نخست وزیر انگلیس

نخست‌وزیر بریتانیا

نخست وزیر پادشاهی متحد بریتانیای کبیر و ایرلند شمالی رئیس دولت ملکه در بریتانیا است. نخست وزیر و هیئت دولت(شامل بالاترین وزراء که سران دولت هستند) همه جوابگوی تمام سیاست‌ها و اقدام‌هایشان به پادشاه ملکه، پارلمان، حزب سیاسی‌شان و نهایتاً به رای‌دهندگان می‌باشند. نخست وزیر کنونی، ترزا می در ۱۳ ژوئیه ۲۰۱۶ از سوی ملکه الیزابت دوم منصوب شد.(این انتصاب تشریفاتی است)

نخست‌وزیر به عنوان «رئیس حکومت ملکه»، دارای بیشترین قدرت در بریتانیا است: او حزب سیاسی اکثریت را رهبری می‌کند، به صورت علنی اکثریت را در مجلس عوام بریتانیا هدایت می‌کند و در عین حال رئیس هیئت دولت (قوه مجریه) است. همچنین وی متصدی هر دو قوه مجریه و مقننه نیز هست. نخست وزیر در مجلس عوام می‌کوشد بر اساس اهداف حزب خود، عملکرد قانون‌گذاری را هدایت کند. صلاحیت اجرایی نخست وزیر شامل حق گماشتن (و یا تعویض) تمام اعضای هیئت دولت، هماهنگ نمودن سیاست‌ها و فعالیت‌های تمام سازمان‌های حکومتی و کارکنان و خدمات اجتماعی است. او به عنوان «چهره» و «صدای» رسمی حکومت ملکه در داخل و خارج از کشور شناخته می‌شود. هیئت رئیسه به تنهایی و با امر نخست وزیر بسیاری از قدرت‌های قانونی و امتیازات ویژه ملکه را اجرا می‌کند: این امتیازات شامل امر انحلال پارلمان؛ امور عالی قضایی، سیاسی، رسمی و انتصاب کلیسایی کلیسای انگلستان؛ و مشاوره اعیانی، مقام سلحشوری، اعطای مدال‌ها و دیگر افتخارات می‌باشند.

مقام نخست‌وزیری بریتانیا در ابتدا وجود نداشت. این مقام به طور آهسته در سیصد سال شکل گرفت. ریشه‌های آن را در تغییرات قانون اساسی که در طول استقرار انقلابی (۱۶۸۸–۱۷۲۰) اتفاق افتاده بود و باعث انتقال قدرت سیاسی از هیئت رئیسه به مجلس شورا شده بود می‌توان پیدا کرد. نخستین نخست‌وزیران (۱۷۲۰–۱۷۸۴) در بهترین دوسوگرایی در این مورد بودند؛ بیشتر آنها از اعلام و استفاده کردن از این مقام امتناع می‌کردند. این مقام بسیار پایین شناخته می‌شد و در مدارک رسمی یادی از آن نمی‌گردید. در ۱۸۳۰، نخست وزیر «بهترین میان هم‌قدرتی‌ها» در مجلس شورا و رئیس حکومت علیاحضرت ملکه مبدل گشت. با شروع سده ۲۰ام، مقام نخست‌وزیری مدرن (صدارت) روی کار آمد؛ این جایگاه از سلسه مراتب و مقامات هیئت رئیسه، مجلس شورا و هیئت دولت بالاتر شد. در اوایل همان سده، نفوذ مجلس لردهای انگلیس در عملکرد قانون‌گذاری به جایگاه دوم کشیده شد و قدرت نخست‌وزیر به طور غیرمستقیم بالا برده شد. اعمال و تغییرات قانونی اخیر، محدودیت‌هایی روی صلاحیت‌های نخست وزیران قرار داده‌است.

معمولاً از آنجایی که این مقام بصورت قانونی همچنان وجود ندارد (بریتانیا دارای قانون مشروطه مکتوب نیست و از نظر قانونی این کشور همچنان دارای سلطنت مطلقه است) پس در نتیجه در تاریخ اولین نخست‌وزیر هم وجود ندارد با این حال این عنوان را بطور سنتی و افتخاری به رابرت والپول می‌دهند که در زمان جرج اول لرد اول خزانه داری بوده‌است.

در سال‌های اخیر نخست‌وزیر معمولاً از بین رهبران یکی از دو حزب کارگر بریتانیا یا حزب محافظه کار که دارای اکثریت در انتخابات شده‌اند از طرف مجلس عوام به ملکه معرفی می‌شوند.

ترزا می نخست‌وزیر جدید بریتانیا سیاستمداری از حزب محافظه‌کار بریتانیا است.

نخست وزیر پادشاهی متحده حزب اکثریت سیاسی را رهبری می‌کند، باید اعتماد مجلس عوام (مجلس پایینتر مقننه) را جلب کند، و رئیس هیئت دولت (قوه مجریه) می‌باشد. زیر سیستم بریتانیا، "یکپارچگی قدرت‌هاً باید به‌جای "جدا بودن قدرت‌هاً باشد.

رسم بر این است که نخست‌وزیر بریتانیا، نقطه نظرات شخصی مقام سلطنت را که در جلسات خصوصی ابراز می‌شود را بازگو و نقل قول نکند.