‌ بنزین گران شده است، آن هم با افزایش ۲۰۰ درصدی که نمی‌توان آن را نادیده گرفت. موضوع دیگر برداشت از بانک مرکزی است، دولت در این چند سال از این کار هم ابایی نداشته و آن را هم انجام داده است. 

بیشتر بخوانید:

• راغفر اقتصاددان: پرداخت يارانه ريختن سم به حلقوم مردم است

در حال حاضر به زعم اکثر کارشناسان، منابع اولین بسته معیشتی واریز شده به حساب مردم از محل استقراض از بانک مرکزی فراهم شده است. این یعنی دقیقا چرخش ۱۸۰ درجه‌ای آقای معاون اول که برای اولین بسته معیشتی هم همان کار ناگواری را که در مناظرات نسبت به آن هشدار داده بود انجام داده است.  بر اساس گزارش بانک مرکزی از آمار‌های پولی و بانکی کشور در پایان ۳ ماهه نخست سال جاری، بدهی بخش دولتی به بانک مرکزی در خرداد امسال نسبت به خرداد سال گذشته بیش از ۶۴ درصد افزایش پیدا کرده است. 

بخش دولتی در خرداد‌ماه سال گذشته بیش از ۶۱ هزار میلیارد تومان بدهی به بانک مرکزی داشته که رقم این بدهی در خرداد‌ماه سال جاری به ۱۰۱ هزار میلیارد تومان رسیده است. رقم بدهی دولت به بانک مرکزی در اسفندماه سال گذشته نیز ۹۵ هزار میلیارد تومان بود که نشان می‌دهد این بدهی در سال جاری نسبت به اسفند سال گذشته ۴/۵ درصد رشد داشته است. همچنین بدهی بانک‌ها به بانک مرکزی در پایان ۳ ماهه نخست سال جاری نسبت به مدت مشابه سال گذشته با کاهش همراه بوده است.

بدهی بانک‌ها به ۱۳۴ هزار میلیارد تومان رسیده که نسبت به خرداد‌ماه سال گذشته ۷/۳ درصد کاهش داشته است. بدهی بانک‌ها به بانک مرکزی در پایان خرداد‌ماه سال گذشته بیش از ۱۳۹ هزار میلیارد تومان بود که در اسفند‌ماه این رقم به ۱۳۸ هزار میلیارد تومان رسید، بنابراین حجم بدهی بانک‌ها به بانک مرکزی در خرداد‌ماه سال جاری نسبت به اسفند سال گذشته نیز ۶/۲ درصد کاهش داشته است. حتی دولت سراغ صندوق توسعه ملی هم رفته است و طبق آخرین گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی، در چند سال گذشته رقمی معادل ۵/۱ میلیارد دلار به بهانه رونق تولید از این صندوق برداشت شده که در محل مورد نظر هزینه نشده است. می‌توان درباره برداشت‌های دولت از صندوق توسعه گفت تنها در ۲ سال اخیر بیش از ۲ میلیارد دلار از این صندوق برداشت شده است.

موضوع دیگر هشدارهای معاون اول درباره کاهش هزینه‌های دولت بوده است. این در حالی است که جهانگیری در چرخشی جدید اخیرا اعلام کرده است دولت باید هزینه‌های خود را کاهش دهد. وی در این باره اظهار داشت:‌ راهکار در شرایط فعلی این است که هزینه‌های دولت و دستگاه‌های دولتی کاهش یابد و هزینه‌های اضافی از بین برود. البته تمام تلاش دولت بر این است که حقوق‌ها به‌موقع پرداخت شود. با وجود اینکه هر اقدامی در راستای کاهش هزینه‌های دولت مثبت است اما باید از آقای جهانگیری سوال شود آیا در این کاهش به دریافتی پرستاران و معلمان لطمه‌‎ای وارد نمی‌شود؟ آیا ایشان نگران وضعیت گروه خدماتی در این کاهش هزینه‌ها نیستند و صرفا شب انتخابات نگران بودند؟

به‌نظر می‌رسد دوره دوم هر رئیس‌جمهوری زمان گرفتن تصمیم‌های سخت و عاقلانه است؛ هر چقدر دولت روحانی در دوره قبل با اقتصاد، سیاسی برخورد کرد در این دوره انتظار رفتار عاقلانه از آن می‌رفت اما در این ایام هم دست از رفتار پوپولیستی بر نمی‌دارد و برای اینکه یک بسته معیشتی را به نام خود ثبت کند کشور را در این شرایط بحرانی قرار داده است.