پرش طول یکی از رشته های دو میدانی استپرش طول
به یکی از رشته های دو میدانی، پرش طول می گویند که ورزشکار در آن باید پرش خود را با انجام دورخیز و سپس با یک گام انجام دهد. این رشته به بازی های المپیک تابستانی از سال ۱۸۹۶ برای مردان و از سال ۱۹۴۸ برای زنان راه یافت.
کسانی بعنوان موفق ترین پرش کنندگان محسوب می شوند که در برخی از موارد مثل سرعت، قدرت جهش و دانسته های تکنیکی، تواناییهای زیادی داشته باشند. مسافت به دست آمده در پرش طول توسط خط سیر مرکز ثقل بدن تعيين می شود و پرش کننده بایستی در طی مرحله پرواز، تعادل بدنش را حفظ کند و امادگی یک فرود ایده‌ال را داشته باشد. او قبل از فرود، بر روی این موضوع متمرکز می شود که از کاهش حرکت رو به جلو تا حد ممکن، جلوگیری کند.
پرش طول در سطح پیشرفته
ورزشکار در سطح پیشرفته، شروع به دویدن بر روی سطحی صاف می کند و پیش از خط، آخرین گامش را میگذارد و پرش میکند. در صورت عبور گام ورزشکار از خط خطا به آن پرش خطا می گویند و رکوردی برای او ثبت نمی شود. پس از خط خطا، مقداری پلاستی سین( خمیری چرب و شکل پذیر) را برای تشخیص این موضوع استفاده می کنند. ورزشکار میتواند پرش خود را از هر نقطه ای پیش از خط خطا آغاز کند ولی محاسبه ی طول پرش، از پایان خط خطا تا نزدیکترین نقطه ایست که بدن ورزشکار به زمین شنی اصابت کرده است.
قوانین پرش طول
>> محوطهٔ دورخیز:
طول محوطهٔ دورخیز که به آن باند دورخیز می گویند باید حداقل به مسافت ۴۰ متر و حداکثر ۴۵ متر باشد. همچنین حداقل و حداکثر عرض باند دورخیز به ترتیب، ۲۲/۱ متر و ۲۵/۱ متر میباشد که برای تشخیص آن، دو خط سفید رنگ به عرض ۵ سانتى متر کشیده شده است.
>> علائم:
هر ورزشکار مى تواند از علامتى در کنار باند دورخیز استفاده نماید که کمیته برگزار کننده، آن را تأئید کرده است و در زمان دورخیز یا پرش به او کمک کند. وى نمیتواند از گچ و یا موادی که پاک نمیشوند، استفاده کند.
>> تخته پرش:
جنس تخته پرش باید از چوب یا هر مادهٔ مناسب دیگر باشد. همچنین طول این تخته باید ۲۱/۱ تا ۲۲/۱ متر و پهناى آن ۲۰ سانتى متر به ضخامت ۱۰ سانتى متر برش داده شود و در چاله پرش کاشته شود. یک تخته به پهناى ۱۰ سانتى متر در آن طرف تختهٔ پرش( نزدیک به چاله فرود) قرار دارد که مادهٔ پلاستیسین، روى آن کشیده شده تا درصورت بروز خطاى پای پرش کننده مشخص گردد. رنگ تختهٔ پرش باید سفید و هم سطح زمین باشد و از چاله فرود، حداقل یک متر فاصله داشته باشد.
در سطح پیشرفته پرش طول، ورزشکار روی سطحی صاف شروع به دویدن می‌کنند>> چاله فرود:
پهناى چاله فرود باید ۷۵/۲ تا ۳ متر باشد و خط پرش( تخته پرش) نباید کم تر از ۱۰ متر تا انتهای چاله فاصله داشته باشد. با استفاده از ماسهٔ نرم و خاک اره، درون چاله فرود را پر می کنند به گونه ای که همسطح با سطح تختهٔ پرش باشد.
>> قوانین عمومى:
وقتى که تعداد شرکت کنندگان در جریان مسابقات، از ۸ نفر بیشتر باشد هریک از شرکت کننده ها سه بار مى برند و به بهترین پرشی که توسط ۸ نفر انجام میشود اجازه ی سه پرش دیگر داده میشود. درصورت کمتر بودن تعداد شرکت کننده ها از ۸ نفر، هر شرکت کننده مجوز ۶ بار پریدن را دارد. در کلیهٔ پرش ها، نزدیک ترین نقطه ى برخورد هر یک از اعضاء بدن با زمین تا خط پرش بطور عمودى اندازه گیرى مى شود. هر ورزشکار می تواند در محدودهٔ زمانى یک دقیقه، پرش خود را انجام دهد.
