بیژن از نوجوانی همکاری هنری خود را در رادیو سنندج با برنامه کودک آغاز کرد و تا سن ۲۶ سالگی تمام تجربیات و شناختموسیقی را در کنار خانواده و رادیو سنندج و فرهنگ و هنر این استان [کردستان] کسب کرد.
وی همزمان با تحصیل، همکاریش را با گروه شیدا به سرپرستی محمد رضا شجریان و شهرام ناظری پرداخت، سپس همکاری خود را در گروه عارف شروع و بعد از انقلاب در تولید کاست‌هایی به نام چاوش و در شرکت روح افزا به عنوان خواننده فعالیت کرد.
وی از بنیانگذاران گروه شیدا، عارف و از اعضای اصلی گروه کامکارها است و در نواختن رباب، دف، تنبک، قیچک و تار بسیار توانایی دارد.
ساز اصلی بیژن تار می‌باشد ولی در گروهای شیدا و عارف با نواختن رباب و در بسیاری از کارها تنبک و دف را برگزیده و همکاری کرده است.
بیژن کامکار علاوه بر نوازندگی در بسیاری از کنسرت‌ها و آلبوم های موسیقی به خوانندگی پرداخته و اثر ارزشمند "کجایید ای شهیدان خدایی"(با آهنگسازی هوشنگ کامکار) با صدای اوضبط و تولید شده است.
وی در زمینه خوانندگی نیز آثاری از هوشنگ کامکار همچون کجائید ای شهیدان و قطعه حصار از حسین علیزاده و زردی خزان از ارسلان کامکار و چند کاست دیگر را در کارنامه دارد.
وارد کردن دف به اجراهای عمومی
شاید بتوان مهم‌ترین نقش وی در موسیقی ایران را وارد کردن ساز دف برای اولین بار به اجراهای عمومی دانست.در هنگام عضویت در گروه شیدا به پیشنهاد محمدرضا لطفی از ساز دف در یکی از کنسرت‌های گروه استفاده کرد که با اقبال فراوان علاقه‌مندان مواجه شد و امروزه دف یکی از سازهای مهم در گروههای موسیقی ایرانی است و نوازنده‌گان فراوان در این رشته به فعالیت می‌پردازند.پیش از این، دف فقط در مراسم مذهبی دراویش در خانقاه‌ها مورد استفاده قرار می‌گرفت و در گروههای موسیقی ایرانی استفاده نمی‌شد
در خلال سال‌های بعد از انقلاب کنسرت‌های بسیاری در ایران و کشورهایی چون آلمان، سوئیس و بلژیک برای معرفی دف و موسیقی سنتی ایرانی اجرا کرده که خوانندگان آن محمدرضا شجریان و شهرام ناظری بوده‌اند.
