فیلم/ نشست خبری خداحافظی غم انگیز آگوئرو از دنیای فوتبال؛ جدایی سرخیو از بارسلونا با چشمانی گریان

سرخیو آگوئرو در فصل تابستان امسال و بعد از اتمام یک دهه درخشان و پر از افتخارآفرینی در ترکیب منچسترسیتی، از این تیم جدا شده و به هوای هم تیمی شدن با لیونل مسی به پیشنهاد بارسلونا پاسخ مثبت داد. اما شرایط از همان ابتدا باب میل این مهاجم ۳۴ ساله و آرژانتینی پیش نرفت و لیونل مسی به علت مشکلات مالی عدیده باشگاه بارسلونا و عدم تمدید قرارداد با این تیم راهی پاری سن ژرمن شد.

سرخیو آگوئرو خیلی زود دچار مصدومیت شدیدی شده و دو ماهه ابتدایی فصل جاری را نیز از دست داد. اما در ادامه و بعد از انجام تنها چند بازی برای بارسلونا، یک مشکل عجیب باعث دوری او از میادین شد.

سرخیو آگوئرو در دیدار برابر آلاوس دچار عارضه قلبی شد و در همان اواسط مسابقه زمین را به مقصد بیمارستان ترک کرد. در ابتدا باشگاه بارسلونا اعلام کرد سرخیو آگوئرو حداقل سه ماه قادر به بازی کردن نیست و در ادامه شرایط این بازیکن برای بازگشت احتمالی بررسی خواهد شد. ۲۹ آبان جرارد رومرو خبرنگار نزدیک به باشگاه بارسلونا اعلام کرد این اتفاق رخ نخواهد داد و وداع این بازیکن با دنیای فوتبال مسجل شده است. اینکه سرخیو آگوئرو با برگزاری یک نشست مطبوعاتی، خبر خداحافظی خود از فوتبال به علت بیماری قلبی را اعلام خواهد کرد.

خیلی زود ژاوی و دیگر اعضای باشگاه بارسلونا این خبر را تکذیب کردند اما دیروز بارسا تایید کرد که نشست خبری خداحافظی آگوئرو از فوتبال ساعت ۱۲ به وقت محلی برگزار خواهد شد. در این مراسم خوان لاپورتا رئیس بارسا و بازیکنان تیم و همچنین پپ گواردیولا سرمربی سیتی به همراه تیکی بگریستین مدیر ورزشی سیتی حاضر خواهند بود.

ستاره ۳۴ ساله آرژانتینی امسال در ۱۶۵ دقیقه حضور در میدان توانست یک گل بزند که در ال کلاسیکو و برابر رئال بود و این آخرین گل او در بازی های رسمی فوتبال خواهد بود.

او پس از درخشش در ایندیپندینته و در سال ۲۰۰۶ با ۲۳ میلیون یورو به اتلتیکو پیوست و ۵ سال بعد با انتقالی ۴۰ میلیون یورویی به منچسترسیتی ملحق شد تا بهترین روزهای فوتبالی خود را در این تیم پشت سر بگذارد. او برای سیتی ۲۶۰ گل زد و بهترین گلزن تاریخ باشگاه محسوب می شود.

آگوئرو در ۳۸ بازی برای تیم آرژانتینی ۱۸ گل به ثمر رساند. او در اتلتیکو نیز ۲۳۰ بار به میدان رفت و زننده ۱۰۰ گل بود و برای سیتی در ۳۹۰ بازی ۲۶۰ گل زد.

آگوئرو در کنار وینسنت کمپانی، کاپیتان پیشین سیتی و داوید سیلوا، هافبک خلاق این تیم از بازیکنانی است که مجسمه‌‌اش را در کنار ورزشگاه اتحاد ساخته‌اند. کمپانی در سال ۲۰۱۹ و سیلوا در سال ۲۰۲۰ منچستر سیتی را ترک کردند.

این سه بازیکن نقشی اساسی در رنسانس منچستر سیتی داشتند. در این میان می‌توان برای آگوئرو نقشی ویژه قائل شد. گل معروفی که او در وقت‌های اضافه به کوئینز پارک رنجرز زد موجب شد این تیم در سال ۲۰۱۲ پس از ۴۴ سال قهرمان لیگ برتر فوتبال انگلیس شود. سیتی آن سال در آخرین ثانیه‌های فصل، قهرمانی را از منچستر یونایتد و سر الکس فرگوسن گرفت.

از آن زمان به بعد سیتی با کمک این مهاجم توانست سه بار دیگر قهرمان لیگ برتر، یک بار قهرمان جام حذفی و پنج بار قهرمان جام اتحادیه فوتبال انگلیس شود.

در ادامه صحبت های «سرخیو آگوئرو» در نشست خبری خداحافظی اش بخوانید:

آگوئرو صحبت هایش را اینگونه شروع کرد: «این کنفرانس خبری برای اعلام خبر خداحافظی ام از دنیای فوتبال است. تصمیم گرفتم فوتبال حرفه ای را کنار بگذارم. لحظات بسیار سختی را سپری می کنم هرچند از تصمیمی که گرفته ام، راضی و خوشحالم. برای من مهمتر از هر چیزی سلامتی است و فوتبال زندگی ام را به خطر می انداخت. ادامه فوتبال در واقع نوعی قمار بود.