در صورتی که نتیجه ی آن مساوى شود؛ ورزشکار باید دومین پرش بهتر را انجام دهد و اگر باز هم نتیجه مساوی شد باید سومین پرش بهتر را انجام دهد و اینکار را تا زمانی ادامه دهد که حالت تساوى از بین برود. چنانچه حالت تساوى براى مقام هشتم از بین نرود؛ سه پرش اضافه به نفراتى که تساوى کرده اند ، داده میشود تا نفر هشتم تعيين گردد. بهترین نتیجه به دست آمده از کلیه پرش ها( حتى سه پرش اضافی)، مقام هر ورزشکار را تعیین می کند.
تمرینات پرش طول
- آموزش پرش طول در چهار مرحله انجام میشود. مرحله اول پرش طول، یادگیری شروع یا وضعیت توانی می باشد که وضعیت بدن در تماس با تخته پرش و در مرحله جهش، شبیه سازی می شود و این مرحله نقش موثری در مراحل دیگر دارد.
- ورزشکاران در مرحله دوم پرش طول، با نحوه ی قرارگیری بدن در موقعیتی آشنا می شوند که برای کنترل بزرگی و جهت چرخش رو به جلوی ایجاد شده به آن ها کمک میکند.
- مرحله سوم پرش طول به اینصورتست که ورزشکاران برای بلند شدن عمودی با نحوه ی باز کردن تنه و زانوانشان آشنا میشوند.
- ورزشکاران در مرحله چهارم پرش طول با روش هماهنگ کردن تاب بخشهای بدن با دیگر حرکات اشنا میشوند.
این بحث، درواقع بر روی پرش طول، متمرکز است اما باتوجه به تمرینات جهش میتوان از پرش سه گام و پرش ارتفاع بهره گرفت.
عوامل مهم برای یک پرش طول موفقیت آمیز
عوامل مهم برای یک پرش طول موفقیت آمیز به شرح زیر میباشد:
* یکی از عوامل مهم برای یک پرش طول خوب، دورخیز پر قدرت و سریع بهمراه تغيير در میزان سرعت و آهنگ در سه گام آخر است.
* ورزشکار باید بتواند با قدرت و هماهنگی و سرعت هر چه بیشتر، از روی تخته پرش جدا شود.
نوبت انجام پرش شرکت‌کنندگان بوسیله قرعه‌کشى تعیین مى‌گردد* ورزشکار باید این توانایی را داشته باشد که از یک تکنیک خوب برای حفظ تعادل و کاهش چرخش رو به جلو بدن کمک بگیرد.
خطا های ورزشکار در زمان انجام پرش طول
ورزشکار با انجام کارهای زیر در پرش طول، مرتکب خطا میشود:
>> در صورتی که ورزشکار، آن طرف تخته پرش را در زمان پریدن و یا درحال دورخیز زمین با بخشى از بدنش لمس نماید؛ خطا کرده است.
>> یکی از دیگر خطاهای ورزشکار در پرش طول، کنده شدن از زمین خارج از تخته پرش از ابتداء خط جهش از دو طرف تخته می باشد.
>> چنانچه ورزشکار از چاله پرش، بعد از فرود، خارج شود بگونه ای که محل تماس با زمین، نزدیکتر از نزدیکترین اثر بوجودآمده در محوطه فرود به خط جهش باشد.
>> اگر ورزشکار، بعد از کامل شدن فرود، گامی به طرف عقب بردارد، مرتکب خطا شده است.
>> یکی از خطاهای ورزشکار در زمان انجام پرش طول، معلق زدن در هوا است.
نکاتی درباره ورزش پرش طول
> شرکت کنندگان پس از قرعه کشى میتوانند به ترتیب، پرش انجام دهند.
> شرکت کنندگان در زمان شروع مسابقه نمیتوانند براى انجام تمرین از باند پرش استفاده کنند.
> محاسبه ی کلیه پرش ها از نزدیک ترین نقطه اثر بدست آمده در منطقه فرود به وسیله ی تماس بخشى از بدن یا اعضاى شرکت کننده تا خط پرش و یا امتداد آن می باشد.
> پرش هایى که هر شرکت کننده براى حالت تساوى مقام اول انجام داده است، از بهترین پرشهای وى محسوب میشود.
موفق ترین پرش کنندگان تواناییهای زیادی مثل سرعت ، قدرت جهش و ... دارند گردآوری: بخش ورزش سرپوش
- 12
- 2
