قدرت تلسکوپ جیمز وب چه تفاوتی با هابل دارد؟ +فیلم

اولین تصویر تمام رنگی که با تلسکوپ فضایی "جیمز وب" (JWST) منتشر شد و مقایسه ناحیه ثبت شده در آن با همان ناحیه ای که توسط هابل ثبت شده است، نشان می دهد که دوربین جیمز وب تا چه اندازه میتواند جزئیات بیشتری را ثبت کند.

نخستین عکس جیمز وب طی یک نشست مطبوعاتی توسط جو بایدن رییس جمهور آمریکا رونمایی شد. این عکس مربوط به یک خوشه کهکشانی به نام "SMACS ۰۷۲۳" است که در فاصله ۴.۶ میلیارد سال نوری از ما قرار دارد. به لطف لنز گرانشی، جیمز وب می تواند فواصل بسیار دورتری را بررسی کند. عمر برخی از این کهکشان ها به ۱۳ میلیارد سال میرسد و این تصویر وضعیت آنها را در ۴.۶ میلیارد سال نوری قبل نشان می دهد و ممکن است برخی از آن ها الان وجود نداشته باشند و فقط نور آنها در فضا توسط جیمز وب شکار شده است.

سازمان ناسا اعلام کرد: "دوربین مادون قرمز نزدیک" (NIRCam) جیمز وب، این کهکشان های دوردست را در کانون توجه قرار داده است. این کهکشان ها، ساختارهای کوچک و کم نوری دارند که پیشتر هرگز دیده نشده اند؛ از جمله خوشه های ستاره ای و ویژگی های پراکنده. پژوهشگران، یادگیری بیشتر در مورد جرم، سن، تاریخ و ترکیبات کهکشان ها را بزودی آغاز خواهند کرد زیرا جیمز وب به دنبال یافتن نخستین کهکشان های جهان است.

این اولین بار نیست که ستاره شناسان از این ناحیه از آسمان تصویربرداری می کنند."تلسکوپ فضایی هابل" نیز پیشتر از SMACS ۰۷۲۳ تصویربرداری کرده است.

قرار دادن دو تصویر ثبت شده توسط جیمز وب و هابل، جنبه هایی را آشکار می کند که قابلیت تصویربرداری جیمز وب را نشان می دهند.

جزئیات و وضوح تصویر جیمز وب، بسیار برتر از تصویر ثبت شده توسط هابل است و نتیجه، عمیق ترین و واضح ترین تصویر مادون قرمز از یک جهان دور را ارائه می دهد که تا به امروز ثبت شده است.

ناسا در ادامه گفت:هزاران کهکشان از جمله کم نورترین اجرام مشاهده شده در مادون قرمز، برای نخستین بار در دید جیمز وب ظاهر شده اند. این تکه از جهان پهناور، بخشی از آسمان را می پوشاند که تقریبا به اندازه یک دانه شن است که در دست شخصی روی زمین قرار دارد.

این میدان عمیق که توسط دوربین مادون قرمز نزدیک جیمز وب ثبت شده ، ترکیبی است که از تصاویری در طول موج های مختلف طی ۱۲.۵ ساعت ساخته شده است تا به عمقی در طول موج های فروسرخ برسد که فراتر از عمیق ترین میدان های تلسکوپ فضایی هابل (Hubble Space Telescope) است که ترکیب آن ها هفته ها طول کشیده است.