کره‌ای کوچک و بی‌آزار

عصرخودرو،در سال ۸۴ و در اوج شهرت پراید، خودرو دیگری توسط خود سایپا معرفی شد که بسیار موردتوجه بازار قرار گرفت. کیا ریو به‌عنوان یک سدان ساب کامپکت، محصولی از شرکت کیاموتورز کره جنوبی است که بعد از ورودش به ایران به‌سرعت شهرت پیدا کرد و بخش زیادی از بازار سایپا را به خود اختصاص داد. کیا ریو در سال ۸۴ ‌روی خط تولید سایپا قرار گرفت و در سال ۹۱ با تصویب قانون اجباری‌شدن ایربگ از خط تولید خارج شد، ولی با توقف تولید، از محبوبیت این خودرو کاسته نشد و بازار دست‌دوم آن همچنان پرطرفدار ماند. دلایلی مانند مصرف و استهلاک پایین را می‌توان از اصلی‌ترین علل علاقه بازار به این خودرو دانست. در این راستا به سراغ یک ریو سال ۹۰ با حدود ۱۲۰هزار کیلومتر کارکرد رفتیم تا با بررسی این خودرو پس از ۵‌سال بتوانیم وضعیت این خودرو را در بازار دست‌دوم بسنجیم.

طراحی ظاهری و داخلی

فیس‌لیفت نسل اول کیا ریو حتی در نمونه به‌اصطلاح فول‌آپشن هم ظاهر فریبنده‌ای ندارد و در همین راستا نمونه مونتاژ داخل که حتی چراغ‌های مه‌شکن جلو هم در آن حذف‌شده به‌مراتب از نمونه اصلی بی‌احساس‌تر است، ولی اگر به سگمنتی که این خودرو در آن قرار دارد نگاه دقیق‌تری بیندازیم، متوجه می‌شویم که در دسته خودروهای کوچک شهری نیاز خیلی زیادی به داشتن یک ظاهر زیبا و فریبنده احساس نمی‌شود. وجود رینگ‌های ۱۵ اینچی فولادی با قالپاق‌های پلاستیکی و آینه‌های بزرگ جانبی که به‌صورت دستی تنظیم می‌شوند هم این احساس را تشدید می‌کند. بدنه خودرو استحکام خیلی زیادی ندارد و بنابراین در تصادفات به‌سرعت آسیب می‌بیند. ‌روی نسل اول این خودرو تست NCAP انجام‌ نگرفته ولی در نسل دوم توانسته ۳ ستاره ایمنی کسب کند که البته با توجه به سن خودرو نتیجه ایده‌آلی محسوب می‌شود. وقتی وارد اتاق ریو می‌شوید، حس یک خودرو اقتصادی و شهری کاملا محسوس است. صندلی‌های پارچه‌ای بسیار ساده بوده و در هر دو طرف راننده و سرنشین، به‌صورت کاملا‌ دستی تنظیم می‌شوند ولی از کیفیت خوبی برخوردارند به‌طوری‌که در نمونه موردبررسی ما با کارکرد بیش از ۵ سال، کیفیت خود را حفظ کرده و آسیب ‌ندیده‌ بودند. بدنه داشبورد و فرمان از جنس پلاستیک سفت است که ظاهر زیبایی ندارد ولی همین مسئله باعث شده که پوسته فرمان و پلاستیک روی داشبورد بعد از ۱۲۰ هزار کیلومتر همچنان سالم باشد. فضای پا برای سرنشینان جلو و عقب با توجه به طول ۴۲۴۰ میلی‌متری خودرو کاملا ایده‌آل است. شعاع حرکت درهای عقب بسیار کم است، هرچند که برای سوار و پیاده‌شدن مشکلی ایجاد نمی‌کند ولی برای قرار‌دادن بار روی صندلی عقب اصلا مناسب نیست. سیستم تهویه این خودرو به‌صورت دستی است و از کیفیت نسبتا‌ خوبی هم برخوردار است ولی به دلیل نداشتن دریچه برای سرنشینان عقب، اگر سرنشینان خودرو زیاد باشند احتمالا گرما یا سرما اذیتشان می‌کند. سیستم صوتی اوریجینال این خودرو یک سیستم بسیار ساده با ۴ بلندگو است که فقط CD با فرمت Audio را پشتیبانی می‌کند ولی در نمونه مورد آزمایش سیستم صوتی باسلیقه مالک تغییر داده‌شده بود.

