نگاهی به مشکلات سوریه، رقیب امروز ایران/ امید به جام جهانی زیر سایه بمب

به گزارش شرق، بازیکنان سوریه و خانواده‌های آنها از سال ٢٠١١ به این طرف اسیر جنگ‌های مختلف داخلی شده‌اند که داعش بارزترین نمونه از مشکلاتی است که این کشور با آن دست‌وپنجه نرم می‌کند. دراین‌میان، روزنامه «لوپاریزین» به بهانه تقابل امروز تیم ملی سوریه با ملی‌پوشان کشورمان نگاهی مختصر به وضعیت فوتبال ملی این کشور انداخته است.

سوریه، ششم اکتبری که گذشت، مهیا می‌شد تا در راه بازی‌های انتخابی جام جهانی ٢٠١٨ روسیه، به چین سفر کند و برابر این تیم به میدان برود؛ آن روز سرمربی ٢٣ بازیکن را به اردوی تیم ملی فراخواند، ولی از آن ٢٣ نفر فقط هشت بازیکن خودشان را به اردو رساندند. این موضوع اتفاق بدی برای ایمن حکیم، سرمربی سوریه بود؛ اتفاقی که البته مشابه آنها را سرمربیان قبلی سوریه تجربه کرده بودند. «تقریبا همه بازیکنان ما خارج از سوریه مشغول بازی هستند و همگی هم به باشگاهمان متعهد هستیم»؛ این بخشی از صحبت‌های طارق هنداوی٢١ ساله، هافبک جوان تیم اتحاد سوریه، است که یکی، دو نوبت به اردوی تیم ملی بزرگ‌سالان کشورش دعوت شده است. دقیقا به‌خاطر حضور بازیکنان سوریه در کشورهای دیگر است که این کشور معمولا از انجام بازی‌های دوستانه عاجز است.

بااین‌حال و با وجود تشکیل هسته هشت‌نفری تیم ملی سوریه در دمشق، سوریه توانست یک بر صفر مقابل چینی‌ها به پیروزی برسد و حالا هم به‌عنوان تیم چهارم گروه اول رقابت‌های انتخابی جام جهانی در منطقه آسیا برای رسیدن به جام جهانی مبارزه می‌کند؛ آن‌هم برای اولین‌بار در تاریخ. البته برای سوریه، رسیدن به عنوان سومی گروه هم کفایت می‌کند چون شانس حضور در پلی‌آف این رقابت‌ها را در اختیارش می‌گذارد. طارق هنداوی می‌گوید: «قبل از شروع مرحله انتخابی جام جهانی همه فکر می‌کردند خیلی راحت می‌شود سوریه را شکست داد، ولی حالا همه تیم‌ها از ما می‌ترسند».

امسال فقط سه ملی‌پوش سوری در باشگاه‌های این کشور بازی می‌کنند و بیش از ٢٠٠ بازیکن فوتبال از سال ٢٠١١ که جنگ در این کشور شروع شده، سوریه را ترک کرده‌اند. یاسر الحلاج، مدیر سازمانی غیردولتی ورزشکاران سوریه، درباره کوچ بازیکنان فوتبال از این کشور می‌گوید: «خیلی از این بازیکنان به‌خاطر اینکه علاقه‌ای به همراهی با موافقان و مخالفان دولت نداشتند، تصمیم به ترک سوریه گرفتند. آنها از ترس جانشان ترجیح دادند از سوریه بروند».

یک کشور با ٢ تیم ملی!

مشکلاتی که فوتبال سوریه با آن دست‌و‌پنجه نرم می‌کند یکی، دوتا نیست؛ ملی‌پوشان سابق این کشور بعضا با قرارگرفتن در گروه اپوزیسیون دیگر حاضر به بازی‌کردن برای تیم ملی سوریه نشدند. ضمن اینکه تعداد زیادی از این بازیکنان هم به دلایل مختلف سیاسی از حضور در تیم ملی این کشور منع شدند. فیرس الخطیب، یکی از بازیکنان باسابقه تیم ملی سوریه که ٥١ بازی ملی هم در کارنامه دارد و فعلا هم مهاجم تیم العربی کویت است، یکی از چند بازیکنی است که حاضر نیست دیگر برای سوریه بازی کند. او به گروه اپوزیسیون پیوسته و دلیل بازی‌نکردنش برای سوریه را همین موضوع می‌داند. دیگر بازیکن سوری که به دلیل مشابه با خطیب، حاضر به بازی در تیم ملی نیست، عمر السومه، گلزن باشگاه الاتحاد عربستان، است که از چهار سال پیش تاکنون دیگر قید بازی برای سوریه را زده است.

گذشته از این موارد، هستند بازیکنانی که کلا قید فوتبال را هم زده‌اند و به گروه‌های شورشی مخالف دولت پیوسته‌اند. یکی از آنها دروازه‌بان سابق تیم ملی زیر ٢٠سال سوریه، یعنی عبدل الباسط سروت است که حالا سخنگوی یکی از همین گروه‌ها هم شده. عمر العبدرزاق هم یکی دیگر از این قدیمی‌هاست که با شروع بهار عربی کلا سوریه را ترک کرد و رفت. او می‌گوید: «دیگر نمی‌شود برای تیم ملی چنین کشوری بازی کرد». حالا در کنار همین مشکلات ریزودرشت ارتش سوری آزاد، دراین‌میان تیمی را به‌عنوان تیم ملی سوریه معرفی کرد که با تیم اصلی این کشور تفاوت زیادی داشت. این تیم خیلی سریع شکل گرفت و تمریناتش را هم به لبنان برد، ولی فیفا از پذیرش آنها به‌عنوان تیم ملی فوتبال سوریه خودداری کرد. هرچند که آنها فعلا این روزها فقط مشغول انجام بازی‌های دوستانه هستند.

طارق هنداوی، بازیکن جوان سوریه که سابقه بستن بازوبند تیم ملی این کشور در رده‌های پایه‌ای را دارد، می‌گوید: «داشتن دو تیم ملی برای سوریه شرم‌آور است. ما پذیرفته‌ایم برای تیم ملی بازی کنیم چون ورزش ارتباطی با سیاست ندارد. ما نماینده سوریه و نماینده مردم سوریه هستیم». بی‌دلیل نیست که ترکیب کنونی سوریه را بازیکنان بسیار جوان تشکیل می‌دهند که مسن‌ترین آنها ٢٦، ٢٧ سال دارند. ملی‌پوشان کنونی سوری حداکثر سه، چهار سال سابقه بازی در تیم ملی دارند و این مورد نشان می‌دهد جنگ داخلی سوریه موجب شد تا یک تیم ملی جدید در این کشور تشکیل شود.

با همین شرایط، سوریه امروز قرار است «میزبان» تیم ملی ایران، تیم صدرنشین گروه باشد؛ دیداری که قرار است در سرمبان مالزی برگزار شود. با توجه به مشکلات امنیتی واضحی که در سوریه وجود دارد، این کشور نمی‌تواند از هیچ مسابقه‌ای در خاک خودش میزبانی کند.