نامه قاتل روانی برای رهایی از آسایشگاه

به گزارش جام‌جم، سیزدهم بهمن ۸۷ مردی با پلیس تهران تماس گرفت و از درگیری میان دو مرد در یکی از محله‌های مرکزی تهران خبر داد.

ماموران با حضور در آنجا مشاهده کردند مردی با شلیک گلوله زخمی شده و عامل جنایت هم گریخته است. مرد زخمی توسط امدادگران اورژانس به بیمارستان منتقل شد، اما براثر شدت خونریزی جان باخت.

با گزارش این جنایت به بازپرس کشیک قتل دادسرای امور جنایی تهران، تحقیقات پلیسی برای رازگشایی از این جنایت ادامه داشت تا این که ماموران با تحقیق از همسایه‌ها و خانواده مقتول متوجه شدند عامل جنایت داماد میانسال خانواده است. او تحت تعقیب پلیس قرار گرفت و روز بعد دستگیر شد.

متهم با انتقال به پلیس آگاهی در بازجویی گفت: روز حادثه با برادر همسرم دعوا کردم. حال و روز خوبی نداشتم، سلاحی تهیه کرده و به خانه او رفتم. می‌خواستم او را بترسانم که با سلاح به سمتش شلیک کردم که منجر به مرگ وی شد. او مدعی بود بیمار روانی است و روز جنایت هم کنترل اعصابش را از دست داده بود. متهم برای بررسی وضع روحی و روانی‌اش به پزشکی قانونی منتقل و معلوم شد این مرد در زمان جنایت، جنون داشته و به دلیل بیماری روحی باید در بیمارستان روانی بستری شود. بنابراین متهم با دستور قضایی در بیمارستان بستری شد و دادگاه نظر داد او باید به اولیای دم دیه پرداخت کند. این در حالی بود که با گذشت هشت سال از این جنایت و بستری بودن متهم به قتل در بیمارستان روانپزشکی رازی تهران، او چند روز پیش نامه‌ای از مرکز روانپزشکی به اجرای احکام دادسرای امور جنایی تهران ارسال و درخواست کرد حالا که حالش کمی بهتر شده، وضعیت او را مشخص کنند تا بتواند از آسایشگاه روانی مرخص شود و نزد خانواده‌اش بازگردد.

با توجه به درخواست این مرد، پرونده وی قرار است به دادگاه ارسال و درباره وضع او تصمیم‌گیری شود.