همیشه گفته می شود: «پیشگیری بهتر از درمان است». این امر در مورد خودروها و اتومبیل ها نیز صدق می کند. در بسیاری از مواقع با چک کردن و بررسی ساده خودروی شخصیمان، که مطمئنا زمان کوتاهی را از ما می گیرد، احتمال خرابی و معیوب شدن ترمز خودرو را به خصوص در هنگام مسافرت های طولانی، کاهش چشمگیری خواهیم داد. در زمینه مراقبت و نگه داری از سیستم ترمز خودروهای شخصی خود، به خصوص خودروی سواری پراید ( سایپا و ایران خودرو)، ده نکته و اقدام وجود دارد که بررسی هر کدام از این موارد صرفا امری مختص به آقایان نیست بلکه مواردی را که گفته خواهد شد، برای بانوان نیز به سادگی قابل اجرا و پیگیری است. این نکات دهگانه مراقبتی از سیستم ترمز خودرو و اتومبیل شخصی به ترتیب ذیل خواهند بود:
۱- بازدیدهای دوره ای سیستم ترمز:
بهتر است مایع ترمز ( روغن ترمز) را بعد از هر دو سال یکبار تعویض کرد. در زمانی که از اتومبیل در نقاط کوهستانی و یا دارای آب و هوای مرطوب استفاده می کنید، مطلوب است که هر سال تعویض شود. می بایست در هر ۱۰ هزار کیلومتر، سطح روغن ترمز، پدال ترمز، کیفیت کار بوستر و ترمز دستی را بازدید کنید. همچنین در هر ۲۰ هزار کیلومتر، اتصالات، شیلنگ های ترمز، لوله ها، نیروی ترمز، ترمز کاسه ای و دیسکی را چک و بازدید کنید.
۲- بازدید روغن ترمز
دقت نمایید که سطح مایع ترمز به علامت MAX بر روی منبع ذخیره روغن ترمز نزدیک و همسطح باشد. در غیر این صورت، هر مقدار که روغن ترمز کم است، به همان مقدار، روغن ترمز ( از همان رنگ و نوع) را اضافه کرده و سیستم را از نظر نشتی مایع ترمز چک کنید. مشخصات مایع ترمز، DOT-3 یا همان روغن زرد رنگ و DOT-4 یا همان روغن آبی رنگ است.
۳- بازدید ترمز دستی
با نیروی برابر با ۱۰ کیلوگرم، اهرم ترمز دستی را کشیده و بخش کورس آن را امتحان کنید. بخش کورس، حرکت ۶ الی ۸ دندانه ( صدای تیک ترمز دستی) است. بهتر است که با کشیدن ترمز دستی، حتی به اندازه یک دندانه ( تیک)، چراغ قرمز هشدار دهنده (Break) بر روی آمپر روشن شود.
۴- بازدید شیلنگ های ترمز
شیلنگ خلاء، سوپاپ مکشی و اتصالات را از نظر خرابی، ساییدگی و نشتی بازبینی و چک کنید.
۵- آزمون کیفیت کار بوستر ترمز
در بخش اول، زمانی که موتور خودرو خاموش است، چند بار فشار دهید تا مطمئن شوید که دیگر مقدار حرکت پدل تغییر نمی کند. در حالی که پدال را نگه داشته اید، موتور را استارت بزنید. زمانی که استارت میزنید، پدال باید مقداری پایین برود.
در بخش دوم، وقتی موتور را استارت زدید، بعد از دو دقیقه آن را خاموش کرده و یک نیروی معمولی به پدال وارد نمایید. اگر پدال ابتدا تا انتها خوابید و پس از هر بار فشار دادن، کوتاه تر شود، این به معنی آن است که بوستر سالم است. در صورت وجود هرگونه اشکال، شیلنگ خلاء و یا سوپاپ یک طرفه را بازدید نمایید. همچنین چک کنید تا اتصالات نیز بدون نقص باشند.
در بخش سوم، یک بار دیگر موتور را استارت بزنید. نیرویی معمولی به پدال وارد کنید و در حالتی که پدال را نگه داشته اید، موتور را خاموش کنید. در حدود ۳۰ ثانیه پدال را نگه داشته و در صورت تغییر نکردن ارتفاع پدال، بوستر سالم است.
۶- بازدید ترمز کاسه ای
طرز کار سیلندر ترمز چرخ و نشتی احتمالی آن را چک کنید. لنت از نظر ساییدگی و یا هرگونه آسیب دیدگی مصون باشد. لنت ترمز در حالت استاندارد، ۱ میلیمتر و قطر داخلی کاسه چرخ، ۱۷۰ میلیمتر است.
۷- بازدید ارتفاع پدال ترمز
فاصله مرکز سطح لاستیک روی پدال تا سینی جلو، می بایست بین ۲۰ سانتی متر باشد.
۸- بازدید خلاصی پدال ترمز
پدال را چند مرتبه فشار داده تا خلاء آن از لوله خارج شود. پدال را به آرامی و با دست فشار داده تا میزان خلاصی آن مشخص شود. خلاصی پدال به صورت استاندارد بین ۴ تا ۷ میلیمتر است.
۹- بازدید فاصله پدال تا کف اتومبیل
پدال را با نیرویی معادل ۶۰ کیلوگرم فشار داده و در همین حال فاصله مرکز سطح بالای کفشک پدال تا کف اتومبیل باید به صورت استاندارد حداقل ۶ سانتی متر باشد. اگر میزان فاصله کمتر از حد استاندارد باشد، موارد ذیل را باید بررسی کرد وجود هوا در سیستم، عملکرد بد رگلاز اتوماتیک، فاصله بیش از حد کفشک تا کاسه چرخ.
۱۰- بازدید ترمز دیسکی
در ترمز دیسکی، سیلندر ترمز دیسکی جلو را از نظر نحوه کار و نشتی، چک کنید. میزان ساییدگی لنت ها و ضخامت دیسک را بازدید نمایید. به طور استاندارد، حد ضخامت لنت ترمز، ۳ سانتی متر و حد ضخامت دیسک ترمز، تقریبا ۱.۱ سانتی متر است.
- 31
- 7
