روزنامه جوان نوشت: هنوز همه مات و مبهوت پرداخت یک میلیون و ۳۰۰ هزار دلار به موسیمانه بودیم که خبر رسید لوکاس ژائو، مهاجمی که یک نیم‌فصل تمام هواداران پرسپولیس را دق داد، با دریافت ۸۰۰ هزار دلار رضایت داده از پرسپولیس جدا شود.
انگار مسخ شده‌ایم، انگار عادت کرده‌ایم که بیایند و پولمان را به جیب بزنند و بروند. ماجرا خیلی وقت پیش از ویلموتس آغاز شد، اما پرونده ویلموتس انگار همه را عادت داد به اینکه خارجی‌ها بیایند و میلیارد‌میلیارد به جیب بزنند و بروند. انگار بیکار‌های فوتبال جهان به کمک دلال‌های چسبیده به مدیران فوتبال آدرس را خوب یاد گرفته‌اند و می‌دانند کجا بیایند و چگونه قرارداد ببندند. از دو بازیکن بوسنیایی استقلال گرفته تا نبیل باهویی پرسپولیس، رقم‌ها هم تا دلتان بخواهد مختلف است، از ۲۰۰ هزار دلار شروع می‌شود تا ۳۵۰ هزار و ۴۰۰ و ۵۰۰ هزار دلار به بالا!
چرایی‌اش کاملاً مشخص است، چون هیچ برخوردی با مدیران نالایق فوتبال به عنوان مسببان این ضرر و زیان تمام نشدنی به پول مردم و بیت‌المال نشد. خوب یادمان هست مسببان ویلموتس‌گیت چگونه عرق‌ریزان به محکمه کشیده شدند، اما وقتی متوجه شدند همه چیز تنها بازی است و قرار نیست بابت غلطی که کرده‌اند، مؤاخذه شوند، آن وقت همه چیز تبدیل به خنده شد و تاخت و تاز بیشتر با پول مردم. ویلموتس آمد، تیم ملی را به قهقرا برد و بعد هم ۷ میلیون و ۸۷۵ هزار یورو پول گرفت و رفت. هیچ کس هم نپرسید که این پول از کجا تأمین شد، ولی خب ما که می‌دانیم پول عرق ریخته مردم ایران و بیت‌المال بود که به جناب جنتلمن پرداخت شد.
ماجرا تمام شدنی نیست، چون آقایان هنوز با خیال راحت برای خودشان تاخت و تاز می‌کنند. اگر با متخلفان بزرگ و کوچک «ویلموتس‌گیت» برخورد می‌شد، موسیمانه عشق ویلا و استخر بعد از به خاک سیاه نشاندن استقلال یک میلیون و ۳۰۰ هزار دلار (چیزی حدود ۱۰۵ میلیارد تومان) طلبکار نمی‌شد که بعد هم برود و با گستاخی تمام از روز‌های حضورش در استقلال به عنوان روز‌های سیاه کارنامه مربیگری‌اش یاد کند.
ماجرا تمام نشدنی است، چون دیروز رسانه‌ها خبر دادند پرسپولیس از ترس شکایت لوکاس ژائو، مهاجم بی‌کیفیتی که گاریدو، سرمربی اخراجی با خودش به ایران آورد، توافق کرده که ۸۰۰ هزار دلار (یعنی حدود ۶۵ میلیارد تومان) به او بپردازد. مهاجمی که طی یک نیم‌فصل فقط یک گل، آن هم در جام حذفی مقابل مس سونگون زد. دقت کردید؛ ۸۰۰ هزار دلار فقط برای یک گل، در بقیه بازی‌ها زمانی که ژائو در زمین بود هیچ تأثیری در بازی پرسپولیس نداشت و تا جایی که یادمان می‌آید چند گل صددرصد را هم نزد!
مشکل اینجاست که با خاطیان اصلی این قرارداد‌ها هیچ برخوردی نمی‌شود تا آنها وقیحانه اطلاعیه صادر کنند که هیچ خطری تیم‌هایشان را تهدید نمی‌کند و خیال هواداران بابت محرومیت‌های احتمالی راحت باشد. بله، خیال هوادار راحت باشد از جیبش، از پول زحمت کشیده او و بقیه مردم، از جیب کارگران و کارمندان که سر ماه از حقوقشان مالیات کم می‌شود، برداشت می‌شود و به جیب خارجی‌های بی‌کیفیتی سرازیر می‌شود که دلال‌های چسبیده به مدیران فوتبال آنها را قالب فوتبال ایران می‌کنند.
در این میان همه مسخ شده‌اند. همه فقط نگاه می‌کنند، انگار که عادت کرده‌ایم به شنیدن این اخبار یا به دیدن این ارقام. به فریبکاری مدیران فوتبال که جیب‌مان را خالی می‌کنند، اما با لبخند نویدمان می‌دهند که نگران نباشیم، اتفاقی برای تیم رخ نمی‌دهد. جیب‌مان و بیت‌المال را خالی می‌کنند و لبخند می‌زنند که خیالتان راحت از پنجره نقل و انتقال محروم نمی‌شویم و می‌رویم چندتا بی‌کیفیت و بیکار مانده دیگر را می‌آوریم، مشکلی هم نیست جیب شما و بیت‌المال هست برای برداشت‌های میلیاردی آینده!
ماجرا تمام نشدنی است، تا وقتی که مدیران فاسد فوتبال سر کار هستند از فدراسیون‌نشین گرفته تا باشگاه‌ها، مدیرانی که حتی ریالی بابت تخلفات و فسادشان از جیب‌شان پرداخت نمی‌کنند که اگر می‌کردند غلط می‌کردند اینگونه چوب حراج به بیت‌المال و پول مردم بزنند. مدیرانی که امروز خیلی راحت می‌توان گفت حتماً درصدبگیر چنین قرارداد‌هایی هستند. فقط سؤال اینجاست که چرا قوه قضائیه و نهاد‌های نظارتی و امنیتی در قبال این همه تخلف و این همه فساد و بیت‌المال‌خوری سکوت کرده‌اند و کاری انجام نمی‌دهند؟ چرا هنوز پرونده مس رفسنجان به نتیجه نرسیده؟ چرا پرونده فساد در فوتبال سال‌ها پیش در راهرو‌های مجلس گم شده؟
ماجرا تمام نشدنی است، چون پرونده‌های قبل هنوز به نتیجه نرسیده و بعید هم هست که به نتیجه برسد تا مدیران فاسد فوتبال همچنان بتازند و هرگونه انتقادی را خفه کنند. انتقاد‌ها و اعتراض‌ها را خفه کنند تا با خیال راحت و در سکوت مراجع ذی‌ربط به راحتی بیت‌المال و جیب مردم را خالی کنند.
- 10
- 4
