روزنامه سیاست روز نوشت:چندی پیش بازی تیم‌ملی فوتبال ایران و سوریه به نبردی در فضای مجازی تبدیل شد. نبردی که عجیب و غریب بود. برخی ناخواسته، برخی با انتشار اخبار کذب و برخی دیگر با تکیه به حرکات نازیبای بازیکنان سوریه تلاش داشتند تا اتحاد مردمی ما با اتحاد مردمی سوریه‌ای را که در یک جبهه برای نابودی تروریست تلاش می‌کند هدف قرار داده و در آن شکاف ایجاد کنند.
بر همین اساس بود که به انتشار اخبار و تصاویری دست زدند که به جز ایجاد شکاف در بین این جبهه‌ای که هیچ‌کس توان مقابله با آن را نداشته هیچ دستاورد دیگری نمی‌توانست داشته باشد غافل از اینکه اساس افرادی که برای الگوی مردم زجر کشیده سوریه برگزیده بودند افراد مناسبی برای این ارزیابی نبودند.
همه می‌دانیم که فوتبالیستها در همه کشورها جزو قشرهای مرفهی هستند که اغلب زندگیشان از زندگی عموم جامعه منفک بوده و با آنها قابل مقاسه نیست و اغلب این قشر دغدغه‌هایی دارند که با دغدغه‌های عموم جامعه متفاوت است یادمان نرفته آن زمان را که فوتبالیست‌های خودمان با دستبندهای رنگی که نشان از یک اعتراض سیاسی بود وارد زمین شدند و رفتارهای مشابه... پس اساسا درنظر گرفتن این افراد به عنوان قشر عمومی ساکن در سوریه از ابتدا اشتباه بوده و نمی‌توان به صرف رفتارهای نامناسب این افراد درباره کل مردم آنجا قضاوت کرد.
بر فرض محال حتی اگر همه افراد این کشور مانند فوتابالیست‌هایشان هم باشند باز هم نمی‌توان به این بهانه دست از مقاومت و مبارزه با تروریست کشید و اجازه نداد که مانعی برای نفوذ تروریست‌ها در کشور ایجاد شود. گاهی انگار برخی یادشان می‌رود که ما در سوریه به شکست تروریست‌ها کمک کرده و به جبهه مقاومت برای توسعه این شکست کمک می‌کنیم تا در کشورمان امنیت داشته و تروریست‌ها را در اطراف شهر‌های خود پذیرا نبوده و بلایی که این افراد بر سر خانواده‌های سوری و عراقی آوردند را در کشور خودمان نبینیم.
نباید فراموش کنیم که این اتفاقات و تفرقه‌افکنی‌ها تنها برنامه‌ریزی افرادی است که در میدان عمل از پس غلبه بر جبهه مقاومت برنمی‌آیند و با این رفتارهای منافقانه قصد ایجاد شکاف و تحمیل شکست را دارند.
- 19
- 1
