امسال حوالی نیمه اسفند و در آستانه سفرهای نوروزی به ابتکار وزیر بهداشت و تاکید رئیس جمهور بر ضرورت تلاش و برنامه ریزی برای کاهش تصادفات پویش "نه به تصادف"راه اندازی شد.این پویش اقدامی جمعی در راستای مشارکت همگان برای کاهش حوادث جاده ای و خسارت های ناشی از آن است.
پویشی که در روزهای آغازین طرح وزیر کشور به آن پیوست و گفت: من راننده کم خطری هستم و ایمن رانندگی می‌کنم. آقای پزشکیان هم که همسر و فرزندش را در تصادف رانندگی از دست داده و خود از بانیان این طرح است نیزبه پویش ملی "نه به تصادف" پیوست. پیرو ایشان اعضای دولت چهاردهم هم به این پویش جاده‌ای پیوستند و برخی نهادها و سازمان ها نیز از دولت پیروی کردند.
در این پویش بر رعایت سرعت مجاز، استفاده از کمربند ایمنی و استفاده نکردن از تلفن همراه هنگام رانندگی و آگاهی از وضعیت جاده ها تاکید شده وطراحان آن معتقدند این پویش که راهکاری برای رانندگی و رعایت قوانین رانندگی است، نقش مهمی برای کاهش تصادفات دارد .
اما ظاهرا دراین پویش دو عامل دخیل دیگر در تصادفات "راه و وسیله "به ورطه فراموشی سپرده شده اند و صرفا گردانندگان این پویش با تمرکز بر راننده و افزایش جریمه ها سعی در پیشبرد اهداف این پویش دارند.
خبرآنلاین در گفتگو با سرهنگ هادی هاشمی فرمانده پیشین راهنمایی ورانندگی تهران بزرگ به میزان تاثیرات این پویش در کاهش تصادفات پرداخته است.
اخیرا پویشی تحت عنوان "نه به تصادف" با هدف ارتقا و افزایش ایمنی سفرهای نوروزی راه اندازی شده و رئیس جمهور هم با تاکید بر اجرای آن گفته اند این پویش باید به یک باور تبدیل شود.بعنوان یک کارشناس بنظر شما آیا زیرساخت های لازم برای ایجاد این کمپین فراهم است؟
پیرامون موضوعی که رئیس جمهور تحت عنوان "نه به تصادف"فرمودند معتقد هستم این موضوع می تواند یکی از ایده آل ترین و بهترین نوید برای حمل و نقل ، ترافیک و ایمنی در کشورباشد .کما اینکه نیاز است این اراده برای اصلاح ترافیک در کشور از طریق بالاترین مقام اجرایی مملکت صورت گیرد.
تجربه در سال های گذشته نشان داده که چنانچه شخص اول اجرایی کشور خودشان مستقیما در بخش حمل و نقل ،ترافیک و ایمنی مداخله نکنند این امر به سامان نخواهد رسید،کما اینکه تا کنون در کشور ما هم به سامان نرسیده است.از گفته آقای رئیس جمهور خیلی خوشحال شدیم ،یکبار هم آقای ژاک شیراک رئیس جمهور فرانسه برای ساماندهی حمل و نقل ،ترافیک و ایمنی اعم برنامه ها و تمرکز خود را براین حوزه گذاشتند و برنامه های خودرا اعلام کرندتا دو دوره ریاست جموری حمل و نقل و ترافیک را سامان دهد.
منتهی حمل و نقل و ترافیک نیاز به یک زیرساخت هایی دارد،همانطور که از اسم آن معلوم است،ترافیک یعنی جابجایی و عبور و مرور که به صورت فیزیکی صورت می گیرد و نیاز به بستر دارد ، هر چقدراین بستر مناسب تر ،ایمن ترو بدون موانع باشد قطعا ایمنی هم بیشتر خواهد بود.درصورتی که این بستر مهیا نیاشد یا ناقص باشد قطعا ایمنی را مضمحل خواهد کرد. ایمنی ،حمل و نقل و ترافیک وعبور و مرور با سه عامل اصلی انسانی،وسیله نقیله و راه ارتباط مستقیم دارد .
