نمایشگاه سلبریتی‌ها، بازیگران، خوانندگان، فوتبالیست‌ها، روپایی‌زن‌ها با ارزن، روبات‌های خفت‌گیر، ترنسفورمرز، کیک شکلاتی فقط سه تومن و در کنارش مطبوعات امسال هم به خیر و خوشی تموم شد و ما فهمیدیم که مطبوعات برای دیده شدن، باید گوشه غرفه‌شون شیربلال بفروشن و هر روز کنار روزنامه، لوح فشرده برترین گل‌های تاریخ لیگ قهرمانان هم بدن که دیده بشن.
البته حق هم دارن، چون از وقتی کانال‌های تلگرامی اومده، حتی خود مدیرمسئول روزنامه هم مطالبو از تلگرام دنبال میکنه. مثلا آخرین باری که مدیرمسئول ما روزنامه رو ورق زده، مربوط به هفته گذشته است که هی ورق می‌زد و دنبال بخش لم داده با کیبورد صفحه آخر «بی‌قانون» می‌گشت که جدا کنه و بپیچه دور ماگش که توی اسباب‌کشی آسیب نبینه. بعد همین‌طوری که داشت ورق می‌زد، ناگهان به شناسنامه روزنامه برخورد کرد و گفت: «ئه! اسم من اینجا چیکار میکنه؟» و حقوق‌های مرداد رو پرداخت کرد.
با این روندی که هر سال نمایشگاه مطبوعات رو به قهقرا نزدیک‌تر میکنه و تا سال ۱۴۰۰ احتمالا نمایشگاه مطبوعات در حاشیه غذافروشی‌های اطرافش تشکیل بشه، تنها راه زنده نگه داشتن این نمایشگاه، استفاده از چیزهاییه که تا امروز یا وجود نداشتن یا وجودشون هزینه‌بر بوده. مثلا تا امروز همه وعده دیدن کفتر پیانوزن میدادن ولی از سال بعد باید هر غرفه یکی از اینا داشته باشه که بتونه مخاطب جذب کنه و اگه پسفردا مردم تو خیابون به فلان نشریه برخوردن، به چشمشون آشنا بیاد و بگن: «این همون روزنامه‌ست که کفترشون چهارفصل ویوالدی رو اجرا کرد!»
میشه حداقل حالا که داریم بازیگر و خواننده دعوت می‌کنیم، یجوری هم به مطبوعات ربطشون بدیم و بخوایم یه چیزی برامون بنویسن، حالا فوقش اگه ادبی درنیومد، دو تا اینتر می‌زنیم درست میشه.خلاصه اگه شما هم مثل همه برای اشانتیونش به نمایشگاه‌ها سر میزنین، از سال بعد نمایشگاه مطبوعات نیاین. ما خودمونم ۱۰ ساله به‌خاطر اشانتیون میریم، دست خالی برمی‌گردیم.
مهرشاد مرتضوی
- 19
- 6
