زمانی که سر الکس فرگوسن در سال ۱۹۸۶ هدایت تیم منچستریونایتد را بر عهده گرفت، به سراغ مربی جوانان این تیم یعنی اریک هریسون رفت و از او در مورد تعداد بازیکنان جوان تیم سوال کرد. همگان متوجه تغییر شیوه من‌یونایتد با حضور سر الکس شده بودند و همین امر موجب شد طی تنها ۱ ماه تعداد بازیکنان جوان شیاطین سرخ تقریباً ۳ برابر شود.
فرگوسن تیم آکادمی و بازیکنان‌اش را مدت‌های مدیدی زیر نظر قرار داد و سرانجام در سال ۱۹۹۲، از میان جوانان با استعداد آکادمی، بازیکنان‌اش را انتخاب و به تیم اصلی منتقل کرد. بازیکنانی که همه آنها رویای تشکیل تیمی قدرمتند در حد و اندازه‌های تیم افسانه‌ای سر مَت بازبی را در سر می‌پروراندند و بوی پیپ بازبی را حتی سال‌ها بعد از ترک اولدترافورد در راهرو افتخارت باشگاه حس می‌کردند؛ بازیکنانی از قبیل رایان گیگز، فیل نویل، گری نویل، دیوید بکهام، نیکی بات و پل اسکولز.
بازیکنان جدید به حدی پیشرفت کردند که فرگی ناگهان در یک تصمیم پر از ریسک، آنها را جایگزین بازیکنان بزرگ، اصلی و محبوب منچستریونایتد کرد. با همین بازیکنان بود که فرگوسن در فصل ۹۳-۱۹۹۲ لیگ جزیره را فتح کردند و این شروعی بود بر عصر طلایی شیاطین سرخ.
عصری که با حفظ روحیه مبارزه‌طلبی و مقاومت، حفظ ارزش‌ها و البته ارتقای معیارها در تاریخ سرخ‌پوشان ماندگار و نسل‌به‌نسل به عنوان یک فلسفه منتقل شد. فلسفه‌ای که شاید در ابتدا تنها از آن به عنوان نقطه مقابل سیاست‌های مارگارت تاچر، نخست وزیر وقت بریتانیا یاد می‌شد و بعدها به سندی از افتخار و برنامه‌ای برای پیشرفت تبدیل شد.
بیست‌وششم ماه می سال ۱۹۹۹، ورزشگاه نیوکمپ بارسلون میزبان دیدار فینال لیگ قهرمانان اروپا بود. تقریباً یک‌صد هزار نفر فضایی بسیار فوق‌العاده را خلق کرده بودند تا شاگردان جوان و مستعد سر الکس فرگوسن بتوانند توانایی‌های خود را در معرض محکی بسیار جدی قرار دهند.
بازیکنانی که در تعیین سرنوشت منچستر در آن سال‌ها بسیار تاثیرگذار بودند و تماشای بازی آنها باعث افتخار هر بیننده‌ای بود. شیاطین سرخ آن زمان تاریخ را از نو نوشتند و موفق شدند برای اولین بار به عنوان یک تیم انگلیسی، تنها طی ۱۰ روز، به سه‌گانه دست یابند.
البته تا دقیقه ۱+۹۰ این هدف رنگ باخته بود و منچستر با حساب یک بر صفر از بایرن مونیخ عقب مانده بود اما در همین دقیقه تدی شرینگهام توپ را به تور دروازه اولیور کان چسباند تا بازی به تساوی برسد. یقیناً حتی خوش‌بین‌ترین طرفدار من‌یونایتد هم نمی‌توانست اتفاقات بعد از این گل را پیشبینی کند. دقیقه ۳+۹۰ بود که اوله‌گونار سولسشیر نام شیاطین سرخ را روی جام لیگ قهرمانان اروپا حک کرد تا شاگردان فرگوسن با کسب سه‌گانه به عنوان اسطوره‌های هواداران در تاریخ باشگاه جاودانه شوند.
