آتش بس

آتش بس به توقّف موقّتی هر جنگی گفته می‌شود که در آن، هر کدام از طرف‌های جنگ، با تعلیق کارهای تجاوزکارانه موافقت می‌کنند. آتش‌بس‌ها ممکن است بخشی از یک قرارداد رسمی یا بخشی از تفهیم غیررسمی مضمون تعلیق جنگ میان نیروهای مخالف باشند. آتش‌بس در جنگ‌ها در صورتی که پایدار بمانند به قرارداد ترک مخاصمه منجر می‌شود ولی هنوز وضعیت در حالت جنگی باقی می‌ماند. یک آتش‌بس موقت پس از ترک مخاصمه به حالت توافق دائمی صلح منجر می‌گردد.

آتش بس، در اصطلاح عبارت از قرارداد ترک جنگ در مدّت محدود است؛ اعمّ از این‌که در برابر دریافت عوض یا بدون آن انجام گیرد؛ بدین ترتیب، آتش بس نوعی صلح و آشتی موقّت است.

جنگ جهانی اول

در ۲۴ دسامبر ۱۹۱۴م، فرانسه، پادشاهی متحده و آلمان خواستار آتش‌بسی رسمی برای برپایی کریسمس(آتش‌بس کریسمس) شدند. هیچ قراردادی امضا نشد و جنگ پس از چند روز ادامه یافت.

جنگ کره

برای توقّف جنگ و ساخت یک منطقه غیرنظامی، آتش‌بسی در ۲۷ ژوئیه ۱۹۵۳ اجرا شد. تاکنون پیمان صلحی امضا نشده‌است؛ امّا کره شمالی و جنوبی از حالت جنگی خارج شده‌اند.

جنگ ویتنام

در تاریخ ۱۵ ژانویه ۱۹۷۳، رییس جمهور ایالات متحده آمریکا ریچارد نیکسون درخواست یک آتش‌بس برای توقف بمباران ویتنام شمالی‌ را دادند. این درخواست به دنبال بازگشت دکتر هنری کسینجر مشاور امور امنیت ملی رییس جمهور آمریکا، از سفر پاریس به واشینگتن مطرح شد. وی همراه خود متن پیش‌نویس توافق نامه صلح با ویتنام جنوبی که به پیمان صلح پاریس ۱۹۹۱‌ معروف شد را داشت.