باز هم اتوبوس، باز هم آقای کنعانی‌زادگان!

خبرآنلاین نوشت: نمی شود که آدم هر کاری دلش خواست بکند و انتهایش گمان کند با یک عذرخواهی ساده همه چیز ختم به خیر می شود.

محمد حسین کنعانی زادگان را عصبانی کردند؛واکنشی نشان داد که نه در شان خودش بود،نه پرسپولیس و نه هواداران.جالب اینجاست که به ۲۴ ساعت نرسیده متنی منتشر کرد که:«ناراحتی باخت و شنیدن الفاظی زشت از طرف تعدادی معدود از افراد باعث شد کنترلم را از دست بدهم و بابت این اتفاق واقعا پشیمانم.»

پشیمانی از چه چیزی؟از مشت و لگدی که به آن هوادار یا به قول خودتان هوادارنما! زدی یا از ناسزایی که به آنها گفتی؟ اصلا رفتاری که آن هواداران انجام دادند را تایید نمی کنم اما آقای محمد حسین کنعانی زادگان! یک چیزی را از یک آدم رسانه ای بزرگ می گویم که سال هاست آویزه گوش خیلی از خبرنگاران شده و امیدوارم آویزه گوشه شما فوتبالیست ها هم بشود.

اردشیرخان لارودی که به گردن خیلی از مطبوعاتی ها حق دارد سال ها سال قبل وقتی جواد کاظمیان داشت قرارداد ۱۱۰ میلیونی می بست حرفی را زد که می شود آن را با طلا نوشت.در گیر و دار این قرارداد بزرگ یک نفر سوال کرد که اردشیرخان! واقعا ۱۱۰ میلیون برای یک بازیکن زیاد نیست؟ که او این واکنش را نشان داد:«بخواهیم حساب کنیم جواد کاظمیان از نظر من ۱۰ میلیون باید بگیرد،او ۱۰۰ میلیون دیگر را برای حاشیه ها،مصدومیت ها،شنیدن فحش خواهر و مادر و ...می گیرد. نمی شود دهان هوادار عصبانی از شکست را در ورزشگاه بست.تیم برای آنهاست و طاقت شکستش را ندارند.پس شاید فحش بدهند یا هر کار دیگری در ورزشگاه انجام بدهند.پس نوش جان جواد کاظمیان.»

سال ها از این حرف گذشته و امروز یکی مثل محمد حسین کنعانی زادگان کنترل خودش را از دست می دهد،داخل اتوبوس می شود،بر می گردد تا با مشت و لگد به هوادار حمله کند. آقای مدافع با تعصب و مدافع تیم ملی بیایید از زاویه ای دیگر به این قصه نگاه کنیم! شما عصبانی بودی و کنترل خودت را از دست دادی،حالا خودت را جای آن هوادار بگذار که از شکست تیمش ناراحت بوده و شما و سایر بازیکنان را مقصر می داند.اصلا شاید بگویید هوادار تیم رقیب بوده و می خواسته روی اعصاب شما رژه برود.به قول اردشیر خان لارودی آن چند میلیاردی را که بیشتر می گیرید پول همین چیزها است اگر نه اگر حساب دو دوتا – چهارتا باشد شاید بازیکنی مثل کنعانی زادگان یک میلیارد هم نیارزد.

آقای مدافع تیم ملی! امیدواریم آن هوادار عذرخواهی شما را پذیرفته باشد اما یک چیز را هرگز فراموش نکن.دود از دست دادن کنترل فقط در چشم خود شما می رود.دفعه قبل که کنترل خودت را از دست دادی از روی خشم نبود و سوار اتوبوس شدی؛این بار که این اتفاق افتاد از روی خشم بود و از آن پیاده! هر چند که تفاوت زیادی بین آن سوار شدن و پیاده شدن هست اما این نصیحت را بپذیر که هوادار،همیشه هوادار است، توقعی غیر از پیروزی تیم محبوبش ندارد و آنجا که در شعارهای استادیومی حل می شود ممکن است چیزی بگوید که به مزاج خیلی از ورزشکاران خوش نیاید.محمد حسین کنعانی زادگان عزیز! هر جایی به بن بست خوردی یاد حرف آقای لارودی بیفت.یاد قراردادهای بیشتری که گرفتید و دلیل آن را هم استاد گفتند.

مرتضی رضایی