پیش‌تر در ورزشگاه امارات از «بازی به سبک آرسنال» صحبت می‌شد، بدون آنکه نیاز باشد این سبک توصیف شود. برای ۲۰ سال، آرسنال سبک بازی مثبت و مبتنی بر مالکیت توپ داشت و بازی را به زمین حریف می‌برد، بدون آنکه نگران برنامه‌های تاکتیکی‌اش باشد.
آرسن ونگر تا اواخر دوران حضورش در آرسنال، تلاش نمی‌کرد سیستم تیم را تغییر دهد. در نتیجه، آرسنال مقابل تیم‌های ضعیف‌تر نمایش‌های تماشایی داشت اما آنها از نظر تاکتیکی خام بودند و همین باعث می‌شد برابر تیم‌های مدعی قهرمانی هزینه‌اش را بپردازند.
اما در دوران اونای امری، اوضاع بسیار فرق کرده است. جانشین ونگر هیچ برنامه تاکتیکی پیش‌فرضی ندارد و تقریبا هر هفته، سیستم تیم را تغییر داده است. او برای برد تاثیرگذار دو بر صفر مقابل چلسی در دو هفته پیش، از خط میانی لوزی استفاده کرد که عالی هم جواب داد. این سیستم برای این به کار گرفته شد که جلوی پاس‌های ژرژینیو گرفته شود اما بازی تهاجمی آرسنال هم روان بود و به نظر می‌رسید که در بازی‌های بعدی هم به کار گرفته شود.
اما امری در جریان شکست جام حذفی مقابل منچستریونایتد به سراغ سیستم ۳-۳-۴ رفت و در برد دو بر یک مقابل کاردیف در ابتدا از سیستم لوزی استفاده کرد و سپس آن را برای نیمه دوم به ۱-۳-۲-۴ تغییر داد، زمانی که محمد الننی، هافبک دفاعی تیم جایش را به الکس ایووبی بال داد.
امری گفت: «در نیمه اول، اگر یک تیم شایسته گلزنی بود، آن تیم حریف بود. در رختکن در این باره صحبت کردیم. برای نیمه اول نتیجه بدون گل نتیجه خوبی برای ما بود، چون ما اجازه ساخت فرصت را به حریف داده بودیم اما در نیمه دوم فرصتش را داشتیم که اوضاع را برگردانیم، هرچند که این کار آسانی نبود چون ما در سراسر زمین نبردهای نفر به نفر داشتیم و پیدا کردن فضا کار آسانی نبود اما کاردیف خسته شد و ما توانستیم با صبوری به گل برسیم.»
امری در زمینه تعداد تعویض بین دو نیمه در لیگ برتر با فاصله اول است. او در ابتدا خودش را به‌عنوان طرفدار بازی مالکانه و تهاجمی نشان داد اما او فردی تحلیل‌گر است که نقاط قوت تیم حریف را به اندازه تیم خودش بررسی می‌کند.
اما مقابل کاردیف، روش او به مشکل خورده بود. تیم نیل وارنوک ضعیف‌ترین تیم لیگ برتر نیست اما از نظر رهیافت استراتژیک، کمترین جاه‌طلبی را دارد. آنها کمترین مالکیت توپ و کمترین نرخ پاس صحیح را در لیگ دارند و برای گلزنی به ضربات ایستگاهی متکی هستند.
در واقع، کسی که در کاردیف بیشترین پاس گل را داده، شان موریسون است، مدافعی میانی که تخصصش ضربات ایستگاهی به سمت تیر نزدیک‌تر است. او در بازی در خانه آرسنال غایب بود، ولی میزان اثرگذاری او نشان می‌دهد که سبک کاردیف چگونه است.
با این حال، آرسنال نمی‌توانست در نیمه اول خود را به بازی تحمیل کند. آنها دو بازیساز برجسته داشتند: لوکاس توریرا که در سمت راست بازی می‌کرد و مسعود اوزیل در پست شماره ۱۰ اما این دو نفر نمی‌توانستند پاس‌های درخشانی در یک‌سوم تهاجمی بدهند.
توریرا دچار افت شده است که این برای بازیکنان تکنیکی که نخستین فصل حضور در لیگ برتر را می‌گذرانند و از دوران شلوغ کریسمس خسته می‌شوند، طبیعی است.
اوزیل از سوی دیگر اوضاع خاصی دارد. او یک هفته در فهرست تیم نیست و هفته دیگر تیم حول محور او شکل می‌گیرد. همکاری خاصی هم بین او و الکساندر لاکازت یا پیر امریک اوبامیانگ دیده نمی‌شود.
بازی در نیمه اول با تساوی بدون گل به پایان رسید. اگر تنها نیمه اول بازی‌ها در نظر گرفته شود، آرسنال در جدول چنین لیگی شانزدهم است اما آنها در جدول نیمه دوم پس از لیورپول دوم هستند. تغییر امری باعث شد که هماهنگ‌ترین زوج آرسنال، ایووبی و سئاد کولاشیناچ در زمین حضور داشته باشند.
این دو نفر در ابتدای برد چهار بر یک مقابل فولام، حاکم مطلق سمت چپ میدان بودند. آنها مقابل وستهم هم منبع اصلی تهدید آرسنال به شمار می‌رفتند.
در بازی مقابل کاردیف هم ایووبی در حوالی دقیقه ۶۰ توپ را در سمت چپ گرفت و آن را به کولاشیناچ سپرد که مانند همیشه حرکت اوورلپ انجام داده بود. برونو مانگا روی او خطا کرد و پنالتی حاصل را اوبامیانگ به گل تبدیل کرد.
اینکه ایووبی و کولاسیناچ تا این حد با هم عالی کار می‌کنند عجیب است، چون هیچ‌کدام بازیکن اصلی آرسنال نیستند. ناچو مونریال از نظر دفاعی از کولاشیناچ بهتر است و ایووبی هم در سطح اوزیل یا هنریخ مخیتاریان نیست.
لاکازت هم در فاصله ۷ دقیقه به پایان مسابقه کار را تمام کرد. او توپ را در سمت راست گرفت، با تکل سول بامبا متوقف شد اما بلند شد و با ضربه‌ای زمینی دروازه نیل اتریج را باز کرد.
ناتانیل مندز لینگ، بازیکن تعویضی کاردیف فاصله را کم کرد اما برای بازگشت دیگر دیر شده بود. تیم میزبان در نیمه دوم نسبتا راحت بازی کرد، در حالی که در نیمه اول کاملا متوسط ظاهر شده بود. این حالا «بازی به سبک آرسنال» جدید است.
- 9
- 3