اما حالا پس از گذشت ۱۸ سال، تیم سال ۲۰۱۶ بایرن مونیخ زیر نظر کارلو آنچلوتی می‌تواند رقیبی سرسخت برای تیم ۹۲ منچستریونایتد باشد. کارلتو در لیست بازیکنان فصل باواریایی‌ها برای حضور در لیگ قهرمانان اروپا، در کنار اسامی بازیکنانی همچون رابرت لواندوفسکی، آرتورو ویدال، توماس مولر و ... در لیست دومی که به عنوان لیست ذخیره نیز از آن یاد می‌شد، نام فابین بنکو، نیکلاس دورش، تیموتی تیلمن و مارکو فریدل را قرار داد، بازیکنانی که پیش از این نامی از آنها نشنیده بودید اما قطعاً بعد از این، از آنها بسیار خواهید شنید پس اسامی‌شان را به خاطر بسپارید.
فابین بنکو و نیکلاس دورش، دو هافبک تهاجمی جوان باواریایی‌ها با وجود تنها ۱۹ سال سن، سال گذشته (زمانی که ۱۸ ساله بودند) اصولاً باید در تیم زیر ۱۹ ساله‌های بایرن مشغول فعالیت می‌شدند اما روند پیشرفت این دو به حدی سریع و چشم‌گیر بود که مسئولان باشگاه آلمانی آنها را به تیم دوم بایرن حاضر در لیگ منطقه‌ای منتقل کردند.
تماشای بازی این دو به خوبی دلیل بازی آنها در تیمی ۲ سال بزرگ‌تر از سن‌شان را بازگو می‌کند. تاکتیک، سرعت و مهارت بنکو و دورش باعث شده از آنها به عنوان باستین شواین‌اشتایگر و تونی کروس آینده فوتبال آلمان یاد شود.
در کنار این دو بازیکن پرورش‌یافته در آکادمی باشگاه بایرن مونیخ، مارکو فریدل اتریشی نیز سال گذشته توسط ماتیاس سامر مدیر ورزشی بایرن، به تیم ۱۹ ساله‌های پیوست و در اردوی قطر به همراه تیم اصلی به تمرین پرداخت.
سامر بعد از این رویداد به وب‌سایت رسمی باشگاه گفت: «این تنها یک نشانه برای سایر بازیکنان با استعداد و جوان باشگاه است تا بدانند هر چیزی در بایرن ممکن و عملی‌ست. برخلاف رقابت سنگین و نزدیک میان بازیکنان تیم‌های پایه، همه آنها باید از این امر مطلع باشند که در باشگاهی حضور دارند که می‌توانند هر لحظه توانایی و استعداد خود را به اثبات برسانند.»
این همان اتفاقی‌ست که برای فابین بنکو در اردوی آماده‌سازی این فصل افتاد و او توانست با حضور در پست بال نفوذی در بازی مقابل منچسترسیتی و اینترمیلان در آمریکا، توانایی‌های خود از قبیل سرعت بالا، توانایی ارسال پاس‌های قطری دقیق و پخش توپ در تمامی نقاط زمین، را به خوبی به کارلو آنچلوتی نشان دهد. کاری که سریعاً از سوی سرمربی ایتالیایی و کاربلد باواریایی‌ها با قرار گرفتن در لیست اروپایی بایرن تاج‌گذاری شد.
جالب است بدانید که نام بنکو در میان «۵۰ استعداد آینده فوتبال دنیا» که توسط نشریه معتبر گاردین چاپ شده نیز دیده می‌شود. این موفقیت حتی باعث شد فدراسیون فوتبال کرواسی به این بازیکن پیشنهاد کند که به دلیل ملیت پدر و مادرش، ملیت کروات را برگزیند اما فابین فعلاً ترجیح داده که به این پیشنهاد پاسخ منفی دهد.
در حالی که بنکو خصیصه هجومی بسیار بالایی دارد، نیکلاس دورش بیشتر به بازی‌سازی در میانه میدان علاقه‌مند است، پستی که در سال‌های اخیر باستین شواین‌اشتایگر در آن ایفای نقش می‌کرد.
«نیکلاس تمامی ویژگی‌های مورد نیاز برای تبدیل شدن به بهترین هافبک میانی دنیا را داراست»
این جمله مارسل لوکاسون مربی تیم ملی جوانان آلمان در مورد دورش است. مارسل در ادامه صحبت‌هایش در مورد نیکلاس می‌گوید: «زمانی که او صاحب توپ می‌شود به خوبی می‌داند که توپ را می‌خواهد به کدام نقطه از زمین ارسال کند. دورش توانایی سرعت بخشیدن به بازی را داراست. او حتی بازی رقیب را می‌خواند و می‌تواند برای اقدامات رقیب برنامه‌ریزی کند. این یک خصیصه نادر و بی‌نظیر است که نیکلاس را می‌تواند به یکی از نابغه‌ها و ستاره‌های آینده فوتبال دنیا تبدیل کند.»
