چکیده ای از بیوگرافی مهراوه شریفی نیا
نام: مهراوه نام خانوادگی: شریفی نیا
تاریخ تولد: ١٣۶٠/١/٢٩
مدرک تحصیلی: فارغ التحصیل رشته موسیقی
نام پدر: محمدرضا شریفی نیا نام مادر: آزیتا حاجیان
وضعیت تاهل: مجرد
آغاز فعالیت: سال ۱۳۶۸
زندگینامه ی مهراوه شریفی نیا
مهراوه شریفینیا بازیگر سینما و تلویزیون، متولد ۲۹ فروردین ماه ۱۳۶۰ در تهران می باشد، مهراوه شریفی نیا فرزند «آزیتا حاجیان» و «محمدرضا شریفینیا»، بازیگران سینما و تلویزیون، و خواهر «ملیکا شریفی نیا» می باشد که او نیز در عرضه بازیگری فعالیت می کند.
شروع فعالیت هنری مهراوه شریفی نیا
مهراوه شریفی نیا در یک خانواده هنرمند به دنیا امده است که همین امر سبب شده است از سن ۸ سالگی در سال ۱۳۶۸ در فیلم نوستالژیک و ماندگار دزد عروسک ها در کنار مادرش آزیتا حاجیان بازی کند.
بعد از آن در سریال فاخر امام علی علیه السلام در کنار پدرش محمدرضا شریفی نیا بازی کرد و در سن جوانی با بازی های خوب در سینما و سریال های تلویزیونی خودش را از زیر نام پدر و مادرش بیرون کشید.
ازدواج مهراوه شریفی نیا
مهراوه شریفی نیا ازدواج نکرده و مجرد می باشد. تا به حال شایعات مختلفی از ازدواج او با پوریا پورسرخ منتشر شده که توسط آنها تکذیب شده است.
تحصیلات
مدرک مهراوه شریفی نیا، دیپلمه ریاضی فیزیک دبیرستان است در دانشگاه یک ترم کارگردانی سینما خوانده ولی از ادامه این رشته انصراف داد و در رشته موسیقی مدرک لیسانس گرفته است.
گفت و گو با مهراوه شریفی نیا
خانم شریفی نیا گویا یک ترم کارگردانی سینما خوانده اید و بعد انصراف دادید. ابتدا از سینما چه می خواستید که جذب کارگردانی شدید و بعد در کارگردانی چه ندیدید که از آن انصراف دادید؟
من هم برای موسیقی و هم برای کارگردانی سینما کنکور دادم. کنکوردانشگاه سراسری موسیقی، امتحان عملی نوازندگی داشت که درصورت قبولی در کنکور اصلی، مدتی بعد انجام می شد و اعلام نهایی اسامی قبول شدگان برای ترم بهمن ماه بود. جواب کارگردانی سینما زودتر آمد.بنابراین ترجیح دادم در زمانی که منتظر جواب قبولی کنکور موسیقی هستم،کارگردانی سینما بخوانم تا اگر قبول شدم انصراف بدهم و اگر قبول نشدم همان رشته را ادامه دهم. خب! در رشته نوازندگی پیانو در دانشگاه هنر قبول شدم و در دانشگاه سراسری موسیقی را به طور آکادمیک آموختم.
از ۱۱ سالگی از طریق کلاس های ارف آقای نظر با موسیقی آشنا شدم و یک سال دوره ارف را گذراندم و بعد از آن نواختن پیانو را شروع کردم. دوران راهنمایی دلم می خواست به هنرستان موزیک بروم که خانواده خیلی موافق نبودند و ترجیح دادند ریاضی فیزیک بخوانم، ولی نواختن همه ی وقت بخش مهمی از زندگی من باقی ماند.
