بعد از کش‌وقوس فراوان و اعلام شدن چندین گزینه برای انتخاب سرمربی تیم‌ملی امید، زلاتکو کرانچار کروات هدایت تیم‌ملی المپیک را برعهده گرفت. کرانچار که پیش از این در ایران سرمربیگری پرسپولیس و سپاهان را تجربه کرده بود، با نظر کمیته فنی تیم‌ملی المپیک به‌عنوان سرمربی تیم امید انتخاب شد. انتخاب کرانچار به‌عنوان سرمربی تیم امید علامت تعجب‌های زیادی را به دنبال داشته چون او ٤سال پیش هم گزینه اصلی سرمربیگری تیم المپیک بود اما وزارت ورزش این تصمیم را وتو کرد چراکه به عقیده اعضای یک کمیته مشورتی این سرمربی شرایط مناسبی برای پذیرش این کار سخت را ندارد و به موضوعی در فوتبال شهرت دارد که در شرع و عرف ایران ممنوع است. به همین دلیل است که انتخاب او ابهامات زیادی را به دنبال داشته و شایعات زیادی هم دراین‌باره شنیده می‌شود.
یکی از شایعات درباره انتخاب کرانچار به‌عنوان سرمربی تیم امید، رد پای حبیب کاشانی مدیرعامل سابق پرسپولیس است. ظاهراً فدراسیون با کاشانی به این توافق رسیده که با سرمربیگری کرانچار در تیم امید، بخشی از هزینه‌های این تیم از طرف شهرداری تأمین شود. وقتی نتایج کرانچار با سپاهان را در دو‌سال گذشته مرور می‌کنیم می‌بینیم که او عملکرد خوبی نداشته و قبل از این‌که دوباره هدایت سپاهان را برعهده بگیرد از تیم دینامو زاگرب کرواسی اخراج شده بود. او درحالی به‌عنوان سرمربی تیم‌ملی المپیک انتخاب شد که شنیده می‌شد از بین نام‌های مطرح شده، علیرضا منصوریان و جواد نکونام بیشترین شانس را برای تصدی این پست دارند اما درنهایت این مرد کروات روی نیمکت تیم‌ملی امید نشست.
جالب اینجاست که وقتی قرار به انتخاب سرمربی تیم‌ملی المپیک بود، کارلوس کی‌روش، جواد نکونام را شایسته‌ترین فرد برای این پست معرفی کرده بود اما ظاهراً نظر او اهمیت چندانی برای فدراسیون و کمیته فنی تیم امید نداشته است. با حضور کرانچار در رأس تیم امید باید منتظر چالش‌های او با کی‌روش هم باشیم چون این دو مربی چند‌سال پیش و هنگامی که کرانچار سرمربی سپاهان بود، با هم درگیری لفظی پیدا کردند و حالا چالش‌های جدیدی پیش روی آنها قرار دارد.
اگرچه کرانچار در جامعه فوتبال ایران به‌عنوان یک مربی بی‌حاشیه و نسبتاً باکیفیت شناخته شده است، اما تردیدهایی هم درباره وضع سلامتی او وجود دارد که ممکن است در کار مهمی که برعهده گرفته خلل ایجاد کند. با این وجود امیدواری‌های زیادی برای صعود تیم‌ملی المپیک با کرانچار به المپیک ٢٠٢٠ توکیو وجود دارد اما به همین اندازه هم ناامیدی بین اهالی فوتبال دیده می‌شود چون تیم امید سال‌هاست که ناکامی‌های تلخی را تجربه می‌کند.
نگاه مخالف
چرا کرانچار گزینه خوبی نیست؟
محمد پنجعلی پیشکسوت فوتبال
به نظر من مشکل تیم‌ملی امید ایران در طول سال‌های گذشته مربی بی‌کیفیت نبوده است. این تیم با مربیان بزرگی هم که داشته، ناکام مانده و نتوانسته طلسم ٤٤ساله صعود ایران به المپیک را بشکند. بنابراین به این نتیجه می‌رسیم که مشکل از جای دیگر است و هر مربی هم بیاید نمی‌تواند مشکلات این تیم را برطرف کند. درواقع مشکل تیم‌ملی امید یک مشکل ریشه‌ای و زیرساختی است. هیچ فرقی هم ندارد چه کسی بالای سر این تیم باشد چه ایرانی و چه خارجی. فقط آمدن مربی خارجی هزینه‌ای گزاف روی دست فدراسیون می‌گذارد.