اما داستان دورش به همینجا نیز ختم نمی‌شود. او فعل خواستن و توانستن را بهتر از هر کسِ دیگری صرف می‌کند. روی بازوی او این عبارت تاتو شده است: «امروز کاری را انجام می‌دهم که سایرین انجام نمی‌دهند؛ پس فردا کاری را می‌توانم که دیگران توانایی‌اش را ندارند.»
زمانی که او در ماه می ۲۰۱۵، در بازی افتتاحیه لیگ قهرمانان زیر ۱۷ سال اروپا دچار شکستگی از ناحیه پا شد، کسی تصورش را نمی‌کرد که او بتواند به روزهای اوج‌اش باز گردد اما نیکلاس ۴ ماه بعد با آمادگی کامل به میادین بازگشت تا نشان دهد هیچ مانعی نمی‌تواند سد راه موفقیت و درخشش‌اش شود.
داستان تیموتی تریلمن اما داستانی کاملاً متفاوت نسبت به دورش و بنکو است. در حالی که بنکو و دورش به ترتیب در ۹ و ۱۲ سالگی به عضویت آکادمی بایرن در آمدند، تریلمن زمانی که ۱۶ سال داشت وارد آکادمی باواریایی‌ها شد و اکنون با ۱۸ سال سن، یکی از جوان‌ترین اعضا این خانواده است. او که تابستان دو سال پیش در ازای دریافت مبلغ ۵۰۰ هزار یورو از گرترفورث به بایرن مونیخ پیوست، با ۵ گل و ۸ پاس گل در ۱۳ بازی زیر ۱۷ ساله‌های آکادمی، همگان را انگشت به دهان کرد.
مربی تیم زیر ۱۷ ساله‌های بایرن او را «یک انتقال استثنایی» خطاب کرد و شاید به همین دلیل باشد که باشگاه بایرن مونیخ، برادر کوچک‌تر او یعنی «مالیک» را نیز سریعاً جذب کرد تا دست به یک کشف بزرگ زده باشد.
داوید آلابا مدافع ۲۵ ساله و اتریشی بایرن در مورد مارکو فریدل، دیگر استعداد ناب باواریایی‌ها که او نیز همانند آلابا اتریشی‌ست می‌گوید: «مارکو همانند برادر من است.
من از مسیری مشابه با مارکو گذشتم و به بایرن رسیدم و از سال ۲۰۱۰ تاکنون ۶ بار بوندسلیگا و یک بار نیز لیگ قهرمانان اروپا را فتح کرده‌ام. مطمئناً مارکو در صورت ماندن در آلیانتس آرنا بیش از چیزی که کسی تصورش را بکند جام قهرمانی در کلکسیون‌اش قرار خواهد داد. او یک استعداد ناب، نادر و چشمه‌ای از پتانسیل است.»
باواریایی‌ها به جای حضور پر رنگ در نقل‌وانتقالات ستاره‌های صاحب نام و خرج مبالغ گزاف، تصمیم به تغییر شیوه و سرمایه‌گذاری بیشتر روی آکادمی‌شان گرفته‌اند. تصمیمی که با حمایت قاطع کارلتو نیز مواجه شده.
شاید این ستاره‌ها باید برای زمان مناسب جهت حضور در ترکیب اصلی سرخ‌پوشان مونیخی کمی بیشتر صبر کنند اما فینال لیگ قهرمانان اروپا ۹۹-۱۹۹۸ و اعتماد فرگی به تیم ۹۲، مسیر موفقیت و افتخار را یک بار برای همیشه به همگان نشان داد، راهی که ظاهراً آنچلوتی به خوبی در پی ادامه آن است. اصلاً بعید نیست چند سال دیگر در مورد افتخارات تیم ۱۶ مونیخ و کارلتو مطالب پرتعدادی بخوانید پس نام این ۴ بازیکن را هیچگاه فراموش نکنید؛ فابین بنکو، نیکلاس دورش، تیموتی تیلمن و مارکو فریدل.
- 9
- 2
