چکیده بیوگرافی فیدل کاسترو:
نام کامل: فیدِل اَلِخاندرو کاسترو رز
تاریخ تولد: ۱۳ اوت ۱۹۲۶
محل تولد: بیرن، اولگین، جمهوری کوبا
حرفه: سیاستمدار، نخست وزیر و رئیس جهور کوبا
حزب سیاسی: حزب ارتدوکس کوبا
محل تحصیل: دانشگاه هاوانا
درگذشت: ۲۵ نوامبر ۲۰۱۶ (۹۰ سال)، هاوانا، کوبا
بیوگرافی فیدل کاسترو:
فیدِل اَلِخاندرو کاسترو رز معروف به فیدل کاسترو در ۱۳ اوت ۱۹۲۶ در بیرن اولگین جمهوری کوبا به دنیا آمد. خانواده ای که وی در آن بزرگ شد از زمین داران مرفه نیشکر شهرشان بودند. کاسترو بعد از اینکه دوران دبستان خود را در روستا و مدرسه ای خصوص واقع در سانتیاگو د کوبا گذراند به هاوانا رفت و بعد از آن از داشگاه حقوق هاوانا مدرک تحصیلی خود را دریافت کرد.
نقش فیدل کاسترو در انقلاب کوبا:
اختلاف فاحشی که میان سطح زندگی این سیاستمدار با مردم وجود داشت سبب شد بسیار تحت تاثیر قرار بگیرد و زمینه یک انقلاب در ذهن وی چیده شد. وی تصمیم گرفت تا حکومت فولخنثیو باتیستا ثالدیوار سرنگون کند زیرا این اسم این حکومت با فساد سیاسی، انحطاط و نابرابری شدید همراه بود. از طرفی کوبا در آن زمانی بهشتی برای ثروتمدان خوش گذران محسوب می شد که توسط باندهای تبهکار تن فروشی، قاچاق مواد مخدر و قمار اداره می شد.
به همین دلیل از زمانی که یک دانشجو بود تصمیم گرفت به تشکل هایی برای مبارزه با فساد سیاسی یپیوندد. در سال ۱۹۴۷ میلادی به عضویت حرب مردم کوبا درآمد که به حرب ارتدوکس کوبا مشهور بود. بعد از آن به رهبری جناح چپ حزب انتخاب شد و همان سال داوطلب شد تا در یک گروه مسلح برای مبارزه با نظام رافائل لئونیداس تروخیو در جمهوری دومینیکن فعالیت داشته باشد البته این گروه نتوانست از کوبا خارج شود.
فیدل کاسترو چندین مرتبه برای اجرا و طرح ریزی اینگونه نقشه های ضدامپریالیستی نقش ایفا کرد. در سال ۱۹۵۳ به دلیل نقشی که در یک کودتای ناموفق داشت مدتی به زندان افتاد اما بعد از آزادی به مکزیک رفت و همراه با ارنستو چه گوارا به اضافه ۸۲ نفر از یارانش با قایقی که نشتی داشت به کوبا برگشتند. بیشتر این مبارزان به محضی که قایق پهلو می گرفت یا کشته و یا دستگیر می شدند و فقط ۱۲ نفر از انها موفق به فرار شدند که به تپه های هاوانا سرازیر شدند.
پیروزی فیدل کاسترو در انقلاب:
فیدل کاسترو همراه با ارنستو چه گوارا و گروهی از انقلابیان از پایگاه خود در کوه ای سیئرا مائسترا با یک جنگ چریکی کلاسیک در روز ۲ ژانویه ۱۹۵۹ وارد هاوانا شدند. زمانی که باتیستا فرار کرد کاسترو با پیروزی در کوبا مستقر شد و دولت جدیدی را تشکیل داد. رهبران کوبا قول دادند که زمین ها را به مردم واگذار کنند و از حقوق فقرا دفاع داشته باشند.
در آن زمان کاسترو تاکید داشت که ایدئولوژی وی پیش از هر چیزی کوبایی است و عنوان می کرد: «ما به دنبال کمونیسم یا مارکسیسم نیستیم. به جای آن دموکراسی و عدالت اجتماعی میخواهیم، آن هم در چارچوب اقتصادی با برنامه».
