تظاهرات اعتراضی

تظاهرات

راهپیمایی یا تظاهرات یک کار اعتراض آمیز و هم چنین یک واکنش بسیار نیرومند از سوی جامعه است که در اعتراض به معضلات یا مسائل سیاسی و اجتماعی و توسط افرادی از جامعه که نسبت به آن مسائل اعتراض دارند برپا می‌شود. به افرادی که در تظاهرات شرکت می‌کنند تظاهر کنندگان نیز گفته می‌شود.

در اعتراضات سیاسی معترضین با برپایی تظاهرات صدای اعتراض خود را به گوش دولتمردان می‌رسانند و همچنین علاوه بر اینکه با برپایی تظاهرات بر افکار عمومی جامعه تاثیر می‌گذارند صدای خود را به گوش جامعه جهانی نیز می‌رسانند.

قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در سال ۱۳۵۸ توسط مجلس خبرگان قانون اساسی در ۱۷۵ اصل تصویب و همان سال به همه پرسی گذاشته شد و نتیجه آن با رای مثبت اعلام گردید. در سال ۱۳۶۸ اصلاحاتی در این قانون صورت پذیرفت که طی آن از جمله پست نخست وزیری حذف و اختیارات بیشتری به رئیس جمهور داده شد. قانون اساسی در حال حاضر شامل ۱۷۷ اصل می باشد.

اصل بیست و هفتم (۲۷) قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران:

تشکیل اجتماعات و راه‏پیمایی‏ها، بدون حمل سلاح، به شرط آن که مخل به مبانی اسلام نباشد آزاد است.‏‏