چرا برای ادامه تحصیل به طرف موسیقی رفتید و ترجیح دادید تحصیلات دانشگاهی تان در هنرهای نمایشی نباشد، باتوجه به اینکه فعالیت حرفه ای شما در این حوزه هست؟
به علت اینکه برای آموختنِ هنرهای نمایشی و سینما شرایطِ یاد گرفتنِ تجربی داشتم. تمام کودکی و نوجوانی ام در پشت صحنه فیلم ها یا تمرینات تئاتر سپری شد. از کودکی در این حرفه نفس کشیدم. واقعیت این هست که فکر می کردم سینما جزئی از زندگی انسان هاست. زمانی که بچه تر بودم فکر میکردم روند طبیعی زندگی این چنین هست که باید صبح ها بروم مدرسه و عصرها هم بروم سر فیلم برداری!
وقتی ۵ ساله بودم با مادرم به دانشکده سینما تئاتر می رفتم و در نمایش های دانشجویی به عنوان کودک بازی میکردم. چیزهای محوی از آن ایام هنوز یادم هست. همۀ اتفاقاتی که در خانواده به علت شغل و تحصیلات مادر و پدرم می افتاد سبب شد از کودکی با سینما و تئاتر عجین شوم و مورد آموزشِ غیرمستقیم قرار بگیرم.
درباره موسیقی اینگونه نبود. موسیقی اتفاقی بود که روح من را لمس میکرد و مرا برای بهتر شدن ترغیب میکرد. موسیقی تنها فضایی بود که می توانستم بدون بهره گیری از توانایی و دانش مادر و پدرم، خودم را ثابت کنم و باعث افتخارشان بشوم.
نخستین باری که در آلبوم کوچکِ کلاس مان برای پدر و مادرها کنسرت دادیم هنوزبه یاد دارم.احساس می کردم بزرگ شده ام و توانسته ام روی پای خودم بایستم. احساس می کردم لبخند پدر و مادرم نتیجه تمرین های مداوم ام هست. دلم می خواست در چیزی غیر از سینما توانا باشم تا مادر و پدرم مرا ببینند و به من افتخار کنند.
پدر و مادرتان چه تاثیری در آموزش شما بعنوان بازیگر داشته اند؟
قطعاً هر چیزی راکه بلد هستم از آنها آموخته ام؛ چه بعنوان یک بازیگر و چه بعنوان یک انسان. عشق به ادبیات ، هنر و فلسفه را از پدر و مادرم آموختم، اهمیت روانشناسی و جامعه شناسی در بازیگری را هم. اگر در شغلم موفقیتی کسب کرده باشم همۀ موفقیت هایم مدیونِ راهنمایی ها و آموزش های مستقیم و غیرمستقیم پدر و مادرم هست.
شما اکثر بازیگر سریال و سینما هستید. بازی در تئاتر چه خصوصیت، لذت ها و سختی هایی دارد؟
درست هست، ولی از تئاتر کار کردن هم بسیار لذت می برم. تجربه اجرای نفس به نفسِ مخاطب اتفاق دلچسبی هست که هیچوقت کهنه نمیشود. گرچه اضطرابِ دائمی هم با خودش به همراه دارد که نمیدانم شیرین هست یا دلهره آور. تئاتر بازیگر را پخته می کند، بازیگر را می کوبد و از نو می سازد. تئاتر به نوعی برایم تزکیه نفس هست؛
بازیابی وجود هست. تقریباً هر دو، سه سال یک تئاتر کار کرده ام که چهار مورد آنها در سالن اصلی تئاترشهر اجرا شد. حتی قدم زدن روی این صحنه پیشامد بسیار ارزشمندی هست. گه گاهی شانس آن نصیبم می شود و وضعیت کاری جوری چیده میشود که می توانم باز بر این صحنه مقدس گام بردارم و خودم را بکوبم و از نو بسازم.
جدیدترین عکس های مهراوه شریفی نیا:
گردآوری: بخش بیوگرافی سرپوش
- 34
- 8
یاشار
۱۳۹۹/۷/۲۵ - ۱۱:۰۴
Permalink