جنگ سرد:
آیزنهاور به فیدل کاسترو توجهی نداشت و براساس آنچه خود این سیاستمدار عنوان می کند همین مسئله سبب بازگشت به آغوش شوروی و رهبری آن توسط نیکیتا خروشچف بود. بعد از آن کوبا به یک صحنه برای جنگ های سرد تبدیل شد و برخی از یاران لیبرال او این کار را خیانت می دانستند.
بعد از اینکه دولت کاسترو اموال و دارایی های آمریکایی را در کوبا تحت مصادره قرار داد آمریکا تلاش کرد تا در آوریل ۱۹۶۱ با ایجاد یک جنگ چریگی و با به کارگیری ارتشی خصوص که از تبعدیان کوبایی بودند حکومت کاسترو را از هم بپاشد.
اما ارتش کوبا در خلیج خوک ها از این کار جلوگیری کرد و علاوه بر کشتن بسیاری از این افراد هزار نفر را تحت اسارت درآورد. این پیروزی به یک ابزار تبلیغی برای کاسترو تبدیل شد و او با این کار وجهه ابرقدرت بودن آمریکا را تا حدودی از بین برد که این موضوع برای آمریکا قابل قبول نبود.
هواپیماهای تجسسی آمریکا در سال ۱۹۶۲ موشک های هسته ای را از شوروی در راه انتقال به کوبا شناسایی کردند که این مسئله موجب ترسیدن جامعه بین الملل شد زیرا جهان در آستانه شروع یک جنگ هسته ای تمام عیار قرار می داد.
رئیس جمهور وقت آمریکا جان اف کندی؛ هشداری به کوبا صادر کرد که تحت این قرار بود: «در آن جزیره محصور، مجموعهای از پایگاههای شلیک موشکهای تهاجمی در حال ساخت است. هدف از احداث این پایگاهها نمیتواند چیزی جز ایجاد توانایی انجام حمله هستهای در نیمکره غربی باشد»
با مذاکرات فشرده و پشت پرده ای که انجام شد شوروی موشک های خود را به صورت آشکار از کوبا خارج و آمریکا هم سلاح هایش را به صورت مخفیانه از ترکیه بیرون کشید.
اتحادی که کوبا با شوروی برقرار کرد سبب شکل گیری روابط گسترده اقتصادی بین این دو کشور شد، به طوری که بخش عمده خرید شکر شوروی از این جزیره انجام می شد. از طریف آمریکا نیاز شدیدی به کالاهای کوبایی داشت اما به دلیل تحریم های تجاری آمریکا این کالا به شوروی صادر می شدند و با حمایت شوروی در راس جنبش عدم تعهد قرار گرفت.
حضور فیدل کاسترو در آفریقا:
فیدل کاسترو در آفریقا جنابدارانه عمل می کرد و نیروهای نظامی اش را در جنگ داخلی آنگولا و جنگ داخلی موزامبیک به کمک چریک های ماکسیست فرستاد.
فیدل کاسترو پس از فروپاشی شوروی:
زمانی که اتحاد جماهیر شوروری فروپاشیده شد یک فاجعه برای انقلاب کاسترو محسوب می شد، همانطور که اشاره شد شکری که کوبا به شوروی می فرستاد قطع شد و اقتصاد کوبا عملا تعطیل شد. با قطع کمک های حیاتی که شوروی به خاطر تحریم های آمریکا بر کوبا داشت، اتفاق افتاد این کشور با بحران های همه جانبه و جدی روبرو شد، همین موضوع سبب شد تا در اواسط دهه ۹۰ میلادی تحمل بسیاری از کوبایی ها به پایان برسد و هزاران نفر از آنها از طریق دریا به سمت فلورایدای آمریکا منتقل شدند. باوجودی که بسیاری از این پناهندگان در طول مسیر غرق شدند اما نمادی از اعتماد خرد شده نسبت به شخص فیدل کاسترو به نمایش گذاشته شد.
سالهای پایانی:
در سال های پایانی حکومت به نظر می رسید که وی در مواضع خود مقداری ملایم تر شده به طوری که بعد از یک عمل اضطراری سرطان روده در سال ۲۰۰۶ از قدرت کناره گیری کرد و برادرش رائول کاسترو را بجای خود قرار داد. بعد از این حادثه بسیار کمتر در انظار عمومی قرار گرفت. در فوریه ۲۰۰۸ وی اعلام کرد که دیگر سمت ریاست جمهوری و فرمانده کل قوا را نخواهد پذیرفت. در سالهای بعد سعی کرد تا با ایجاد پیوند با هوگو چاوز رئیسجمهور وقت ونزوئلای نفتخیز جای خالی کمکهای اتحاد شوروی را پر کند.
