سن جهان ۱۲.۶ میلیارد سال است

ستاره شناسان دانشگاه اورگن (University of Oregon) ایالات متحده آمریکا در مطالعه اخیرشان سن جهان را ۱۲.۶ میلیارد سال تخمین زده اند.

به گزارش ایسنا و به نقل از تک اکسپلوریست، مدل کیهان شناسی مهبانگ و بررسی داده های ریاضی و مدل سازی محاسباتی به محققان در تخمین فاصله قدیمی ترین ستارگان، رفتار کهکشان ها و میزان گسترش جهان کمک می کند تا دریابند تمام این اجرام چه زمانی پدید آمده اند.

پژوهشگران در مطالعات اخیرشان به بررسی مشاهدات اشعه باقی مانده از بیگ بنگ/مهبانگ پرداختند. نظریه مِه بانگ یا بیگ بنگ (Big Bang Theory) مدل کیهان شناسی پذیرفته شده جهان، از کهن ترین دوران شناخته شده و تکامل آن در مقیاس بزرگ است. این نظریه بیان می کند که گیتی از یک وضعیت بسیار چگال (متراکم) نخستین آغاز شده و در گذر زمان انبساط یافته است. این نظریه طیف گسترده ای از پدیده های مشاهده شده را به خوبی توضیح می دهد. من جمله این پدیده ها میتوان به فراوانی عناصر سبک اولیه، تابش زمینه کیهانی، ساختار بزرگ مقیاس و قانون هابل اشاره نمود.

یکی از نکاتی که در قانون هابل وجود دارد و کاربردی است ثابت هابل است. ثابت هابل یا آهنگ گسترش گیتی (Hubble' s Constant) نسبت سرعت دور شدن یک کهکشان (از ما) به فاصله ای که آن کهکشان با ما دارد است. وجود این ثابت بر اساس قانون هابل تائید و پذیرفته شده هرچند برآورد اندازهٔ دقیق آن، به خاطر در دست نبودن دقیق فاصلهٔ کهکشان ها از هم، تا به حال امکان پذیر نبوده است.

اینک ستاره شناسان دانشگاه اورگن از روش جدیدی پرده برداری کرده اند که یک ابزار تخمین فاصله است که به نام "رابطه باریونیک تولی- فیشرمستقل از ثابت هابل" (baryonic Tully- Fisher relation independently of Hubble’s constant) شناخته می شود.

"جیمز شومبرت" (James Schombert) استاد فیزیک این دانشگاه گفت:مسأله مقیاس فاصله همانطور که مشخص است بسیار دشوار است زیرا مسافت کهکشان ها با یکدیگر بسیار زیاد است و نشانگرها به اندازه کافی برای اندازه‌گیری مسافت هایشان قوی نیستند و اندازه گیری دقیق آن ها سخت است.

ستاره شناسان با تعیین مسافت در یک محاسبه خطی از ۵۰ کهکشان به عنوان راهنماهایی برای سنجش مسافت ۹۵ کهکشان دیگر، رویکرد تولی- فیشر را مجددا محاسبه کردند.

شومبرت اظهار‌کرد: جهان با مجموعه ای از الگوهای ریاضی بیان شده در معادلات اداره می شود. رویکرد جدید ما با دقت بیشتری منحنی های جرمی و چرخشی کهکشان ها را بررسي ميکند تا آن معادلات را به اعدادی مانند سن و سرعت انبساط تبدیل کند. این رویکرد جدید، ثابت هابل (یعنی نرخ انبساط جهان) را ۷۵.۱ کیلومتر بر ثانیه در هر مگاپارسک تعیین کرده است. مگاپارسک یک واحد استاندارد در اندازه‌گیری های مربوط به فضا است و برابر با یک میلیون پارسک است. هر پارسک هم حدود ۳.۳ سال نوری است.

پژوهشگران خاطرنشان کردند: تمام مقادیر ثابت هابل پائین تر از ۷۰ را میتوان با اطمینان ۹۵ درصدی رد کرد. روش های اندازه‌گیری سنتی که در طول ۵۰ سال گذشته استفاده شده اند مقدار را ۷۵ قرار داده اند، ولی کیهان شناسی تابش زمینهٔ کیهانی (Cosmic Microwave Background radiation یا به اختصار CMB) این مقدار را ۶۷ را محاسبه کرده. این اختلاف خارج از خطاهای مشاهده است و اصطکاک زيادي را در جامعه کیهان شناسی ایجاد می کند و این نشان می دهد که درک ما از فیزیک جهان ناقص است و امید میرود فیزیک جدید در آینده آنرا کامل کند.