ورزشگاه سلطان بن‌قابوس در عمان، تفاوت چنداني با استاديوم اختصاصي الهلالي‌ها ندارد. به‌خاطر مشكلاتي كه براي حمله به سفارت عربستان در ايران به وجود آمد، ياران برانكو در عمان بايد به ميدان بروند. الهلال اگرچه همانند پرسپوليس جشن قهرماني را در كشورش برپا كرده است اما مثل باشگاه ايراني، مشكل بازيكن ندارد، حواشي جشن قهرماني ندارد، بازيكنش ناگهان براي تيم حاشيه ايجاد نمي‌كند و با آرامش و تمركز قدم در بازي حساس مي‌گذارد.
پرسپوليس در روزهايي كه نياز به حمايت ويژه هواداران داشت، همانند بازي رفت، تنها خواهد بود. ورزشگاهي كه هواداران الهلالي بر پرسپوليسي مي‌چربند و مي‌توانند با شعارهاي عربي و سروصدا، حتي وقتي پرسپوليس از حريف پيش است، بر ذهن و روان بازيكنان ايراني تاثير بگذارند و از شكست بگريزند. مثل بازي رفت. مثل تساوي شيرين در لحظات پاياني بازي. حالا ما هستيم و انديشه‌ها و جوانانِ برانكو. بازيكناني كه اگرچه انگيزه‌اي دوچندان دارند، اما بايد نيرويي مضاعف صرف كنند، بيشتر بدوند، بيشتر تكل بزنند، بيشتر موقعيت‌سازي كنند و بيشتر درگير شوند.
روزي كه در دفاع، سيدجلال و انصاري را نمي‌بينيم و در ميانه ميدان خبري از سروش رفيعي نيست. ما هستيم و انديشه‌هاي برانكو. ما هستيم و عزم بازيكناني كه با تمركز، زودتر از هر تيمي در دوران ليگ برتر، قهرمان شدند. امروز بايد «كمتر» اشتباه و «بيشتر» تلاش كرد. امروز بايد قدر فرصت‌ها را دانست و به اميد فرصت ديگر نماند. از عليرضا بيرانوند كه نبايد اجازه دهد توپي از خط دروازه بگذرد تا مهدي طارمي كه هر توپي را به هر زحمتي كه شده بايد از خط دروازه عبور دهد. وقتش هست آقاي برانكو. ما روي دانش فني شما حساب كرده‌ايم.
- 13
- 2