حواشی زندگی فیدل کاسترو:
در دهه های ۱۹۷۰ و ۱۹۶۰ میلادی فشارهای بسیاری زیادی بر هم جنس گرایان کوبایی وارد شد و حکومت فیدل کاسترو این افراد را با هدف «تجدید تربیت و پرورش» وارد اردوگاه های کار اجابری کرد. با اعترافی که فیدل کاسترو داشت عنوان کرد که این سیاست وی غلط بوده است.
در سال ۱۹۸۰ میلادی کاسترو به ۱۲۵ هزار نفر از کوبایی ها که خواستار ترک کوبا بودند اجازه داد تا از طریق بندر ماریل و با یک مهاجرت انبوه به ایالت متحده آمریکا بروند.
وی با نامگذاری مجسمه خیابان یا میدان به نام خود و چهرهاش روی سکهها ضرب مخالف بود؛ زیرا آن را نماد «تکبر انسانی» میدانست، زیرا همه کانال و شبکه ها سخنرانی های او را پخش می کردند.
در سال ۲۰۰۴ میلادی وی به دنبال زمین خوردگی دچار شکستگی کاسه زانو و بازو شد.
فیدل کاسترو نظام خدمان درمان و آموزش رایگان را با کیفیت زیاد در دسترس همگان قرار داد. نرخ مرگ و میر نوزادان در این کشور با بیشتر کشورهای پیشرفته جهان قابل مقایسه است.
به دلیل رفتار خشنی که این رئیس جمهور با مخالفان سیاسی نشان می داد بر سابقه اش در حقوق بشر سایه می انداخت. در سفری که پاپ ژان پل دوم در سال ۱۹۹۸ به مناطق تاریخی کوبا داشت، کاسترو را با با نقض حقوق بشر محکوم کرد. این صحبت ها موجب خجالت کاسترو در برابر تمام جهان شد.
سوء قصدها بر علیه فیدل کاسترو:
سازمان سیا آمریکا چندین مرتبه سعی کرد تا وی را به قتل برساند که معروف ترین آنها عملیات مانگوس بود. در این عملیات قرار بود در سیگارهای فیدل کاسترو مواد منفجره ریخته شود.
از جمله دیگر مواردی که انجام شد ریختن ریش او با هدف دست انداختن او در انظار عمومی بود. قرار بود این کار را از طریق پودری که به ریش خود می زند انجام شود.
سینما:
درباره این سیاستمدار کارهای مستندی و سینمایی زیادی ساخته شده است. حدود ۵۰ بازیگر سینما و تلویزیون در نقش او بازی کردند که از میان آنها نقش آفرینی جک پالانس در فیلم «چه» در سال ۱۹۶۹و دمیان بیچیر در فیلم چه ساخته استیون سودربرگ در سال ۲۰۰۸ برتر بودند.
او از علاقه مندان به سینما بود که در مستند فرمانده ساخته الیور استون از علاقهاش به سوفیا لورن، بریژیت باردو، ژرار دوپاردیو و چارلی چاپلین صحبت می کند.
براساس فیلم شناسی فیدل کاسترو قبل از اینکه ریش بگذارد در دو فیلم کمدی و موزیکال هالیوودی «راحت برای ازدواج» و «تعطیلات در مکزیکو» که هر دو در سال ۱۹۴۶ ساخته شده بودند بازی کرد و نقش سیاهی لشکر داشت.
درگذشت:
فیدل کاستررو در ۲۵ نوامبر ۲۰۱۶ زمانی که به ۹۰ سالگی رسیده بود از دنیا رفت. در روز شنبه این خبر از طرف تلویزیون کوبا منتشر شد. براساس گزارش هایی که ارائه شده اند رائول کاسترو رئیس جمهور وقت کوبا این خبر را در بامداد در تلویزیون عنوان کرد: «فرمانده کل انقلاب کوبا ساعت ده و ۲۹ دقیقه شامگاه جمعه درگذشت».
به گزارش خبرگزاری فرانسه، رائول کاسترو گفتهاست: طبق وصیت فیدل کاسترو جسد وی روز شنبه سوزانده شد. مراسم تشییع جنازه فیدل کاسترو در ۴ دسامبر ۲۰۱۶ برگزار شد.
گردآوری: بخش بیوگرافی سرپوش
- 17
- 2