خودم را در اختیار پزشکان قرار داده بودم و به من گفتند که بهتر است فوتبال را کنار بگذارم. این تصمیم را در ۱۰ روز اخیر گرفتم. هر کاری کردم که به فوتبال برگردم و روزنه های امیدی هم داشتم ولی نشد. از دوران فوتبالم احساس غرور می کنم و روزهای بسیار شادی داشتم. از ۵ سالگی رویای فوتبال داشتم و هدفم این بود در لیگ آرژانتین بازی کنم. آن مقطع تصور نمی کردم روزی به فوتبال اروپا بیایم و بدرخشم. ممنون از ایندیپندینته که شرایطی فراهم کرد بتوانم در فوتبال پیشرفت کنم و راهی فوتبال اروپا شوم. از اتلتیکو که وقتی ۱۸ ساله بودم روی من حساب کردند و از سیتی و هوادارانش که می دانند چه حسی به آنها دارم. بهترین روزهایم در سیتی بود و رفتار بسیار خوبی با من داشتند. همچنین ممنونم از بارسلونا و رئیس باشگاه خوان لاپورتا که تابستان اقدام به جذب من کرد. به باشگاه بزرگی آمده بودم و اینجا هم با من بسیار خوب رفتار شد. از تیم ملی آرژانتین که بیش از همه عاشقش هستم نیز ممنونم.»

آگوئرو سپس ادامه داد: «در بارسلونا به زندگی ادامه خواهم داد و اینجا مردمی فوق العاده دوست داشتنی برخورده کرده ام که در کوچه و خیابان همیشه به من لطف دارند. دوست داشتم به بارسلونا کمک کنم ولی نشد. حالا برای بارسا و هم تیمی هایم بهترین ها را آرزو می کنم. دوران حضورم در بارسا کوتاه بود ولی راضی و خوشحالم.

الان شرایطم خوب است هرچند دو هفته اول پس از مشکل قلبی بسیار به من سخت گذشت. پس از تست اول پزشکان گفتند که احتمال خداحافظی من بالاست و هرچند از لحاظ ذهنی خودم را آماده کرده بودم ولی پذیرشش ساده نبود. وقتی خبر قطعی را دادند نیز چند روز طول کشید باورش کنم. امیدهایی داشتم ولی سپس همه چیز به یاس تبدیل شد. تصمیم سختی بود اما حالا با آن کنار امده ام.

برای من تا ۳۳ سالگی فوتبال بازی کردن مقدور شد و خوشحالم که زودتر مجبور به بازنشستگی نشد. از دوران فوتبالم احساس غرور می کنم و هرچند دوست داشتم موفقیت های بیشتری را جشن بگیرم ولی به موفقیت های گذشته ام افتخار می کنم. برای تیم هایم همه توانم را گذاشتم و وجدانم راحت است.»

فکر می کنم در دوران فوتبالم هر کاری که نیاز بود برای کمک به تیم هایم انجام دادم تا موفق شوند. با سری بالا و خوشحال از فوتبال می روم. الان نمی دانم چه چیزی در انتظارم است و زندگی ام چگونه خواهد شد ولی خانواده و دوستانی دارم که مرا دوست دارند و برایم بهترین ها را می خواهند. باید از روزنامه نگاران و خبرنگاران نیز تشکر کنم. هرگز با آنها دچار مشکل نشدم. از هواداران باشگاه هایی که برای شان بازی کردم، تشکر می کنم کمه همیشه حامی و مشوق من بودند. از آنها همیشه خاطراتی خوب برایم به یادگار خواهد ماند.

زندگی پس از فوتبال: «تا الان که در فوتبال و زندگی همه چیز خوب پیش رفته و مثبت بوده است. خوشحالم که مشکل قلبی من زود تشخیص داده شد. سعی می کنم خارج از فوتبال شاد باشم و از زندگی لذت ببرم. به عنوان فوتبالیست شما فرصت زیادی برای بودن کنار خانواده ندارید ولی حالا زمانی بیشتری خواهم داشت. جدایی از فوتبال سخت است ولی سال ها درگیر بازی و مسافرت بودن نیز ساده نیست. من همچنان به فوتبال وابسته خواهم بود ولی از این پس لذت بیشتری از زندگی می برم.»

بهترین روزهای دوران فوتبال: «گلی که با پیراهن ایندیپندینته در دربی به راسینگ شدم برایم بسیار خاطره انگیز و شیرین است. راسینگ رقیب بزرگ ماست ولی من هیچ عنادی با این تیم ندارم. در ۱۷ سالگی به این تیم گل زدم و اولین گل حساس دوران فوتبالم بود. گلی که برای اتلتیکو در لیگ اروپا زدم نیز برایم خاص بود. در سیتی هم طبعا گلی که به کوئینزپارک رنچجرز زدم از همه خاص تر بود و باعث شد اولین قهرمانی در لیگ برتر را جشن بگیرم. در کوپا آمه‌ریکای ۲۰۲۱ خیلی شانس بازی کردن نصیبم نشد ولی قهرمانی بسیار لذتبخش بود. اخرین گلم نیز در ال کلاسیکو به رئال بود. بازی را باختیم ولی به عنوان آخرین گل فوتبال حرفه ای، خیلی هم بد نبود.»

آگوئرو در پایان نشست گفت:«حالا آسوده خاطرم و عجله ای هم ندارم. نمی توانم بگویم دوست دارم مردم مرا چگونه به یاد بیاورند. ترجیح می دهم خودشان تشخیص بدهند چه نمره ای به دوران فوتبالم بدهند و اینکه تا چه اندازه لیاقت و شایستگی داشتم.»