فیلم/ بال‌های عظیم ایستگاه فضایی چین بر فراز زمین

 ایستگاه فضایی ماژولار بزرگ چین یا ایستگاه فضایی "تیانگونگ" که به اختصار "CSS" نامیده می شود، یک ایستگاه فضایی است که در مدار نزدیک زمین بین ۳۴۰ تا ۴۵۰ کیلومتری سطح زمین قرار دارد.

ایستگاه فضایی چین تقریبا یک پنجم جرم ایستگاه فضایی بین المللی را خواهد داشت و تقریباً به اندازه ایستگاه فضایی "میر" روسیه خواهد شد. انتظار میرود جرم ایستگاه فضایی چین بین ۸۰ تا ۱۰۰ تن بشود. عملیات این ایستگاه فضایی از مرکز کنترل پرواز هوافضای پکن در چین کنترل خواهد شد.

تاریخ پرتاب ماژول اصلی ایستگاه فضایی چین موسوم به "تیان هه" (Tianhe) به معنی "هارمونی آسمان ها" ۲۹ آوریل ۲۰۲۱ بوده است.

ساخت این ایستگاه فضایی نشان دهنده فاز سوم برنامه" تیانگونگ" است. رهبران چین با تجربه به دست آمده از پیش سازهای "تیانگونگ ۱" و "تیانگونگ ۲" امیدوارند که تحقیقات انجام شده در این ایستگاه توانایی پژوهشگران را در انجام آزمایش های علمی در فضا بهبود بخشد.

ایستگاه فضایی چین یک ایستگاه فضایی ماژولار نسل سوم خواهد بود. ایستگاه های فضایی نسل اول، مانند "سالیوت"، "آلماز" و "اسکای لب"، ایستگاه های تک قطعه ای بودند و برای تأمین مجدد طراحی نشده بودند. در حالی که ایستگاه های نسل دوم سالیوت ۶ و ۷ و تیانگونگ ۱ و ۲ برای تأمین مجدد وسط ماموریت طراحی شده اند.

ایستگاه های نسل سوم مانند "میر"، ایستگاه فضایی بین المللی و CSS اما ایستگاه های فضایی ماژولار هستند که از مدارهای جداگانه پرتاب شده روی مدار جمع می شوند. روش های طراحی ماژولار میتوانند قابلیت اطمینان را تا حد زيادي بهبود بخشند، هزینه ها را کاهش دهند، چرخه توسعه را کوتاه کنند و نیازهای متنوع را برآورده کنند.

ولی ماژول "ونتیان" (Wentian) که نام آن به معنای" جستجوی بهشت" است، ماژول آزمایشگاهی ایستگاه فضایی چین و یکی از بزرگ ترین ماژول های آن است. این اولین ماژول آزمایشگاهی است که پرتاب شده و نخستین ماژول است که ماژول اصلی" تیان هه" را گسترش می دهد. این ماژول در تاریخ ۲۴ ژوئیه ۲۰۲۲ پرتاب شد و با موفقیت در همان روز به" تیان هه" متصل شد و در ۲۵ ژوئیه ۲۰۲۲ خدمه حاضر در ایستگاه، دریچه آن را باز کردند و برای اولین بار وارد این ماژول شدند.

ماژول آزمایشگاهی" ونتیان" سیستم های اَویونیک ناوبری( سیستم های الکترونیک هوانوردی)، نیروی محرکه و تنظیم جهت را به عنوان عملکردهای پشتیبان برای ماژول "تیان هه" فراهم می کند. همچنین محیطی تحت فشار برای محققان فراهم می کند تا آزمایش های علمی را در حالت سقوط آزاد یا گرانش صفر که روی زمین نمی تواند بیش از چند دقیقه فراهم شود ، انجام دهند. همچنین می توان آزمایش ها را در خارج از ماژول ها برای قرار گرفتن در معرض محیط فضا، پرتوهای کیهانی، خلاء و بادهای خورشیدی قرار داد.

