ماجرای چمدان‌های تیم ملی چه بود؟

به گزارش خبرآنلاین، از آنجا که در روزهای اخیر داستان‌های هیجان‌انگیزی در مورد تعداد چمدان‌های تیم ملی در رسانه‌ها و کانال‌های خبری درج شده دلیل این تعداد چمدان همراه بازیکنان را در مطلب زیر نگارش می‌کنم.

تیم ملی دو بازی پشت سر هم در بیروت پایتخت لبنان و امان پایتخت اردن با تیم‌های ملی لبنان و سوریه دارد. در نتیجه امکان بازگشت به تهران و سفر مجدد به مقصد جدید میسر نبود در نتیجه باید وسایل برای دو مسابقه تدارک دیده شود.

الف) وسایل تمرینی

در مجموع ۴ جلسه تمرین در لبنان و اردن باید برگزار شود. از آنجا که میزبانان هیچ تعهدی برای ارائه وسایل ندارند، مهمان می‌بایست کلیه تجهیزات تمرینی را با خود برای دو مسابقه همراه داشته باشد. پس بسیاری از چمدان‌ها مملو از توپ و تجهیزات تمرین از قبیل نیزه، کونز، مانع و ... است.

ب) گرمکن، البسه تمرین و مسابقه

به دلیل دو مسابقه پیاپی خارج از خانه، باید برای ۴ جلسه تمرین لباس، شورت و ساق کافی همراه داشت. زیرا ممکن است هتل محل اقامت به هر دلیلی حتی شست‌وشوی البسه را انجام ندهد پس باید تمامی موارد را پیش‌بینی کرد. در نتیجه برای ۴ جلسه تمرین حداقل ۱۲۰ دست، ست کامل تمرین نیاز است.

به جهت برابری البسه مسابقه‌ای ایران با لبنان و سوریه (سفید، قرمز) باید هر دو رنگ را همراه برد. هر رنگ ۳ دست و ۳۰ عدد می‌شود ۹۰ دست سفید، ۹۰ دست قرمز و مجموعا ۱۸۰ عدد لباس مسابقه! حال چرا سه دست؟‌ یک دست برای نیمه اول و یک‌ دست برای نیمه دوم و یک دست رزرو که اگر لباس پاره یا دچار مشکل شد بازیکن در مسابقه به مشکل بر نخورد. به موارد بالا چمدان و وسایل شخصی کاروان را هم اضافه باید کرد.

بازیکنان جوان‌تر معمولاً هنگام ورود تیم‌ها در فرودگاه به تدارکات برای جابجایی چمدان‌ها کمک می‌کنند که امری اخلاقی و قابل تحسین است.

گفتنی است کاروان کره جنوبی در تهران یک کامیون باری کامل وسایل و چمدان داشت.