برای اهل مریوان، زریبار دریاچه ای افسانه ایست که به علت خود جوش بودنش حامل داستان های بسیاری ست. گنجی که وجودش عاملی شده تا شهر مریوان از زنده ترین شهرهای کوردستان باشد. مردم تا پاسی از شب بیدارند و از ماهی گیریان گرفته تا کشاورزان و حتی حیوانات و پرندگان، دریاچه روزی رسان عده ی بسیاری ست. دورتادور دریاچه مملو از کسانی ست که فراغت تماشاچیان زریبار را فراهم می کنند. کسانی که روزیشان را دریاچه تامین کرده است.
آن سوی زریبار اما مقبره ای بی نشان است که مردم مریوان آن را به قبر درویش می شناسند. بومیان مریوان معتقدند در سالیان بسیار دور، پیش از آنکه مریوانی وجود داشته باشد، در محل دریاچه شهری بوده با حاکمی ستمگر که سربازانش روزی به درویشی که به همراه همسرش از شهر عبور می کند حمله کرده و همسرش را مورد آزار قرار می دهند. درویش به دوردست رفته سر بر سجده می گذارد و از خدا می خواهد سر از سجده بر ندارد مگر آنکه شهر به زیر آب فرو رود. به باور محلیان این داستان به وجود آمدن زریبار است. گویی زریبار شاهد بار گناهیست که پیشینیانش با او پوشانده اند. این است که اهالی مریوان معتقدند در کف دریاچه شهری وجود دارد و گنجی در آن زیر پنهان است. گنجی که اگر عمق افسانه درک شود جز برکت زریبار چیز دیگری نمی تواند باشد. اما بومیان همچنان چشم به گنج کف دریاچه دوخته اند.
تو نیز اگر از کنار زریبار بگذری، گنج دریاچه صدایت می زند تا مبهوت زریبار شوی...
- 10
- 5