این ماژول همچنین دارای دو بازوی رباتیک است که برای انجام اقدامات روی محموله های خارج از ایستگاه و در درجه اول برای انتقال آزمایش ها و سایر سخت افزارها به خارج از ایستگاه استفاده می شوند.

نیروی الکتریکی این ایستگاه توسط دو آرایه انرژی خورشیدی قابل هدایت تامین می شود که از سلول های فتوولتائیک برای تبدیل نور خورشید (Sunlight) به برق استفاده می کنند و انرژی برای تامین نیروی ایستگاه فضایی، هنگامی که به سایه زمین میرسد، ذخیره می شود.

ماژول "ونتیان" پس از پرتاب در مدار نزدیک زمین با ارتفاع متوسط ​​۳۹۳ کیلومتر با شیب مداری ۴۲ درجه، در مرکز ترموسفر زمین قرار گرفت و تقریباً ۱۳ ساعت پس از پرتاب، با موفقیت به ماژول" تیان هه" متصل شد.

نکته قابل توجه پس از پرتاب اخیر چین این بود که موشکی که آنرا به فضا برد موسوم به "لانگ مارچ بی۵" پس از تحویل محموله به حال خود رها شد تا سقوطی کنترل نشده به زمین داشته باشد. سازمان ناسا از چین انتقاد کرد که به هسته اصلی این موشک اجازه داده تا در یک ورود مجدد کنترل نشده به زمین بازگردد. این موشک در نهایت در تاریخ ۳۰ ژوئیه ۲۰۲۲ در اقیانوس آرام سقوط کرد و خوشبختانه هیچ آسیب مالی و جانی به کسی نرسید.

اکنون تصاویر جدیدی از آژانس پروازهای فضایی انسانی چین (CMSA)، آرایه های خورشیدی غول پیکر ایستگاه فضایی اختصاصی این کشور را نشان می دهد که در اطراف ایستگاه فضایی "تیانگونگ" در حال چرخش در کنار سیاره آبی و سفید ما هستند.

این آرایه ها همان طور که گفته شد، بخشی از ماژول آزمایشگاهی "ونتیان" هستند که در ماه ژوئیه پرتاب و راه اندازی شد.

در این ویدیو همچنین میتوان دید که با ادامه مسیر ایستگاه فضایی "تیانگونگ" در امتداد مدار خود، زاویه آرایه ها به سمت خورشید تغییر می کند.

دو آرایه خورشیدی "ونتیان" هر کدام نزدیک به ۳۰ متر طول دارند. طول آن ها با هم بیش از ۵۵ متر است. هر آرایه خورشیدی دارای مساحتی در حدود ۱۱۰ متر مربع است.

چین تصمیم دارد سومین و آخرین ماژول ایستگاه فضایی خود را در ماه اکتبر به سمت این ایستگاه پرتاب کند. آن ماژول آزمایشی "منگتیان" (Mengtian) نام دارد که آن هم دارای یک جفت آرایه خورشیدی بزرگ مشابه با آرایه های خورشیدی" ونتیان" خواهد بود.

سه فضانورد حاضر در این ایستگاه که تحت مأموریت"شنژو ۱۴" (Shenzhou ۱۴) به" تیانگونگ" رفته اند و در حال حاضر برای نخستین پیاده روی (walking) فضایی آماده میشوند، از ماژول "منگتیان" استقبال خواهند کرد.

آرایه های خورشیدی برای تامین انرژی ایستگاه فضایی "تیانگونگ" طراحی شده اند، ایستگاهی که چین تصمیم دارد با سه فضانورد (Astronaut) به صورت چرخشی برای بیش از یک دهه آنرا عملیاتی نگه دارد.

گفتنی است که ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) که قدیمی تر و بزرگتر از "تیانگونگ" است، دارای آرایه های خورشیدی با طول بال های ۷۳ متر است.

وقتی "تیانگونگ" تکمیل شود، اندازه آن حدود ۲۰ درصد ایستگاه فضایی بین المللی که جرمی حدود ۴۶۰ تن دارد، خواهد بود.