حبیب محبیان معروف به حبیب (زادهٔ ۴ مهر ۱۳۲۶ در شمیران– درگذشتهٔ ۲۱ خرداد ۱۳۹۵ در روستای نیاسته، کتالم، رامسر)، خواننده،آهنگساز، نوازنده و ترانهسرای سرشناس و صاحب سبک ایرانی بود. او در دههٔ ۱۳۵۰ خورشیدی با آلبوم مرد تنهای شب به شهرت رسید. جنس صدای متمایز حبیب، استفادهاش از گیتار ۱۲ سیمی و آهنگسازی متأثر از موسیقی راک غربی، او را بهعنوان هنرمندی متفاوت به موسیقی پاپ ایران معرفی کرد.
زندگینامه حبیب محبیان
حبیب در ۴ مهر ۱۳۲۶ در شمیران بهدنیا آمد. در خانوادهٔ او، برادرانش نیز به موسیقی علاقه داشتند اما تنها خود حبیب به موسیقی حرفهای روی آورد. برادران او منوچهر، منصور و محمود، و خواهران او مریم و عفت هستند. علیرغم تمایل سایر برادرانش به ویولن، علاقهٔ وی از ابتدا به گیتار بود. دوران نوجوانی حبیب مصادف با پیدایش گروه بیتلز در دهه ۶۰ میلادی اروپا شد و این باعث علاقهٔ بیشتر وی به موسیقیگردید. با پذیرفته شدن در آزمون صداوسیما، زیر نظر مرتضی حنانه به فراگیری اصول و تدابیر آهنگسازی روی آورد. بعدها وی توانست بهعنوان خواننده در تلویزیون استخدام شود. وی بعد از ۲ سال از استخدام در رادیو و تلویزیون به خدمت سربازی رفت و در آنجا نیز خواننده باشگاه افسران بود.وی از معدود خوانندگانی بود که در اجرای آهنگهایشان از گیتار دوازده سیم استفاده میکرد.
زندگی خصوصی حبیب محبیان
همسر اول حبیب، شادی نام داشت. احمدرضا فرزند حبیب از وی است که در ایران زندگی میکند. روزی شادی در خیابان پسیان پایش پیچ خورد و به علت آنکه احمدرضا را در آغوش داشت به زمین افتاد و در بیمارستان به دلیل حساسیت به آمپول پنیسیلین درگذشت.تقریباً همزمان با فوت همسر حبیب، مادر او نیز، بهعلت حملهٔ قلبی فوت کرد و این حوادث باعث شد که در اولین آلبومش یعنی «مرد تنهای شب» که در سال ۱۳۵۶ انتشار یافت بیشتر آهنگها را به یاد ایشان بخواند.آهنگهای «مادر» و «خرس کوکی» را به یاد مادرش، «شهلای من» و «خواب سرخ بوسهها» را به یاد همسرش و «نگاهم» را به یاد هر دوی ایشان خواند.
همسر دوم حبیب، ناهید نام دارد که «محمد محبیان» خواننده و همکار پدر ثمره ازدواج با اوست.
بازگشت به ایران حبیب محبیان
حبیب در سال ۱۳۶۰ بهدلیل ممنوعیت خواندن وی در ایران، ایران را ترک کرد و در سال ۱۳۶۴ در لس آنجلس در ایالات متحده آمریکا ساکن شد. او در سال ۱۳۸۸ با نگاشتن نامهای به رئیس جمهور وقت، محمود احمدینژاد، خواستار حضور در کشور شد و با موافقت ضمنی و پذیرفتن رعایت برخی شرایط به همراه خانواده اش به ایران بازگشت و در رامسر، چهارصد دستگاه اقامت کرد.