تجربه رانندگی با دیدگاه دست‌دوم

بعد از گذشت ۵ سال از عمر این خودرو، پیشرانه همچنان با یک استارت کوچک روشن می‌شود. پیشرانه ۱.۵ لیتری بنزینی تنفس طبیعی این خودرو که قدرتی معادل ۹۷ اسب بخار و گشتاوری حدود ۱۳۵ نیوتن‌متر تولید می‌کند، این خروجی را از طریق یک گیربکس ۵ سرعته دستی به چرخ‌های جلو منتقل می‌کند. شاید بتوان به‌جرات گفت که با تمام نقص‌ها و کمبودهایی که در طراحی و مونتاژ اتاق این خودرو وجود دارد، تنها دلیلی که می‌توان به‌وسیله آن تمایل بازار به این خودرو را توجیه کرد، همین پیشرانه ۱.۵ لیتری آن است. با اینکه این پیشرانه قدرت خیلی بالایی ندارد ولی با توجه به مصرف ۷ لیتری به ازای هر ۱۰۰ کیلومتر و با بهره‌گیری از باک ۴۵ لیتری سوخت، می‌توان آن را یک خودرو کاملا اقتصادی شهری دانست و نکته جالب اینکه مصرف سوخت این خودرو مانند بسیاری دیگر از رقبایش به مرور زمان افزایش نمی‌یابد و با اختلاف اندکی در همان حدود ۸ لیتر در حالت رانندگی‌ایده‌آل باقی می‌ماند. جعبه‌دنده عملکرد بسیار خوبی را از خود به نمایش می‌گذارد و با توجه به ضرایب دنده سنگین راننده را در دور گرفتن یاری می‌کند ولی فاصله دنده‌های ۴ و ۵ بسیار کم است و خودرو در سرعت‌های بالا عملکرد مناسبی ندارد. کیفیت پارچه صندلی‌ها نه در حد عالی ولی مطلوب هستند و به مرور زمان خیلی مستهلک نشده‌اند. سیستم تهویه، سیستم صوتی، شیشه بالابرهای جلو و دیگر اقلام برقی خودرو در مرور زمان تفاوت آنچنانی با نمونه اولیه پیدا نکرده‌اند. تنها ایرادی که شاید بتوان به این خودرو وارد کرد این است که به دلیل خشک‌بودن سیستم تعلیق یکپارچه عقب، تجهیزات زیربندی و اتاق به مرور زمان به صدا می‌افتند، در نمونه مورد آزمایش ما ‌هنگام رد شدن از دست‌انداز‌ها و حرکت در مسیرهای ناهموار صدای سیستم تعلیق به کررات در اتاق شنیده می‌شد. همچنین در مورد سیستم ترمز هم باید گفت که با توجه به بهره‌گیری از سیستم ABS، روند ترمزگیری در مسیرهای خاکی به‌شدت حس بی‌اعتمادی را به شما منتقل می‌کند که البته اگر آن را با پراید مقایسه کنیم، تفاوت خاصی احساس نمی‌شود.

بخریم یا نخریم

ریو در بازار دست‌دوم با خودروهایی مانند پژو ۲۰۶ تیپ۵ مدل پایین، فیات سی‌ینا، پژو ۴۰۵، سمند و پژو پارس و تندر ۹۰ مدل پایین در یک بازه قیمتی قرار دارد. رقابت این بازه که به‌شدت مورد استقبال مخاطبان خودرو دست‌دوم است، چندان کار دشواری نیست اما باید در نظر داشت که هر یک از این رقبا برای خود محاسن و معایبی دارند. به‌عنوان‌مثال، فیات سی‌ینا یک خودرو خوب و کم‌استهلاک به‌حساب می‌آید ولی در بحث تامین قطعات و لوازم یدکی به‌شدت ضعف دارد، از آن طرف پژو ۴۰۵ و پارس و سمند از نظر تامین قطعات قوی هستند ولی در این بازه قیمتی می‌توان نمونه‌های قدیمی آنها که کارکرد بالایی دارند را تهیه کرد و این مسئله می‌تواند در طولانی‌مدت مشکل‌ساز باشد. با این اوصاف ریو یک خودرو ایده‌آل در بازه قیمتی خود است که به واسطه استهلاک پایینش می‌تواند گزینه مناسبی برای مصارف شهری و بعضا جاده‌ای باشد و از طرفی چون هنوز ۱۰ سال از توقف تولید این خودرو نگذشته است، سایپا در قبال تامین قطعات آن مسئول است.

در پایان لازم است از آقای مرتضی زرنگار که خودرو خود را جهت بررسی در اختیار ما قراردادند کمال تشکر و قدردانی را به‌جای آوریم.