تیم‌های پایه فوتبال یک کشور نشان‌دهنده قدرت فوتبال آن کشور است اما در طی سال‌های گذشته تیم‌های پایه ما ازجمله تیم امید نتایج ناامیدکننده‌ای گرفته‌اند. متاسفانه ما فقط به تیم‌ملی بزرگسالان فکر می‌کنیم و این تیم را بزک می‌کنیم تا بگوییم فوتبال ما همه چیزش درست و حرفه است اما واقعیت اینجاست که ما هرگز نتوانسته‌ایم حتی یک‌درصد هم حرفه‌ای شویم. اگر هم می‌بینید که توانسته‌ایم دو بار پیاپی به جام‌جهانی صعود کنیم به دلیل این است که به آسیا ٥ سهمیه تعلق گرفته و ایران اگر نتواند خودش را بین این ٥ تیم جای دهد که باید فاتحه فوتبال را خواند.
بنابراین آنچه حقیقت فوتبال ما را عیان می‌کند نتایج تیم‌های پایه است که بازیکنان آنها باید به بهترین شکل برای حضور در تیم‌ملی بزرگسالان آماده شوند اما هرگز این‌طور نمی‌شود. واقعیت اینجاست که فوتبال ما به صورت گلخانه‌ای اداره می‌شود و فقط به فکر موفقیت‌های مقطعی هستیم و آینده‌نگری نداریم. البته شانس آوردیم که ایران معدن استعدادهای ناب فوتبالی است و اگر هم درخششی از تیم‌های ایرانی می‌بینیم به خاطر وجود تک ستاره‌ها است. برهمین اساس من اعتقاد دارم حضور کرانچار تأثیری روی ناکامی‌های تیم امید ندارد و او نمی‌تواند حسرت طولانی مدت ما برای رفتن به المپیک را خاتمه دهد و نیازی به هزینه گزاف برای حضور در تیم امید نبود.
نگاه موافق
چرا کرانچار گزینه خوبی است؟
بهتاش فریبا پیشکسوت فوتبال
من انتخاب زلاتکو کرانچار به‌عنوان سرمربی تیم‌ملی المپیک را به فال نیک می‌گیرم و به نظرم فدراسیون تصمیم درستی گرفته است. اگرچه کرانچار در یکی دو‌سال اخیر نتایج خوبی نگرفته اما نباید کار در عرصه باشگاهی را با ملی مقایسه کنیم. یکی از نقاط قوت کرانچار برای مربیگری در ایران شناخت او از فوتبال کشورمان است. کرانچار سال‌ها در فوتبال ایران حضور داشته و به شناختی کامل از شرایط این رشته در ایران دست پیدا کرده است. او حتی یاد گرفته چطور باید خودش و تیمش را از حاشیه‌ها و جنجال‌ها دور نگه دارد تا به موفقیت برسد.
من فکر می‌کنم خود کرانچار هم انگیزه زیادی دارد تا با تیم‌ملی المپیک ایران موفق شود و طلسم ٤٤ساله نرفتن ما به المپیک را بشکند چون در این صورت نام خودش هم در فوتبال ایران جاودانه خواهد شد. او درحال حاضر به‌عنوان سرمربی تیم المپیک انتخاب شده و وظیفه همه ما حمایت از اوست. من از منتقدان می‌خواهم دست از انتقاد بردارند و از تیم المپیک کشورمان و سرمربی جدیدش حمایت کنند تا بلکه بتوانیم به ناکامی‌های‌مان پایان دهیم. در مجموع من امید زیادی به این تیم دارم چون با ترفند جدید سازمان لیگ مبنی بر این‌که هر باشگاهی باید حداقل ١٠ بازیکن امید داشته باشد، آنها تجربه زیادی پیدا می‌کنند و بازی در کنار بزرگسالان آن هم در سطح اول فوتبال فایده زیادی برای‌شان دارد.
به همین دلیل این بازیکنان وقتی به تیم‌ملی رفته‌اند حسابی باتجربه شده‌اند و چیزهای زیادی یاد گرفته‌اند. اغلب این بازیکنان هم در تیم‌های باشگاهی خودشان ستاره هستند و تیم‌هایی مثل استقلال، سپاهان، پرسپولیس، سایپا و پیکان بازیکنان بسیار خوبی در رده امیدها داشتند که در بازی‌های زیادی عصای دست سرمربی‌ها شدند. به اعتقاد من کرانچار می‌تواند این تیم را به خوبی مدیریت و هدایت کند و از بچه‌های باتجربه به خوبی کمک بگیرد. ضمن این‌که امیدوارم فدراسیون هم نگاه ویژه‌ای به این تیم داشته باشد و همان‌طور که امکانات خوبی را برای بزرگسالان فراهم کرده و تلاش می‌کند برای آنها بازی‌های تدارکاتی باکیفیت درنظر بگیرد، برای تیم امید هم همین کار را انجام دهد.
- 13
- 6