اتفاقا در این طرح بر عامل انسانی تاکید زیادی شده است ،آیا این حجم تمرکز بر عملکرد راننده تاثیر مثبتی بر کاهش میزان تصادفات خواهد داشت؟
سالهای سال است که همه تمرکز ما در بخش عامل انسانی است،در این عامل فراز و نشیب هایی هم داشتیم و تا آنجا که می شد در کشور کار شده ،البته نه کامل .الان هم تمرکز بر عامل انسانی است چون نظارت و کنترل ،قوانین و مقررات متوجه عامل انسانی است.
امااین رویکرد نسبت به عامل انسانی دیگر جواب نمی دهد و این نتوانسته ترافیک ما را روان و ایمن کند .لذا قطعا عقل سلیم حکم می کند که ما باید تجدید نظر کنیم و در عین حال که به عامل انسانی می پردازیم به راه و وسیله نقلیه هم توجه داشته باشیم.
در خصوص وسیله نقلیه خودتان هم می دانید در حال حاضر همه کارشناسان و حتی فرمانده پلیس نیز از غیر استاندارد بودن خودروهای داخلی می گویند و این خودرو ها را ایمن نمی دانند .آیا این پویش می تواند استارتی برای ارتقاءکیفیت خودروهای تولید داخل باشد؟
خودروسازهای داخل کشور راه خودشان را می روند و گوش شان به هیچ جا بدهکار نیست . آنها از سیاست گذاری دولت در مورد محدودیت ورود خودروهای خارجی نهایت استفاده را بردند . در کشور ما خودروی ایمن تولید نمی شود و خودروسازان حرف خود را می زنند و کار خود را پیش می برند .در هیچ جای دنیا نداریم که قطعه ساز خودروساز هم باشد ،الان علانأ قطعه ساز ما خود را خودروساز می داند ،یعنی دیگر حاکمی بلامنازع است .ما در بخش خودرو نمی توانیم ایمنی را برقرار کنیم که حداقل تصادفات منجر به مرگ نشوند و تبعات تصادف را کم کنیم.
بااین خودروهای تولید داخل نمی توانیم تبعات تصادفات را کم کنیم. در ماجرای تصادف گروهی بهبهان حدود ۳۷ دستگاه خودروی تولید داخل کشور بودند که با شرایط داشتن ای بی اس و ایر بگ شماره گذاری شده بودند و در این تصادف ایر بگ یکی از این ماشین ها هم عمل نکرد.این خودروی داخلی دیگرچگونه باید امتحان خود را پس دهد .این خودروها امتحان خود را پس داده اند ودر این امتحان بارها و بارها مثل سالهای گذشته همواره رد شده اند و ما نمی خواهیم تجدید نظر کنیم.
خودرو وسیله ای است که عامل انسانی را با خود جابجا می کند و ایمنی او را برقرار می کند لذا این خودرو این خصوصیات را ندارد و نمی دانم چرا ولی دولت هم مجبور است از کنار آن رد شود.در مورد واردات خودرو های دسته دوم چند دولت و همه ارکان نظام صحبت کردند اما هنوز عملی نشده است و این یعنی این ماجرا معنی دارد و مافیا پشت آن است.
اینکه رئیس جمهور در مورد این پویش فرموده اند به نیت پاک خودشان فرموده اند ولی چگونه می توان اینکار را کرد؟
به راه بپردازیم، آیا راه ها و جاده های ما نیز توان همیاری این پویش را دارند؟
د رمورد راه نیز طبق مطالعه ای که من در مورد راه های کشور های جهان داشتم در سال ۲۰۱۴ نرخ تراکم راه در (یعنی میزان راه های هر کشور به ازای ۱۰۰ کیلومتر مربع ) ژاپن ۶۵۰ ،آلمان ۱۸۵،فرانسه ۱۶۵،آفریقای جنوبی ۷۸ ،پاکستان ۳۲،سوریه ۳۸ و ایران ۵/۲ کیلومتربود،یعنی ما به ازای هر ۱۰۰ کیلومتر مربع در سال ۲۰۱۴ ۵/۲ کیلومتر راه داشتیم اما در سال ۲۰۲۵ نرخ تراکم راه ما ۵/۳ کیلومتر است وپیشرفت این عدد آنقدر ناچیر است که یعنی ما اصلا راه نساختیم. چگونه می شود این حجم ترافیک را در این میزان راه عبور داد.
