به گفته کارشناسان حوزه خودرو، موتور طراحی شده برای مزدا MX- 30 e- Skyactiv سری R- EV هیبریدی پلاگین جدید اولین نمونه از نوع خود خواهد بود که با استفاده از یک موتور چرخشی برای به حرکت درآوردن ژنراتور تولید می شود. این موتور را میتوان بهترین نمونه تولید شده موتورهای هیبریدی دانست.
به گزارش سیناپرس، شرکت های خودروسازی تاکنون انواع موتورهای الکتریکی و هیبریدی را طراحی و مورد استفاده قرار داده اند که بعضی از خلاقیت های اولیه نسبتا ناکارآمد بوده و محصول فناوری موجود در آن زمان بودند.
شرکت سیتروئن جز پیشگامان این حوزه بوده وبا توجه به تمایلش به ساخت خودروهای عجیب و غریب، در اواخر دهه ۱۹۹۰، Saxo Dynavolt آزمایشی را با باتری های NiCad که توسط یک موتور دو زمانه ۲۰۰ سی سی شارژ می شد، عرضه کرد. پس از یک سال یا بیشتر، برلینگو دایناولت با یک بسته باتری NiCad، مسافت ۱۰۰ کیلوکمتری را با یک موتور ۵۰۰ سی سی دو سیلندر لومباردینی چهار زمانه پشتیبانی کرد.
این موتور برخلاف افزایش دهنده های برد کلاسیک، نیرویی تولید میکرد که مستقیماً به موتور محرکه الکتریکی رفته و ایده موتور فوق این بود که خودرو در شب با باتری خالی و آماده برای شارژ به حالت اولیه برمی گردد. بسیاری از ایده های مشابه از آن زمان به وجود آمدند، از جمله Jaguar’s Limo Green، یک برداشت اجرایی از همان مفهوم با استفاده از واحد توسعه دهنده برد لوتوس و سیلندر های دوقلو با یک ژنراتور یکپارچه طراحی کرد.
تا این زمان به نظر میرسید که موتورهای دو سیلندر اصلی ترین موضوع مورد توجه توسعه دهندگان این فناوری باشند، تا زمانی که آئودی ثمرات برنامه A1 E- tron را در سال ۲۰۱۰ نشان داد. آئودی A1 الکتریکی از یک بسته باتری یونی لیتیوم ۱۲ کیلو وات ساعتی پشتیبانی می کرد که توسط یک موتور چرخشی ۲۵۴ سی سی پشتیبانی می شد. این موتور در مواقع لزوم با سرعت ثابت ۵ هزار دور در دقیقه، یک ژنراتور ۱۵ کیلوواتی را هدایت می کرد.
این موتور تقریبا کاملا بی صدا بود و با شروع شارژ کامل، ماشین می توانست تقریباً ۲۴۰ کیلومتر را با ۱۲ لیتر بنزین (که به اندازه باک خودرو بود) طی کند.
در این زمان مزدا نخستین نسخه انقلابی خود با عنوان R- EV را عرضه کرد که با موتور چرخشی تک دیسکی ۸C و ۸۳۰ سی سی که تقریبا مانند واحد کوچکتر A1 عمل می کند، شرایط طراحی موتورهای هیبریدی را به کلی عوض کرد.
اگرچه این موتور هنوز نسبتاً کوچک است، اما با شعاع روتور ۱۲۰ میلی متر و عرض کلی ۸۴۰ میلی متری و برد باتری ۱۷.۸ کیلووات ساعتی ۵۳ مایل و قدرت محرک الکتریکی ۱۶۸ اسب بخار با گشتاور ۱۹۲ پوند به مراتب با نسل های پیشین خود تفاوت داشت.
موتورهای دوار مزدا در گذشته به دلیل گشتاور کم، مصرف سوخت سنگین تر و چالش های بیشتر در کنترل آلایندگی مورد انتقاد قرار گرفته اند. ولی در این طراحی جدید بطور کامل از پیشرانه مکانیکی جدا شده و توانست نقش ایده آل خود را پیدا کند.
- 13
- 4
