کایت سواری
کایت‌سواری نام یک ورزش هوایی است که خلبان در آن به حالت آویزان زیر بالهای هواگردی بدون موتور بنام کایت (kite) یا سبک‌پر قرار می‌گیرد و در هنگام فرود روی پاهای خود فرود می‌آید.
کایت یا سبک‌پر وسیله هوایی بسیار سبک است با بال‌هایی شبیه به بال پرندگان که قادر به سریدن در هواست؛ این وسیله ممکن است مجهز به موتور کمکی باشد.
بدنه هواگرد و بال بیشتر کایت‌های امروزی از آلیاژ آلومینیوم و کامپوزیت ساخته می‌شود. خلبان در این هواگرد در جای محکمی بصورت آویزان از بدنه هواگرد قرار گرفته و هواگرد را کنترل می‌کند. بالهای این هواگرد متحرک هستند و خلبان از این راه کایت را کنترل می‌کند. اما در برخی کایت‌های مدرن از سامانه کنترل پرواز هواگرد استفاده می‌گردد. برخی از جنبه‌های سبک‌پرها زیر نظر فدراسیون بین‌المللی هوانوردی و سازمان‌های هوافضا است.
تاریخچه
شواهدی وجود دارد که فرم های ابتدایی کایت در چین بوجود آمده است. در انتهای قرن ششم میلادی، چینی ها شبه کایت هایی ساختند که به طرز باورنکردنی سبک و آیرودینامیک بود، این هواگرد ها می توانستند وزن یک انسان سایز متوسط را تحمل کنند. اما کایت های اختراع شده در مرحله آزمایش به خوبی عمل نمی کردند، چراکه بیشتر کایت های ابتدایی طراحی خوب و ایمنی نداشتند. مخترعان آن زمان درک و علم کافی از نوع و شکل بال پرندگان و نحوه عملکرد چنین ساختاری نداشتند.
پیشرفت علم تاثیر زیادی در پیشرفت این ورزش داشته است. در سال ۱۸۸۰، اتو لیلیتنال، نوعی کایت سبک و قابل کنترل اختراع کرد. این مهندس آلمانی به اولین فردی تبدیل شد که توانسته با یک وسیله پروازی بدون موتور پرواز کند. البته او یک روز پس از کایت سواری با کایتی که خود اختراع کرده بود در اثر حادثه درگذشت.
در ۲۳ نوامبر ۱۹۴۸، فرانسیس روگالو و کرترود روگالو در ساخت کایت نوعی طراحی بادبادک مانند را به کار گرفتند. طرح های فرانسیس بر استحکام و سازگاری با پرواز دلالت داشتند. بسیاری از محققان او را از پیشگامان طراحی کایت و پاراگلایدر می دانند. امروزه طرح ها و ساختار های او در طراحی کایت های مدرن امروزی کاربرد زیادی داشته است.
در سال ۱۹۶۳، جان دیکنسون، مخترع استرالیایی، نوعی ساختار انعطاف پذیر را برای کایت در نظر گرفت. طراحی ناب او فدراسیون بین المللی هوانوردی را ترغیب کرد که دیپلم کایت سواری را به او اهدا کند. امروزه طراحی او به عنوان طرح و ساختار استاندارد یک کایت شناخته می شود.
کایت
کایت (Kite)درست همانند یک بال بزرگ است؛ یک فریم ساده اما محکم که با نوعی پارچه بادوام و سبک پوشیده شده است. خلبان با آویزان شدن از فریم بال و قرار گرفتن در نوعی دهنه و یا کسیه نگهدارنده کایت را کنترل می کند. برای به حرکت در آوردن کایت، خلبان باید به صورت سراشیبی بر باد سوار شود تا این سبک پر بر روی باد بلغزد. خلبان با تغییر موقیت بدن خود حرکات کایت را کنترل می کند. کار کردن با کایت راحت است و سرهم کردن اجزای آن در مدت زمان کوتاهی انجام می شود.