نتیجه این می شود که برای یک سفر کرج به تهران مردم صبح ها ۴ ساعت در راه هستند و عصر هم همینطور.وقتی فردی ۴ ساعت در راه باشد دیگر کارآمدی لازم را نخواهد داشت و وقتی با همین زمان و خستگی به منزل می رود نمی تواند پدر یا مادر خوبی برای خانواده باشد.ما واقعا راه نداریم .
در حوزه راه هر ساله شاهد هستیم که در روزهای پایاینی سال آسفالت کاری آغاز می شود و ماه ها بطول می انجامد ،آیا در تامین نگهداری راه های موجود موفق عمل کرده ایم؟
آقای رئیس جمهور از دوستان بپرسند و بدانند در کشور های پیشرفته سالیانه برای نگهداری راه ۶درصد ارزش آن راه را هزینه می کنند .در کشور های در حال توسعه ۴ درصد و در کشورهای فقیر۲درصد و در کشور ما ۱ درصد برا ی نگهداری راه در نظر می گیرند و نیم درصد هزینه می شود.
با ان تفاسیر چه انتظاری می توان از این راه داشت،ایا این راه می تواند تصادف را کاهش دهد ،هرگز نمی تواند و این از محالات است.برای همین نیم درصد هم وزیر راه و شهرسازی در رسانه ملی اعلام میکند گه من هیچ اعتباری به جایی نمی دهم و پول نداریم.رئیس جمهور هم گفت ما پول ها را برای بدهی گندمکاران و حقوق معوقه دادیم .پس این نیم درصد را هم که می گویند برای حقوق معوقه دادیم و در صورت پویش "نه به تصادف"معنی پیدا نمی کند.
از سوی دیگر در بحث نظارت و کنترل ما مشکل جدی داریم ،نظارت کنترل بسیار ضعیف و بسیار حداقلی است.اگر تصادفی اتفاق بیفتد امدادو نجات ضعیف است و گروه های امدادی وقت طلایی برای رسیدن بر سر صحنه تصادف را ندارند .در دنیا این زمان ۵ دقیقه است و الان در تهران این زمان بیش از۳۰ دقیقه است و در جاده ها گاها بیش از ۲ ساعت امداد و نجات زمان می برد.
با این اوصاف چه کنیم تا این پویش به سرانجام مقصود برسد؟
آقای رئیس جمهورچه در زمان انتخابات و چه الان همواره بر استفاده از نظر کارشناسان تاکید دارند ،من توصیه می کنم اقای پزشکیان از نظر کارشناسان در بخش راه استفاده کنند چرا استفاده نمی کنند ،ما ندیدیم ایشان در بخش راه ،حمل و نقل و ایمنی از نظر کارشناسان استفاده کرده باشند.
آقای رئیس جمهور اگر بخواهد این شعار بسیار زیبای "نه به تصادف"عینیت پیدا کند بایستی تمرکز مجموعه نظام را به سوی به حمل و نقل ،ترافیک و ایمنی نیز ببرد.
آن پول نصفه نیمه ای که پول خط کشی راه ها نمی شود را نباید برای بدهی گندمکاران و حقوق معوقه بگیرید .این موضوع نشان می دهد که اصلا وزارت راه در اولویت وجود ندارد و برای مجموعه دولت مهم نیست.
در وزارت راه نیز هیچ اراده ای برای ابتکار، خلاقیت و نوآوری وجود ندارد و ما طی این سال ها ندیدیم هیچ چاره و راهی برای برون رفت از این معضل صورت گیرد و فقط به اعتبار مصوب دولت نگاه می کنند.
- 9
- 1
