به گزارش ورزش سه، سانتیاگو برنابئو، رئال - بتیس، دقیقه دو که رسیده دروازه کیلور ناواس با خوش اقبالی بسته مانده. کارواخال توپ شلیک شده توسط سانابریا را از روی خط دفع کرده و ناواس بلافاصله با شیرجه جانانه ای توپ را در آستانه ورود به دروازه در آغوش کشیده... زمان سپری شده و رئال فرصت های پرشماری را خلق کرده و همه را از دست داده.
حسرت خورده و حسرت. رونالدو پس از پنج جلسه محرومیت بازگشته، دوازده بار توپ را به سوی دروازه شلیک کرده، بی ثمر، بی اثر.
بتیس جنگجو در دقیقه هشتاد و هفت دروازه ناواس را باز کرده، ولی داور در سوتش به علامت آفساید دمیده. سرانجام دقیقه نود و سه دقیقه و بیست ثانیه فرا رسیده و توپ آرامی وارد محوطه جریمه رئال شده و آهسته از فراز سر سرجیو راموس گذشته.
گذشته و روی سر سانابریا فرود آمده. سانابریا هم با خونسردی، بی دغدغه و بی مزاحم آن را به طرف چپ دروازه کیلور ناواس کوفته. کوفته دروازه باز شده. سوت پایان به صدا درآمده. بتیس در برنابئو پیروز شده، رئال در خانه شکست خورده.
زیدان گفته "توپ نمی خواسته وارد دروازه شود"، گفته "بیست و شش بار فرصت باز کردن دروازه را از دست دادیم". گفته "جای نگرانی نیست"... ولی خیلی از رکوردها فرو ریخته: بتیس در برنابئو پس از نوزده سال پیروز شده. رئال پس از هفتاد و سه دیدار پیاپی گلی نزده، دقیقا پس از پانصد و دوازده روز. رئال از آوریل ۲۰۱۱ در سه دیدار متوالی در برنابئو پیروز نشده.
قهرمان لالیگا و قهرمان اروپا غلطیده به رده هفتم لیگ، پایین تر از بارسا، پایین تر از سویا، آتلتیکو، والنسیا، سوسیداد و بتیس. فاصله خیرونا، باشگاه دیگری از کاتالونیا که در رده چهاردهم نشسته با رئال شده فقط سه امتیاز.
بارسلونا شب پیش ایبار را ۱-۶ له کرده... ولی مگر قرار نبوده رئال آن بالا باشد و بارسا این پایین. مگر بارسا با چالش های بزرگی دست و پنجه نرم نمی کرده؟ مگر والورده جای انریکه را نگرفته؟ مگر نیمار نرفته؟ مگر دمبله مصدوم نشده؟ مگر رای گیری استقلال کاتالان ها نزدیک نشده؟
ولی مسی آن جا بوده. آن جا بوده و چهار بار دروازه ایبار را فتح کرده. آن جا بوده و رکورد صد در صدی پیروزی بارسا در لیگ را پا برجا نگاه داشته. بدون نیمار رفته به پاریس، بدون لوییز سوارز نشسته روی نیمکت، بدون دمبله مصدوم.
راز درخشش دوباره لیونل چه بوده؟
ارنستو والورده نشان داده چرا مربی خوش قریحه ای بوده. والورده جای مسی در این فصل را تغییر داده. لیونل را از کناره میدان به وسط زمین کشانده. دمبله را - پیش از مصدومیت - در سمت راست مسی قرار داده و سمدو را پشت سر دمبله و سوارز و آلبا را در جناح چپ. مسی دوباره زهرآگین شده، نیش دار.
در لیگ قهرمانان دو بار سنگر بوفون را فتح کرده و در لیگ جلو رفته و جلو. در دیدار اول برابر بتیس گلی نزده؛ ولی توپ را سه بار به تیر دروازه کوفته. سپس دو بار دروازه آلاوز را گشوده و سه بار دروازه اسپانیول را. آن هم پس از ده سال از سه گل تاریخی اش برابر رئال مادرید در ۲۰۰۷. زمانی که نوزده ساله بود و در نوکمپ طی تساوی ۳-۳ همه را میخکوب کرد.
شبی که او هم پاسخ دو گل رود فن نیستلروی را داد و هم یک گل سرجیو راموس را. گل آخر او در واپسین دقایق درون دروازه ایگر کاسیاس جای گرفت. همان شبی که او در نوکمپ اعلام کرد "دوران رونالدینیو" تمام شده و "دوران مسی" آغاز شده.
مسی حالا به دوران پس از نیمار پوزخند زده. بارسا را برده آن بالا. با ۱۵ امتیاز طی پنج بازی با ۱۷ گل زده و ۲ گل خورده. رئال در رده هفتم ایستاده، با ۹ گل زده و ۵ گل خورده.
لالیگا تازه شروع شده. زنگ فصل پر تب و تاب تازه به صدا درآمده. کشتی هنوز به آب های عمیق نرسیده.
حمیدرضا صدر
- 14
- 3
