تخریب کپر زن چابهاری/ ماموران بنیاد مسکن حتی پتو‌هایی خیران را با خودشان بردند

تخریب سریالی زندگی محقر اقشار ضعیف و حاشیه‌نشین که در لایه‌های زیرین جامعه گیر افتاده و صدایشان هم شنیده نمی‌شود، ادامه دارد.

اولین روز‌های خردادماه با خبر مرگ یک پیرزن پیرزن حاشیه‌نشین در کرمانشاه آغاز شد؛ مرگی که ساعاتی پس از تخریب آلونک محقر او در یکی از مناطق حاشیه‌ای این شهر به دست نیروهای شهرداری رخ داد. فیلم‌هایی که از این حادثه در فضای مجازی منتشر شد نشان می‌داد که آسیه پناهی ۵۵ ساله در برابر ماموران شهرداری مقاومت زیادی نشان می‌دهد، اما در نهایتا با اعمال فشار ماموران دست از مقاومت می‌کشد.

ماموران آسیه را بی‌هیچ دلیل مشخصی تحت عنوان ابتلا به اعتیاد به کمپ ترک اعتیاد چشمه سفید منتقل کرده و ماموای او را تبدیل به آوار می‌کنند، او ساعاتی بعد از انتقال به کمپ دچار حالت تهوع شده و در نهایت جان خود را از دست می‌دهد.

رئیس سازمان بازرسی کل کشور در گزارش خود به رییس قوه قضاییه اعلام می‌کند که ماموران شهرداری کرمانشاه فاقد دستور قضایی تخریب بودند و برای اینکه مقاومت متوفی را بشکنند تا مانع تخریب آلونک نشود، از اسپری فلفل غیرمجاز استفاده کرده‌اند.

هنوز تلخی داستان آسیه پناهی بی‌پناه از ذهن جامعه زدوده نشده بود که چند ماه بعد یعنی در آخرین روز آبان فیلم دیگری در فضای مجازی منتشر شد. اینبار نوبت زن آلونک‌نشین دیگری به نام طیبه رمضان‌زاده بود ساکن در محله فقیرنشین و قدیمی ثارالله یا به قول بومی‌ها گِل کنی بود که مورد حمله ماموران شهرداری بندرعباس قرار بگیرد.

نه مقاومت طیبه و نه فریاد‌های تضرع‌آمیز دختر کوچک او که می‌گفت «تو را خدا خانه را خراب نکنید» هیچیک نتوانست از تخریب خانه ساخته شده از چند بلوک محقر و سقفی پلاستیکی جلوگیری کند. ماموران با چند ضربه خانه را تخریب کردند. ساعتی بعد خبرخودسوزی این زن ۳۵ ساله در فضای رسانه‌ای کشور بازتاب گسترده‌ای یافت با اینحال معاون خدمات شهری شهرداری بندرعباس در توجیه این رفتار ماموران شهرداری گفته بود: «ملک مورد نظر در محله ۲۲ بهمن، جزو اراضی دولتی بود و در مسیر سیلاب قرار گرفته بود که طی اقدام قانونی، رفع تصرف شده است.»

حالا با گذشت ۴ ماه دیگر و درست در روز‌های پایانی سال ۹۹ خبر تلخ دیگری منتشر شد، حالا نوبت به یک خانواده زن‌سرپرست رسیده که در حاشیه چابهار مورد تاخت و تاز بنیاد مسکن قرار گرفته و آواره‌تر از قبل شوند.

«آسیه هوت» زنی است که باید از دختران ۱۷ ساله، ۱۲ ساله، ۱۱ ساله، ۸ ساله و یک پسر ۶ ساله نگهداری کند. سرپرستی نوه ۵ ماهه آسیه هم با اوست، اما هیچ کس صدای مظلومیت و بی‌پناهی او را نشنید.

مجروح شدن کودک ۸ ساله چابهاری در حمله ماموران بنیاد مسکن

«خیلی دارند ما را آزار و اذیت می‌کنند هر بار که سرپناهی می‌سازیم ماموران می‌آیند و با دست یا چاقو خانه ما را تخریب می‌کنند. آن‌ها هم کتک می‌زنند و هم فحش می‌دهند خدا لعنتشان کند.»‌ این‌ها اولین جملات پروین دختر بزرگ خانواده است که ۱۷ ساله بوده و یک فرزند ۵ ماهه نیز دارد.

او می‌گوید: تا حالا سه بار خانه ما را روی سرمان خراب کرده‌اند. هربار نصفه شب به ما حمله می‌کنند، اول یک خانه چوبی درست کرده بودیم که تخریبش کردند مامانم با خواهش و التماس توانست چادر گیر بیاورد باز هم آخر شب آمدند سراغمان چادر را شبانه با چاقو پاره کردند و صبح آن را با خودشان بردند. بعد چوب جمع کردیم و دوباره یک سرپناه ساختیم، پریشب باز هم آخر شب آمدند و با دست خانه را تخریب کردند