مزاحمت اینستاگرامی پسر جوان برای زن متأهل و اخاذی از او چنان نزاع و دعوایرا به وجود آورد که شوهر این زن بعد از ساعت ها دنبال کردن مرد جوان و گلاویز شدن با او، پسر جوان را با ضربات چاقو به قتل رساند.
به گزارش شرق، دی سال ۹۷ خبر نزاع و دعوای خونینی بین دو مرد جوان در بهارستان اسلامشهر منتشر شد. فورا مأموران پلیس در محل حاضر شدند. مقتول چاقو خورده و او را به بیمارستان رسانده بودند؛ اما او جانش را از دست داد. مدتی پس از انجام تحقیقات اولیه مرد جوانی به نام بهزاد که با مقتول درگیر شده بود، خود را به مأموران معرفی کرد و گفت او عامل این درگیری مرگ بار است.
بهزاد به مأموران گفت:مقتول برای زنم مزاحمت ایجاد کرده بود و من برای اینکه از زنم محافظت کنم، با او وارد درگیری شدم. یک ضربه به پای مقتول زدم و یک ضربه هم به دست او وارد کردم. بعد از گفته های متهم پزشکی قانونی اعلام کرد علت مرگ ضربه ای است که به پهلوی مقتول برخورد کرده و ریه او را پاره کرده است. به این ترتیب مشخص شد که مقتول سه ضربه بر بدن او زده است. هرچند متهم مدعی بود ضربه به پهلو، کار او نبوده؛ اما در نهایت با توجه به گفته شاهدان پرونده و دیگر مدارک موجود در پرونده کیفرخواست علیه متهم صادر و پرونده برای رسیدگی به شعبه ۸ دادگاه کیفری استان تهران فرستاده شد.
در ابتدای جلسه دادگاه با توجه به اینکه نماینده دادستان حضور نداشت، کیفرخواست از سوی منشی دادگاه خوانده شد. سپس اولیای دم که مادر و خواهران مقتول بودند، درخواست قصاص را مطرح کردند و گفتند حاضر به گذشت نیستند. مادر مقتول گفت:من دو پسر داشتم که هر دو را از دست داده ام و شوهرم هم پس از مرگ پسرم شروین دق کرد و مرد و من مانده ام با سه دخترم. درخواست قصاص دارم و حاضر به گذشت نیستم. سپس نوبت به متهم رسید. او گفت:من وارد کردن ضربات به مقتول را قبول دارم؛ اما ضربه کشنده را من نزدم.
او در توضیح آنچه اتفاق افتاده بود، گفت:چند وقتی پیش از حادثه یک روز همسرم به من گفت یک نفر در اینستاگرام (Instagram) به نام مینا تقاضا دوستی به او داده و او هم قبول کرده است؛ اما پس از مدتی همان فرد برای همسرم ایجاد مزاحمت کرده و عکسی از او گرفته و گفته است اگر خواسته اش را مستجاب نکند و پول ندهد، عکس را منتشر می کند.
صفحه همسر من در اینستاگرام خصوصی بود و چون آن شخص با نام مینا درخواست دوستی داده، همسرم قبول کرده بود. آن فرد از یکی از عکس های همسرم که با مادرش به مناسبت روز مادر منتشر کرده بود، کپی گرفته و با آن عکس همسرم را تهدید می کرد. البته لباس همسرم مناسب بود؛ اما روسری نداشت. آن فرد اعتماد همسرم را جلب کرده بود و حرف های زنانه هم با هم زده بودند. بعد از این ماجرا او گفته بود اگر پولی که می خواهد، ندهد، عکس را منتشر می کند. وقتی همسرم موضوع را با من در میان گذاشت، به او گفتم بی توجهی کند. گفتم اگر چند وقتی به پیام هایش جواب ندهی، او خسته می شود و می رود؛ اما بعد متوجه شدم او آشنایان همسرم را از صفحه همسرم پیدا کرده و به همه آن ها پیام داده و حرف های زشتی درباره همسرم گفته است و همسرم را زنی بد و خیانت کار معرفی کرده است. به کلانتری رفتم و گفتم کسی با زندگی من چنین کرده است. در کلانتری به من گفتند کاری از دست شان برنمی آید؛ مانند شماره تلفن یا آدرسی از آن فرد ندارم. به شکایت من در کلانتری توجهی نکردند. ناچار شدم خودم اقدام کنم.
متهم بیان کرد:با این حال من کاری بکار آن پسر نداشتم تا این که با همسرم تماس تصویری گرفت و گفت که جلوی در خانه برود. من تا هنگامی که او را ندیده بودم، متوجه نشدم کیست. وقتی با تهدیدهایش همسرم را مقابل در کشاند، باز هم نرفتم. وقتی همسرم مقابل در رفت، احساس کردم آن فرد به همسرم حمله کرد. برای این که به همسرم کمک کنم، خودم بیرون رفتم و دیدم آن فرد، شروین، همسایه خودمان است که در خیابان روبه رو زندگی می کند. با شروین درگیر شدم و او فرار کرد. با خودم گفتم اگر گوشی را از او نگیرم و تصویر را پاک نکنم، دوباره مزاحمت ایجاد می کند؛ به همین خاطر دنبالش رفتم. وقتی او فرار کرد، من داد زدم دزد.
محمود، یکی از همسایه ها، گفت نگران نباش، من او را می گیرم و دنبالش دوید. مقتول سه بار زمین خورد. بار سوم محمود چاقو را به من داد. چون شروین هم چاقو داشت، من دو ضربه زدم؛ یکی به دست و یکی به پایش. می خواستم وادارش کنم گوشی را بدهد. من ضربه ای به پهلوی او نزدم. در این هنگام قاضی به متهم گفت:اگر ضربه به ریه مقتول قبل از وارد کردن ضربات از طرف تو بوده باشد، قاعدتا او توان دویدن نداشته؛ چون ریه اش پاره شده بود. ضمن اینکه تو می توانستی به پلیس فتا یا امنیت اخلاقی گزارش کنی؛ بدون اینکه خودت درگیر شوی. متهم گفت:من ضربه ای به پهلوی متهم نزدم و این را قبول ندارم. درباره پلیس هم باید بگویم که من به کلانتری شکایت کردم؛ اما حتی من را راهنمایی نکردند که چه کنم و گفتند کاری از دست شان بر نمی آید. من با پلیس امنیت اخلاقی آشنایی نداشتم. با پایان جلسه دادگاه قضات برای تصمیم گیری در این باره وارد شور شدند.
- 15
- 3
